Τρίτη 1 Φλεβάρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μετά την ΟΝΕ αρχίζουν τα δύσκολα
  • Εγκρίθηκε από το ΕΚΟΦΙΝ το «Πρόγραμμα Σύγκλισης»
  • Δέσμευση για άγρια λιτότητα μετά την ΟΝΕ ανέλαβε η κυβέρνηση
  • «Διαρθρωτικές αλλαγές» στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό σύστημα

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ(του ανταποκριτή μας Βησ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) ενέκρινε χτες στις Βρυξέλλες, με τυπική διαδικασία και χωρίς συζήτηση, το πέμπτο «επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σύγκλισης» (ΠΣ), με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας την περίοδο 2000-2002, απαιτώντας «ενίσχυση» της άγριας λιτότητας με «άσκηση αυστηρότερης δημοσιονομικής, εισοδηματικής και φορολογικής πολιτικής» και παρατηρώντας ότι «διατηρείται ως κεντρικός στόχος η συμμόρφωση με τα κριτήρια σύγκλισης που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να συμμετάσχει στη νομισματική ένωση από τον Ιανουάριο 2001».

«Σε ετοιμότητα» από το 2001

Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ θεωρείται δεδομένη στις Βρυξέλλες, αλλά και το ΕΚΟΦΙΝ εκφράζει επιφυλάξεις για την πραγματική ευρωστία της ελληνικής οικονομίας και δεσμεύει προκαταβολικά την ελληνική κυβέρνηση, ώστε η, έτσι και αλλιώς, ταραγμένη μετάβαση στη «ζώνη ΕΥΡΩ» να μπορεί να ελεγχθεί με έκτακτες επιβαρύνσεις σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Ακριβώς γι' αυτό «το Συμβούλιο θεωρεί ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να είναι σε ετοιμότητα από το 2001», προδιαθέτοντας για ακόμη πιο μαύρες μέρες μετά την τυπική ένταξη στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ. Παρά την αντίθετη προπαγάνδα των Αθηνών, η χτεσινή έγκριση του ΠΣ είναι τυπικά ανεξάρτητη από τη διαδικασία ένταξης στην ΟΝΕ. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί από το 1992 να υποβάλει δεσμευτικά, δίχρονα ΠΣ, για να επιτηρείται η «συμμόρφωση» με τις επιταγές του Μάαστριχτ και αυτό όφειλε να κάνει και τώρα, ανεξάρτητα από το αίτημα ένταξης στο «τρίτο στάδιο» της ΟΝΕ. Αλλά, ακριβώς επειδή αυτό το ΠΣ αφορά την περίοδο 2000-2002, και με δεδομένη τη συμμετοχή στην ΟΝΕ από 1/1/2001, τόσο η Αθήνα όσο και οι Βρυξέλλες καταστρώνουν τα σχέδιά τους ενόψει της μετάβασης. Αν η κυβέρνηση, όπως είχε δικαίωμα, επέλεγε να καταθέσει αίτηση ένταξης στην ΟΝΕ, μετά π.χ. από δύο χρόνια, και πάλι είχε υποχρέωση από το Μάαστριχτ να καταθέσει ΠΣ για την περίοδο 2000-2002. Ολη η υπόλοιπη φημολογία περί «κλειδωμάτων» δεν εξυπηρετεί παρά τη φθηνή προεκλογική κυβερνητική προπαγάνδα.

Το «κλείδωμα»

Ο ΥΠΕΘΟ Γ. Παπαντωνίου χαρακτήρισε ως «ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα στη διαδικασία ένταξης» την έγκριση του ΠΣ, αλλά αναγνώρισε το ξεχωριστό της διαδικασίας ένταξης στην ΟΝΕ «που αρχίζει αρχές Μάρτη και θα ολοκληρωθεί με την οριστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Πόρτο την 20ή Ιουνίου 2000». Επανέλαβε, δε, και πάλι ότι για τη διαδικασία ΟΝΕ «δεν τίθεται θέμα επισπεύσεων ή πλαγιοδρομήσεων», ακριβώς επειδή το Μάαστριχτ προβλέπει «αυστηρές» διαδικασίες για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ο Γ. Παπαντωνίου εκτιμά, και σωστά, ότι ο ρόλος της κυβέρνησης «τελειώνει» με την κατάθεση της αίτησης ένταξης, αρχές Μάρτη, και από κει και πέρα είναι «αρμοδιότητα» των οργάνων της ΕΕ να κρίνουν αν η ελληνική οικονομία πληροί τα περιβόητα «κριτήρια» Μάαστριχτ για μετάβαση στη «ζώνη ΕΥΡΩ». Με αυτή την έννοια η κυβέρνηση «κλειδώνει» πράγματι αρχές Μάρτη, αλλά για να ξεκλειδώσει ο μηχανισμός εποπτείας της ΕΕ που θα αποφασίσει μέχρι τον Ιούνιο αν η χώρα «συμμορφώνεται» στις επιταγές Μάαστριχτ.

«Δεν υπάρχει λιτότητα»..!

Οσο, όμως, ενθουσιώδης για την ΟΝΕ είναι ο Γ. Παπαντωνίου, τόσο (...) σφιχτός και αγέλαστος εμφανίζεται όταν πρέπει να μιλήσει για τις «συστάσεις» του ΠΣ καθ' εαυτό. Ερωτηθείς για τα μισθολογικά, που χαρακτηρίζονται «ουσιώδη» στην απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ, απάντησε ότι «ορθώς τίθεται από Βρυξέλλες τέτοιο ζήτημα» και ότι η κυβέρνηση «πράγματι πρέπει να είναι σε εγρήγορση» για «οριακές περικοπές δαπανών αν προκύψουν πιέσεις», αλλά (...) η κυβέρνηση έχει προνοήσει, προεκλογικά, να μην προκύψουν. Οταν πιέστηκε ερωτώμενος και πάλι, ο Γ. Παπαντωνίου έκανε την εξής «ιστορική» δήλωση: «Δεν υπάρχει πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα (!). Και τα επόμενα χρόνια, με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης θα υπάρξει συνεχής μείωση φόρων. Κοιτάξτε, για παράδειγμα, τις ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος Κλίντον μοιράζει δισεκατομμύρια δολάρια στον αμερικανικό λαό. Ετσι και μεις θα προχωρήσουμε σε ελαφρύνσεις».

«Σύγκλιση» και άγρια λιτότητα

Δυστυχώς για τους Ελληνες εργαζόμενους στην απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ κάθε άλλο παρά (...) «μοιράζονται» δραχμές. Αντίθετα, κάθε δραχμή υπέρ των μισθών εκτιμάται ότι θα θίξει «ουσιαστικά» τη μετάβαση της χώρας στη «ζώνη ΕΥΡΩ». Ολόκληρη η βασική «σύσταση» του ΕΚΟΦΙΝ έχει ως εξής: «Η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια ώστε να εξασφαλιστεί η διατηρησιμότητα της προόδου. Μια τέτοια προσπάθεια καθίσταται όλο και περισσότερο αναγκαία ενόψει της σύγκλισης των νομισματικών συνθηκών στην Ελλάδα με εκείνες που ισχύουν στη ζώνη ΕΥΡΩ και των δυνητικών επιπτώσεων μιας τέτοιας εξέλιξης στη ζήτηση και τις τιμές (...). Το Συμβούλιο προσκαλεί την ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει τον αντιπληθωριστικό προσανατολισμό των πολιτικών της, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής και εισοδηματικής πολιτικής. Οι μισθολογικές συμφωνίες του 2000, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και η συνεργασία όλων των κοινωνικών εταίρων είναι ουσιώδεις για την εξασφάλιση περιβάλλοντος χαμηλού πληθωρισμού. Οσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική, οι στόχοι του προγράμματος θεωρούνται από το Συμβούλιο ως οι ελάχιστα απαιτούμενοι και οι ελληνικές αρχές καλούνται να καταβάλουν προσπάθειες ώστε τα αποτελέσματα που θα επιτευχθούν να είναι καλύτερα των προβλεπομένων. Επιπλέον το Συμβούλιο θεωρεί ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να είναι σε ετοιμότητα ώστε να ασκήσουν αυστηρότερη φορολογική (fiscal) πολιτική από το 2001, σε περίπτωση εμφάνισης πληθωριστικών πιέσεων (...). Καλεί την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει αποφασιστικά, ενισχύοντας τη δυναμική των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να βελτιωθούν οι ανταγωνιστικές συνθήκες και η ορθή λειτουργία των αγορών εργασίας, αγαθών και κεφαλαίων».

Η διαδικασία

Το κείμενο είναι σαφές από μόνο του. Υιοθετήθηκε με τυπική διαδικασία και χωρίς «σκληρή» διαπραγμάτευση, αφού ποτέ οι Βρυξέλλες δεν απορρίπτουν ΠΣ, μια και διαμορφώνονται από τα πριν, σύμφωνα με τις αυστηρές επιταγές του Μάαστριχτ και σε συμφωνία κυβερνήσεων και Κομισιόν. Το ελληνικό ΠΣ είχε ήδη εγκριθεί από την Κομισιόν την 18 Γενάρη 2000. Χτες το ΕΚΟΦΙΝ ενέκρινε πέντε ΠΣ, «σταθερότητας» για Φινλανδία, Ολλανδία και Ιρλανδία που είναι «εντός» της ΟΝΕ και «σύγκλισης» για Σουηδία και Ελλάδα που είναι «εκτός». Ολα τα Προγράμματα, «εντός» και «εκτός», υποβάλλονται στη βάση των επιταγών του Μάαστριχτ (1992) και του «Συμφώνου Σταθερότητας» (Αμστερνταμ, 1997). Πρόκειται για Προγράμματα δέσμευσης των κυβερνήσεων ότι «συμμορφώνονται» στις επιταγές του Μάαστριχτ στο διηνεκές. Από 1/1/2001, που η Ελλάδα θα ενταχθεί στο «τρίτο στάδιο» της ΟΝΕ, που έχει αρχίσει με ένδεκα κράτη - μέλη από την 1/1/1999, υποχρεούται να καταθέσει ετήσιο «πρόγραμμα σταθερότητας», που θα «διατηρεί» τις οικονομικές επιδόσεις σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, διαφορετικά προβλέπονται αυστηρές χρηματικές και πολιτικές κυρώσεις.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