Σε κλίμα περηφάνιας και συγκίνησης πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 14/10 η εκδήλωση τιμής και μνήμης στους πεσόντες κομμουνιστές και μαχητές του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Ηλεκτρικής, εκδήλωση την οποία διοργάνωσαν οι ΚΟ Κερατσινίου - Δραπετσώνας του ΚΚΕ και το τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ στο Μνημείο Πεσόντων.

Το «παρών» έδωσαν μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, συγγενείς και απόγονοι αντιστασιακών, καθώς και εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της ΔΕΗ, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΟΒ Ηλεκτρενέργειας της ΤΟ Βιομηχανίας Αττικής του Κόμματος.

Παρευρέθηκε επίσης η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής Β' Πειραιά του ΚΚΕ.

Στεφάνια κατέθεσαν στο χώρο του μνημείου οι Οργανώσεις Πειραιά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, σωματεία και μαζικοί φορείς της περιοχής, καθώς και ο δήμαρχος Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Οι συγκεντρωμένοι έφτασαν στο χώρο της εκδήλωσης με πορεία που έκαναν στους δρόμους της πόλης, κρατώντας στα χέρια τους πικέτες με τα ονόματα των πεσόντων της μάχης, φωνάζοντας συνθήματα όπως «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Η εκδήλωση έγινε με αφορμή την επέτειο των 74 χρόνων από τη μεγάλη μάχη που έδωσε ο ΕΛΑΣ στις 13 Οκτώβρη του 1944, για να σώσει από την καταστροφή το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στο Κερατσίνι. Από την προηγούμενη μέρα (12 Οκτώβρη του 1944), μέρα που ο λαός πανηγύριζε την απελευθέρωσή του, οι Γερμανοί ναζί αποχωρώντας από την πρωτεύουσα επιχειρούσαν να κάνουν σαμποτάζ σε παραγωγικές υποδομές. Ετσι και στην Ηλεκτρική, στο Κερατσίνι. Εκεί, τμήμα του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πειραιά με διοικητή τον Σωτήρη Κύβελο και καπετάνιο τον Νίκανδρο Κεπέση, μαζί με τη βάρδια του εργοστασίου, που ήταν ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ, ύστερα από σκληρή μάχη με τμήμα καταστροφών του γερμανικού στρατού, κατόρθωσε να αποτρέψει την καταστροφή της Ηλεκτρικής, της «Στάνταρ» και άλλων βιομηχανικών επιχειρήσεων. Οι απώλειες της γερμανικής δύναμης ήταν 11 νεκροί, 21 τραυματίες και 24 αιχμάλωτοι. Στον Πειραιά και στις άλλες μάχες (της περιστρεφόμενης πλάκας στο εργοστάσιο του σιδηρόδρομου, στην ΚΟΠΗ και αλλού) έδωσαν τη ζωή τους και άλλοι αγωνιστές, όπως οι Σωτήρης Καλαμπόκας, Βαγγέλης Φραγκόπουλος και Χριστόφορος Αγαλιώτης, που έπεσαν κατά την εκτέλεση εμπιστευτικής αποστολής για να κόψουν τα καλώδια ανατίναξης του λιμανιού.

Στην εκδήλωση της περασμένης Κυριακής, στο χρονικό της μάχης αναφέρθηκε ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κερατσινίου - Δραπετσώνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, Λευτέρης Καλογιαννίδης, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του Κόμματος.

Ο Β. Μαρούπας αναφέρθηκε ονομαστικά στους παραπάνω ήρωες μαχητές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, υπογραμμίζοντας: «Δεν τους ξεχνάμε, τους τιμάμε συνεχίζοντας τον αγώνα, κρατώντας ψηλά το λάβαρο του σοσιαλισμού, το κόκκινο από το αίμα λάβαρο του ΚΚΕ».

Συνεχίζοντας, στάθηκε στην επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1944 και στη στρατηγική που ακολουθούσε το ΚΚΕ εκείνη την περίοδο, που το οδήγησε σε απαράδεκτους συμβιβασμούς, αντί να κορυφώσει την ένοπλη αντίσταση του λαού έως την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Οπως είπε, στο όνομα της «εθνικής ενότητας» το ΚΚΕ «δεν διαχωρίστηκε έγκαιρα από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις μέσα στο ΕΑΜ, που κρατούσαν στάση συνθηκολόγησης και συμβιβασμού με την αστική τάξη. Δεν αξιοποίησε τη μεγάλη στρατιά των 400.000 μελών του Κόμματος για να περάσει εργατικά και επαναστατικά συνθήματα, να ζυμώσει την επαναστατική ανατροπή». Υπογράμμισε ότι «η λογική των σταδίων, ότι τάχα μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος η οποία θα συγκεντρώνει δυνάμεις και για την κοινωνική ανατροπή, αποδείχθηκε και στη συγκεκριμένη περίπτωση λανθασμένη». Πρόσθεσε ότι αυτά τα συμπεράσματα έχουν ιδιαίτερη αξία σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει ξανά κάλπικες διαχωριστικές γραμμές περί αντίθεσης προόδου - συντήρησης, για να βάλει το λαό στο χέρι και να πιέσει το ΚΚΕ.

