Οσο κι αν τα διαβάζουν ανάποδα στα κυβερνητικά επιτελεία, από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα η μεγάλη εικόνα: Η πολιτική τους υπέρ του κεφαλαίου αφήνει πίσω της όλο και περισσότερους εξαθλιωμένους ή στα όρια της φτώχειας, ενώ και τα κυβερνητικά «χουβαρνταλίκια» με την τσέπη του λαού δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από έναν μηχανισμό αναδιανομής της φτώχειας, που ούτε για «ζήτω» δεν φτάνει πόσο μάλλον να ανακουφίσει από τα τεράστια λαϊκά προβλήματα και από τη συνολική επίθεση στο εισόδημα και τη ζωή του λαού. Ο λαός μας όχι μόνο δεν πρέπει να επιτρέψει να του συμπεριφέρονται σαν το «κοριτσάκι με τα σπίρτα», αλλά πρέπει να διεκδικήσει όλα όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια και έχει ανάγκη για να ζήσουν αυτός και τα παιδιά του σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους.