Πέμπτη 18 Οχτώβρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΥΔΑΠ
Κάλεσμα πάλης για νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Οι εξελίξεις που αφορούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του νερού, όπως και οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής στους εργαζόμενους και στα λαϊκά νοικοκυριά, βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκδήλωσης με θέμα «Νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα», που οργάνωσε την Τρίτη 16/10 η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ. Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης συνδικάτα άλλων κλάδων και μαζικοί φορείς.

Την κεντρική ομιλία εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα έκανε ο Μ. Χαρατσής.

Ακολούθησαν τοποθετήσεις από τον Δ. Μπάτη, εργαζόμενο στο Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων, τον Θοδωρή Τζίμα, υδρονομέα, και τον Κώστα Νικολακόπουλο, επίσης μέλος της Επιτροπής Αγώνα και εργαζόμενο στο τμήμα της αποχέτευσης.

Μετά τη συζήτηση έγινε προβολή της ταινίας «Ακόμα και η βροχή».

Μείωση προσωπικού και μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς και αύξηση τιμολογίων

Στην κεντρική ομιλία, ο Μ. Χαρατσής τόνισε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με Κοινή Υπουργική Απόφαση του 2017 «εξειδικεύει και προσαρμόζει την πολιτική υδάτων της Ελλάδας, με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ, την ευρωενωσιακή νομοθεσία που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο, αφού προωθεί την εμπορευματοποίηση του νερού και επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του με το νέο "σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων". Με τον νέο τρόπο τιμολόγησης θα έχουμε μεγάλη επιβάρυνση στη λαϊκή κατανάλωση του νερού».

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση που οργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση που οργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ
Οπως εξήγησε, η επιβάρυνση θα προκύψει από μεταβλητά τέλη (επιβαρύνει περισσότερο οικογένειες με μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό, για παράδειγμα πολύτεκνους), από το περιβαλλοντικό τέλος (που είναι ουσιαστικά τέλος άρδευσης για τους αγρότες), την ενιαία τιμολόγηση (που αντιμετωπίζει ενιαία π.χ. το σχολείο και το νοσοκομείο με τα «πεντάστερα» ξενοδοχεία, και τις βίλες της Εκάλης με τα σπίτια στις εργατογειτονιές).

Η ΕΥΔΑΠ και το σύνολο των επιχειρήσεων «που κατείχε ή ακόμα κατέχει το αστικό κράτος λειτουργούν με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, αλλά την άμεση ή έμμεση συμβολή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία. Γι' αυτό και το νερό, ένα από τα πολυτιμότερα για τη ζωή αγαθά, αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που το έχουν ανάγκη».

«Η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ», προσθέτει ο Μ. Χαρατσής, «που ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με την αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, και συνεχίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνοδεύεται από τη συρρίκνωση του προσωπικού και των μισθών, την εισαγωγή και σταδιακή επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας. (...) Το μόνιμο προσωπικό τη δεκαετία του '90, πριν ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση, ήταν 5.240 άτομα. Σήμερα είναι λίγο πάνω από 2.100 άτομα, δηλαδή μειώθηκε δραματικά, ενώ αυξάνεται ο όγκος εργασίας, με την προσθήκη σχεδόν 1 εκατομμυρίου νέων μετρητών (...) γεγονός που οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, ενώ η ΕΥΔΑΠ οφείλει ρεπό έως και δύο ετών σε εργαζόμενους». Παράλληλα, υπήρξε μεγάλη πτώση των μισθών, που μεσοσταθμικά έφτασε το 35%.

Η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της ΕΥΔΑΠ δημιουργεί και συντηρεί έναν στρατό εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων. Δίπλα στο μόνιμο προσωπικό υπάρχουν συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, εργαζόμενοι μέσω «δουλεμπορικών» γραφείων, «πρακτικάριοι» και συνολικά φτάνουν περίπου τους 700 - 900 εργαζόμενους. Αλλοι από αυτούς καλύπτονται από συλλογικές και άλλοι από ατομικές συμβάσεις, έχουν διαφορετικές αποδοχές και όρους εργασίας, αλλά απασχολούνται στα ίδια αντικείμενα εργασίας...

Ολα τα «μοντέλα» ιδιωτικοποίησης σημαίνουν θυσία των λαϊκών αναγκών

Αναδεικνύοντας τις μεγάλες ευθύνες που φέρουν για την κατάσταση αυτή οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που είναι πλειοψηφία στη διοίκηση της Ομοσπονδίας (ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ) και στα ΔΣ των σωματείων, ο Μ. Χαρατσής ανέφερε ότι καλούσαν τους εργαζόμενους να αγοράσουν μετοχές όταν η ΕΥΔΑΠ έμπαινε στο χρηματιστήριο, αποδέχτηκαν τη μεγάλη μείωση των μισθών των τελευταίων ετών και την ενσωμάτωσαν στις συμβάσεις, απορρίπτοντας την πρόταση για οργάνωση της πάλης που μεταξύ άλλων βάζει στόχο την ανάκτηση των απωλειών. Ακόμα, αρνούνται να γίνουν μέλη τους οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας, στηρίζοντας τη διαίρεση των εργαζομένων, τακτική που διευκολύνει το χτύπημα των δικαιωμάτων τους.

Αναφερόμενος στις αρνητικές συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες, επισήμανε πως το κόστος στο τιμολόγιο είναι υψηλότερο για την οικιακή κατανάλωση απ' ό,τι για τις επιχειρήσεις.

Με την επιβολή του νέου χαρατσιού για το νερό, τόνισε, θέλουν να φορτώσουν στα λαϊκά νοικοκυριά και το λογαριασμό των έργων για το νερό που έχουν γίνει στο παρελθόν ή είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν, καθώς στα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων. Διπλά πλήττονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, καθώς θα πληρώσουν το χαράτσι τόσο για το πόσιμο νερό, όσο και για το νερό άρδευσης. Στην περαιτέρω επιβάρυνση θα συμβάλει και η νέα τιμή αγοράς του αδιύλιστου νερού από την ΕΥΔΑΠ Παγίων, που περιγράφεται στη νέα σύμβαση παραχώρησης και θα υπογραφεί μέχρι το τέλος του χρόνου (είναι απαραίτητο μπρος στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση), μια και το κόστος της θα μετακυλίεται στα λαϊκά νοικοκυριά. Θα υπάρξει έτσι νέο κύμα εντολών διακοπών στα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία θα χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό. Επιπτώσεις θα υπάρξουν και στην ποιότητα του νερού, αφού ο καθαρισμός του έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος, το οποίο προφανώς θα επιδιώξει να περιορίσει ο ιδιώτης που θα πάρει τον πλήρη έλεγχο της ΕΥΔΑΠ, ώστε να αυξήσει την κερδοφορία του.

Συνοψίζοντας, επισήμανε ορισμένα από τα συμπεράσματα που προκύπτουν: «Οι εταιρείες που εμπορεύονται το νερό με γνώμονα τη κερδοφορία τους εμφανίστηκαν πολύ πριν την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης (...) είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Ο εγκλωβισμός του κινήματος στην αναζήτηση της "λιγότερο επώδυνης διαχείρισης" μεταξύ των διαφόρων "εναλλακτικών μοντέλων", δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησης, της σύμπραξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούν με κριτήριο το ποσοστό κέρδους και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, έχει ως κοινό παρανομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

(...) Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ για ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, του νερού γενικότερα, δεν πρέπει να καθηλωθεί (...) στην αποδοχή της λειτουργίας δημόσιων επιχειρήσεων με κριτήριο το κέρδος.

(...) Το νερό να είναι δικαίωμα, κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, όπως είναι μέχρι τώρα, και γι' αυτήν την προοπτική παλεύουμε και ενώνουμε τη φωνή μας και τις δυνάμεις μας με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων και τα φτωχά λαϊκά στρώματα».

