Η Διαμάντω Μανωλάκου έκανε ειδική αναφορά στις ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων, λιμανιών, Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, που εμφανίζονται στον προϋπολογισμό ως έσοδα, ενώ εκτός των άλλων υπονομεύουν «την άμυνα και ασφάλεια της χώρας».

Πρόσθεσε ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές καλύπτονται από τον νόμο προστασίας ξένων κεφαλαίων, όπου απαλλάσσονται από φορολογικές επιβαρύνσεις, απαγορεύεται η απαλλοτρίωσή τους, επιτρέπεται η χρησιμοποίηση αλλοδαπού δυναμικού κ.ά. προκλητικά προνόμια», τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο προκλητικό άρθρο 107 του Συντάγματος, που μόνο το ΚΚΕ προτείνει την κατάργησή του.

«Δίνετε τον πλούτο της χώρας στα σαγόνια των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και καταδικάζετε την πλειοψηφία του λαού σε φτώχεια και δυστυχία», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ανέφερε συγκεκριμένα ότι ιδιωτικοποιούνται «Ελληνικά Πετρέλαια», ΔΕΣΦΑ μέχρι και οι ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ενώ από τα λιμάνια πρώτο και καλύτερο είναι αυτό της Αλεξανδρούπολης, το οποίο η κυβέρνηση ως σημαιοφόρος των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών το μετατρέπει με γρήγορους ρυθμούς σε βάση εφόρμησης των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Οπως επισήμανε, τις συνέπειες αυτής της πολιτικής «τις ζούμε στον Πειραιά. Πώς πέτυχε πέρσι η COSCO την καλύτερη επίδοση κερδοφορίας κατά την τελευταία δεκαετία; Την πέτυχε με την εντατικοποίηση των εργαζομένων, που δουλεύουν ακόμα και συνεχόμενα 12ωρα χωρίς κατοχυρωμένο ρεπό, με ατομικές συμβάσεις, σε επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, ψυχολογικής πίεσης και επαγγελματικού στρες. Την πέτυχε γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν νόμο το Φλεβάρη του 2017 που εμφάνισε τους λιμενεργάτες ως ανειδίκευτους, αλλά και με άλλους αντεργατικούς νόμους».

«Υπάρχουν - πρόσθεσε - σύγχρονες γερανογέφυρες, επιχειρηματικά ναυτιλιακά clusters, μεγάλη αύξηση κερδών των ομίλων. Ομως την ίδια στιγμή επιδεινώνεται η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Και εσείς όλοι καμαρώνετε ότι αναβαθμίζεται το λιμάνι και αναδείχνεται η χώρα σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, με γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής του λαού».

«Συνεπώς», κατέληξε, «"δίκαιη" ανάπτυξη ή φιλολαϊκός προϋπολογισμός δεν υπάρχει (...) Ούτε υπάρχει "θαυματουργός δρόμος" που να διασφαλίζει ταυτόχρονα τα συμφέροντα των θυμάτων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των εκμεταλλευτών τους».