30 βουλευτές είχαν στις Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες τα λεγόμενα «αδοκίμαστα κόμματα» στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Τότε παρουσιάζονταν ως «φρέσκες δυνάμεις», που θα παίζουν ρυθμιστικό ρόλο, που είναι εκτός των «παραδοσιακών συστημικών δυνάμεων» και άλλα παρόμοια. Σήμερα, στο Ποτάμι, στην Ενωση Κεντρώων και στους ΑΝΕΛ από τους 30 έχουν απομείνει συνολικά 16 βουλευτές και οι υπόλοιποι έχουν περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αν σε αυτές τις μετακινήσεις προσθέσουμε τα τερτίπια των ΑΝΕΛ, με βουλευτές που μένουν στη δύναμή τους για να μη διαλυθεί η ΚΟ, τα μισόλογα των βουλευτών που έχουν απομείνει στο Ποτάμι κ.λπ., αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι τα κόμματα αυτά λειτούργησαν ως απαραίτητα συμπληρώματα στις διεργασίες του πολιτικού συστήματος, κάτι που έχουμε ξαναδεί. Ταυτόχρονα, η ευκολία αυτών των μετακινήσεων, η λεγόμενη «ρευστότητα» στο αστικό πολιτικό σκηνικό, αποδεικνύουν ότι οι διαφορές μεταξύ τους δεν είναι τελικά τόσο «χαοτικές», που να δικαιολογούν τους ομηρικούς καβγάδες στη Βουλή. Είναι κοινός τους τόπος η προσήλωση στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, όπως και στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο. Πρόκειται για συμπεράσματα που πρέπει ο λαός να τα πάρει υπόψη του, τώρα που η αναδιάταξη του αστικού πολιτικού σκηνικού επιταχύνεται ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων. Κυρίως, να αξιολογηθεί ότι για μια ακόμα φορά το μόνο σταθερό κόμμα στη Βουλή ήταν το ΚΚΕ, αφού βρίσκεται στο αντίπαλο στρατόπεδο όλων των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων.