Με μία πολύ μαζική και δυναμική πορεία που πραγματοποίησαν το απόγευμα του Σαββάτου στο κέντρο της Αθήνας, με κατάληξη στην αμερικάνικη πρεσβεία, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τα πανό, τα συνθήματα, την παρουσία πλήθους κόσμου όλων των ηλικιών, ανέδειξαν τον επίκαιρο χαρακτήρα, τη σύγχρονη διάσταση των συνθημάτων του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είχαν συγκεντρωθεί στην οδό Σταδίου και λίγο μετά τις 5 το απόγευμα ξεκίνησε η πορεία. «Οχι στα σχέδια κυβέρνησης - ιμπεριαλιστών. Εξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις του από την Ελλάδα» αναγραφόταν στο πανό που βρισκόταν στην κεφαλή, πίσω από το οποίο πορεύτηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Ακολουθούσε ένα πλήθος εργαζομένων, συνταξιούχων, φοιτητών, μαθητών, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν στα χέρια διαδηλωτών όλων των ηλικιών, με τα πανό των εδαφικών, των κλαδικών Οργανώσεων, των φορέων, των Οργανώσεων της ΚΝΕ, των φοιτητικών συλλόγων, που συντεταγμένα, δυνατά και αποφασιστικά έκανε συνθήματα τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Ενάντια στην πολιτική που τσακίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, που εμπλέκει τη χώρα στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

Ξεχωριστή ήταν η παρουσία των ένστολων νέων στρατευμένων, που ένωσαν τις φωνές τους με τους υπόλοιπους νεολαίους οι οποίοι έδωσαν μαζικά το «παρών», στα συνθήματα «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά», και πορεύτηκαν κρατώντας το πανό της Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, που έγραφε «Εξω οι βάσεις του θανάτου».

Η φετινή, 45η επέτειος του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου συμπίπτει με τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ σε συνθήκες παρανομίας. Το τόνιζαν και τα συνθήματα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές», «Κανένας φόβος, καμιά υποταγή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή» που ακούστηκαν, τιμώντας την ιστορία και τους αγώνες των κομμουνιστών, τις θυσίες σε όλες τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης και στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Πανό και συνθήματα καταδίκαζαν και αποκάλυπταν ταυτόχρονα το ρόλο των φασιστών, τότε και τώρα, κατονομάζοντάς τους ως «τσιράκια του συστήματος» που βρίσκονται απέναντι στους εργάτες και στα συμφέροντά τους.

Εξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, όπου οι πρώτοι διαδηλωτές έφτασαν λίγο πριν τις 7 το απόγευμα, η ατμόσφαιρα δονήθηκε από τα συνθήματα «Το Πολυτεχνείο ζει, έξω το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί», «Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη, Μπελογιάννη - φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ενάντια στον διαχρονικό ρόλο των ιμπεριαλιστών, φωνάζοντας το σύγχρονο αίτημα για αποδέσμευση της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οι διαδηλωτές επανέλαβαν τα αιτήματα που ήταν γραμμένα στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη του 1973, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης η οποία υλοποιεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δηλώντας «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών» και παράλληλα στέλνοντας μήνυμα ότι «Εχθροί δεν είναι οι γείτονες λαοί - έξω οι βάσεις κι οι Αμερικανοί».