Παράλληλα με τις «κορόνες» και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, με τις οποίες επιχειρείται να πατήσει ακόμα πιο γερά στα πόδια του ο διπολισμός ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολλαπλασιάζονται και οι τροχιοδεικτικές βολές περί «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού» και «εγγυήσεων για πολιτική συναίνεση» σε «μεγάλα ζητήματα». Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα το πώς η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής ζητάει τις τελευταίες μέρες ανοιχτά μια επόμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με συνδετικό κρίκο το ίδιο, όσο και οι προχτεσινές δηλώσεις του Στ. Θεοδωράκη, που ζήτησε να δεσμευτούν Τσίπρας και Μητσοτάκης ότι το 2020, με αφορμή την προεδρική εκλογή, δεν θα έχουμε ξανά εκλογές. Την ίδια ώρα, βέβαια, αν δει κανείς πιο προσεκτικά τις δηλώσεις στελεχών ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, εύκολα διακρίνει την αλληλοκατηγορία για το ποιος με τη στάση του υπονομεύει περισσότερο την «αναγκαία συναίνεση». Τα δύο αυτά κάθε άλλο παρά αντιφατικά είναι μεταξύ τους: Το «εκκρεμές» του αστικού πολιτικού συστήματος έχει για κέντρο βάρους τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τον εγκλωβισμό του λαού σε αυτά. Γύρω απ' αυτό το κέντρο βάρους κινείται μόνιμα προς τη μια και την άλλη κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, τη διαφορά δεν πρόκειται να τη δει ο λαός από τις «ταλαντώσεις» στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, τη συμπόρευση μαζί του στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του.