Σχολιάζοντας την εκδήλωση που διοργάνωνε η κυβέρνηση για τη Μάχη της Ηλεκτρικής την ίδια μέρα, ο Β. Μαρούπας είπε ότι πρόκειται για θρασύτατη κίνηση. «Αυτοί οι οποίοι αποδεικνύονται ΝΑΤΟικότεροι των ΝΑΤΟικών, που δημιουργούν νέες βάσεις ορμητήρια θανάτου, που έχουν υπερψηφίσει όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και τις επεμβάσεις σε χώρες όπως η Συρία, που συμμετέχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις, που συμμετέχουν με το πλευρό των ΗΠΑ στην αντιπαράθεση με την ιμπεριαλιστική Ρωσία, που είναι σημαιοφόροι των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο, τι έχουν να πουν για τους νεκρούς της Ηλεκτρικής; (...)

Οι εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι για να τιμήσουν τους αγώνες του λαού μας. Είναι για να τους καπηλευτούν, να φορέσουν ως φύλλο συκής την πάλη χιλιάδων αγωνιστών και να εμφανίσουν κάλπικο φιλολαϊκό προσωπείο στο λαό. Πιστεύουν ότι με τέτοιες φιέστες θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζουν και η οποία εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το κεφάλαιο».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Β. Μαρούπας τόνισε πως παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να μετατρέψει τον πόθο του λαού για κοινωνική απελευθέρωση σε σαφή πολιτική διέξοδο και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, δεν αναιρείται σε καμιά περίπτωση η μεγάλη αλήθεια «ότι το ΚΚΕ αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης, τον οργανωτή, την ψυχή της αντίστασης στο φασιστικό ζυγό και στους ντόπιους συνεργάτες του. Οτι την περίοδο 1940 - 1944 γράφτηκαν άφταστες σελίδες ηρωισμού, που εμπνέουν τους κομμουνιστές, εμπνέουν τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Το ΚΚΕ υλοποίησε το ταξικό και διεθνιστικό του καθήκον στην πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό και μετέπειτα στους ντόπιους και ξένους ιμπεριαλιστές. Ενάντια στην αστική τάξη στην Ελλάδα, που με τη βοήθεια των Αγγλων και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και με τη δύναμη των όπλων επέβαλε την καπιταλιστική εξουσία. Γράφτηκαν νέες σελίδες ηρωισμού με την πάλη του Δεκέμβρη και την ηρωική δράση του ΔΣΕ.

Σήμερα το ΚΚΕ συνεχίζει έχοντας ως όπλο την πείρα από τις σκληρές ταξικές συγκρούσεις. Και η μεγάλη δεκαετία '40 - '49 δίνει πολύ και άφθονο υλικό.

Αποδεικνύεται ότι τα συμφέροντα εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται, δεν είναι κοινά. Ετσι και εθνική ενότητα σε μια ταξική κοινωνία ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει.

Αυτό είναι επίκαιρο σε μια περίοδο που όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ μέχρι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και άλλους, πίνουν νερό στο όνομα της "δίκαιης ανάπτυξης"».

«Το ΚΚΕ είναι σήμερα στην πρώτη γραμμή της πάλης για να σηκώσει το ανάστημά του ο γίγαντας λαός», είπε στη συνέχεια ο Β. Μαρούπας.

«Μπαίνει μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα για να κερδηθούν κατακτήσεις, δικαιώματα, να ακυρωθούν μέτρα και αντιδραστικοί σχεδιασμοί. Αυτήν την αλήθεια την ξέρει ο λαός της περιοχής, την ξέρουν οι μεταλλεργάτες της Ζώνης που υπέγραψαν τοπική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, την ξέρουν οι ναυτεργάτες, την ξέρουν οι λιμενεργάτες στην "Cosco" που παλεύουν για ΣΣΕ και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Την ξέρει ο λαός στο Πέραμα και σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα, από την πάλη ενάντια στα καζάνια του θανάτου. Την ξέρουν οι γονείς που αγωνιούν για τα σχολεία, για τους παιδικούς σταθμούς που λείπουν.

Το ΚΚΕ παλεύει για να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα. Παίρνει πρωτοβουλίες για να μην είναι ουρά των επιδιώξεων του κεφαλαίου. (...)

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει το φασισμό, τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή και το σύστημα που τον γεννά. Αντιπαλεύει τον αντικομμουνισμό, στον οποίο πρωτοστατεί η ΕΕ, αλλά και το λεγόμενο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, την αντιιστορική και προβοκατόρικη - βρώμικη εξίσωση του Χίτλερ με τον Στάλιν, του ναζισμού με τον κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τον ιμπεριαλισμό, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Σήμερα που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είτε αποθεώνονται, είτε θεωρούνται αναγκαίο κακό, σήμερα που η δήθεν αριστερή κυβέρνηση κάνει τέτοιο ξέπλυμα στις ΗΠΑ και τον ιμπεριαλισμό που θα το ζήλευαν και οι χουντικοί, το ΚΚΕ κινείται απέναντι, αναδεικνύει τους κινδύνους, αναδεικνύει την ανάγκη αποδέσμευσης, με την εξουσία που μπορεί να κάνει πραγματικότητα την αποδέσμευση, την εργατική εξουσία.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της πραγματικής κοινωνικής ανατροπής. Το κόμμα που σήμερα λέει ότι οι παραχωρήσεις του κεφαλαίου, οι κατακτήσεις που με αγώνα αποσπάμε, και πρέπει να αποσπάμε, είναι προσωρινές, ευάλωτες στην επίθεση του κεφαλαίου. Είναι το κόμμα που μιλά για την εργατική εξουσία, την πραγματική εξουσία, όπου ο λαός διαφεντεύει τον πλούτο που παράγει με κριτήριο τις ανάγκες του, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».