Αλλες παρεμβάσεις στην εκδήλωση

Ο Δ. Μπάτης ανάγνωσε την κοινή τοποθέτησή του με τον Χάρη Σμυρνιώτη, αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων (ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση). Μεταξύ άλλων σημείωσε: «Σήμερα, το έργο απογραφής όλων των γεωτρήσεων από το ΙΓΜΕ (ΣΑΜΥ 2) αποσκοπεί στο να μπει τιμολόγιο, ώστε έμμεσα να οικοδομηθεί μια υποδομή προς διευκόλυνση των επιχειρήσεων που θα αναλάβουν τη διαχείριση του νερού (...) Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και αυτή η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες, χαρίζει ή διευκολύνει έτοιμες κρατικές υποδομές στους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν πάρτι στα υπερκέρδη τους. Στην κατεύθυνση αυτή μετατρέπουν το ΙΓΜΕ σε "ΕΑΓΜΕ", προκειμένου αφενός να ροκανίσουν διεκδικήσεις και εργασιακά δικαιώματα, αφετέρου να χαρίσουν όλες τις υπηρεσίες και προγράμματα σε ιδιώτες που θα εξυπηρετούν πιστά τη "διευκόλυνση" των επενδύσεων».

Ο Θ. Τζίμας, ένας από τους 23 υδρονομείς που ενώ έχουν δικαιωθεί με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αρνείται να τους εντάξει στο τακτικό προσωπικό, επικαλούμενος την εμπειρία του επισήμανε ότι η διοίκηση «δεν θέλει μόνιμες σχέσεις εργασίας εντός της εταιρείας, θέλει υπαλλήλους ομήρους, θέλει εργασιακές σχέσεις ευάλωτες (...) Αποδεικνύεται περίτρανα άλλωστε αυτό αν αναλογιστεί κανείς πόσες διαφορετικές σχέσεις εργασίας υπάρχουν στην ΕΥΔΑΠ (...) Εχω μετρήσει τουλάχιστον οκτώ διαφορετικές σχέσεις».

Ο Κ. Νικολακόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ζητώντας να διατηρήσει η ΕΥΔΑΠ το «κοινωνικό της πρόσωπο», στην ουσία βάζουν πλάτη στην ΕΥΔΑΠ που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Παράλληλα ζητάνε να είναι οικονομικά αυτοδύναμη η ΕΥΔΑΠ, «δηλαδή να λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος. Να τα παίρνει από τα λαϊκά νοικοκυριά». Ακόμα, άσκησε κριτική στη θέση της παράταξης ΣΕΚΕΣ να φτιαχτούν «δημόσιες βρύσες», κάτι που όπως είπε έχει εξαγγείλει και η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ. Αυτή η θέση, σημείωσε, αδυνατίζει την πάλη για καμία διακοπή νερού. «Οταν ζητάς δημόσιες βρύσες, για να πίνει όποιος δεν έχει να πληρώσει, δεν "νομιμοποιείς" το δικαίωμα της ΕΥΔΑΠ να κόβει το νερό σε ένα τμήμα έστω - ίσως και το πιο φτωχό τμήμα - του λαού;» διερωτήθηκε.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ακριβό εμπόρευμα για τον λαό... κερδοφόρα επένδυση για το κεφάλαιο(2023-03-18 00:00:00.0)
Να αποσυρθεί τώρα το τερατούργημα!(2023-03-14 00:00:00.0)
Χιλιάδες εντολές διακοπής νερού κάθε βδομάδα(2020-09-15 00:00:00.0)
Με νέες ανατιμήσεις και χαράτσια στο νερό, εγγυάται προκαταβολικά τα κέρδη παλιών και νέων μετόχων(2018-04-05 00:00:00.0)
Απαίτησαν κανένα σπίτι χωρίς νερό(2015-04-08 00:00:00.0)
Ενάντια στο λαό η ιδιωτικοποίηση του νερού(2013-08-22 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