Στις αρχές της ερχόμενης βδομάδας θα κατατεθεί η πρόταση από τουλάχιστον 50 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση και θα ακολουθήσει η διαδικασία συγκρότησης της διακομματικής Επιτροπής, η οποία έπειτα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα φέρει στην Ολομέλεια τις προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, διαδικασία που αναμένεται να ολοκληρωθεί περί τα τέλη Φλεβάρη, αρχές Μάρτη.

Η σχετική συζήτηση δεσπόζει από προχτές στην επικαιρότητα, έχοντας υποδαυλίσει και νέο γύρο αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, πάντα στη βάση που διαμορφώνουν τα προτάγματα του κεφαλαίου, τα οποία έρχεται να υπηρετήσει η επιδιωκόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Κυρίαρχα ανάμεσά τους - όπως έγινε σαφές απ' την τοποθέτηση του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ - η αναπαλαίωση του αστικού πολιτικού συστήματος και η ανάκτηση της δυνατότητάς του να δίνει σταθερές κυβερνήσεις που θα ασκούν χωρίς προσκόμματα την αντιλαϊκή αστική διαχείριση.

Τη σημασία της προώθησης αυτών και άλλων προταγμάτων του εγχώριου κεφαλαίου κραδαίνει το Μέγαρο Μαξίμου, υπενθυμίζοντας στη ΝΔ ότι «η αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί εξαιρετικά σοβαρή δημοκρατική διαδικασία και δεν μπορεί να εξαρτάται από τις εσωκομματικές διαφωνίες της» και εγκαλώντας την ότι υπεκφεύγει να τοποθετηθεί.

Ταυτόχρονα, δεν χάνει την ευκαιρία να επαναφέρει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, πολλαπλώς χρήσιμες μπροστά στις εκλογές, υποστηρίζοντας ότι «κανένα πρόσχημα πια δεν μπορεί να κρύψει το φόβο της ΝΔ, ούτε για τις προοδευτικές τομές ούτε για την αλλαγή στο νόμο περί ευθύνης υπουργών».

Απ' την πλευρά της, πάντως, η Νέα Δημοκρατία ξεκαθάρισε χτες ότι θα πάρει μέρος στη σχετική διαδικασία, αναγνωρίζοντας και αυτή ότι «οι συνθήκες είναι ώριμες στη χώρα μας για μια τολμηρή και ευρεία Συνταγματική Αναθεώρηση» και διεκδικώντας τα πρωτεία στη σχετική πρωτοβουλία με το να υπενθυμίζει ότι «ήδη από τις αρχές του 2016 ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε στον Αλέξη Τσίπρα να ενταχθούν με συναινετικό τρόπο προς αναθεώρηση όλες οι βασικές προτάσεις της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και οι πολίτες να αποφανθούν, μέσω των εκλογών, για την κατεύθυνση των αλλαγών». Καταλογίζει παράλληλα στην κυβέρνηση προσπάθεια «εργαλειοποίησης» της «επιβεβλημένης αλλαγής του Συντάγματος ως όχημα διχασμού και μικροπολιτικής ιδιοτέλειας μήπως και αποκρύψει την αποσύνθεση της κυβέρνησής του».

Καταδεικνύοντας με τη σειρά της τη σημασία που έχει για το εγχώριο κεφάλαιο η αναθεώρηση του Συντάγματος, σε κατεύθυνση που ορίζουν τα συμφέροντα και οι σύγχρονες ανάγκες του, προσθέτει στην ανακοίνωσή της η ΝΔ πως η κυβέρνηση «αδιαφορεί για το πώς το Σύνταγμα μπορεί και πρέπει να καταστεί μοχλός ανάπτυξης της χώρας».

Τις προτάσεις της ΝΔ θα δημοσιοποιήσει ο Κυρ. Μητσοτάκης την προσεχή Τρίτη, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.

Για να «προστατεύσει τη σοβαρότητα των θεσμών» και όσα διακυβεύονται για το κεφάλαιο, δηλώνει ότι θα συμμετάσχει στη διαδικασία και το ΚΙΝΑΛ, κατηγορώντας παράλληλα Τσίπρα και Μητσοτάκη ότι «τώρα οδηγούν και σε θεσμικό αδιέξοδο χρησιμοποιώντας τη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης» και πως «ενώ πρόκειται για μια κορυφαία διαδικασία που προϋποθέτει και επιβάλλει συναίνεση, ήδη αυτή χρησιμοποιείται και από τους δύο, για ορατές μικροκομματικές σκοπιμότητες».

Στο μεταξύ, με χτεσινή της ανακοίνωση, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας ανακοίνωσε ότι σε συνεδρίασή της την ερχόμενη βδομάδα θα εξετάσει τις προτάσεις για τον επανακαθορισμό των σχέσεων κράτους - Εκκλησίας και «θα τοποθετηθεί αρμοδίως (...) όταν αυτές κατατεθούν επισήμως από την κυβέρνηση στη Βουλή», θυμίζοντας πάντως προηγούμενες τοποθετήσεις της ότι «το καθεστώς των διακριτών ρόλων Εκκλησίας - Πολιτείας με το νέο Σύνταγμα της Μεταπολιτεύσεως του 1975 είναι σαφέστατα οριοθετημένο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας» και σύμφωνα με την ίδια «δεν έβλαψε ούτε την ελληνική κοινωνία, ούτε τα δικαιώματα των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων». Οι προχτεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, εξάλλου, παραπέμπουν στις ελληνικές καλένδες το υπερώριμο αίτημα για διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας, μιλώντας για «εξορθολογισμό σχέσεων».