Με μια μεγάλη, μοναδική συναυλία, το «παρών» έδωσε για άλλη μια χρονιά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αποτελώντας τον μουσικό συνδετικό κρίκο μεγάλων, μικρών και μικρότερων γενιών, τραγουδώντας μαζί τους και με την μπάντα του τραγούδια καταγγελτικά και ελπίδας, ξεσηκώνοντας για μια ακόμα φορά τους χιλιάδες που βρέθηκαν στην Κεντρική Σκηνή το βράδυ της Παρασκευής.

«Πάλι εδώ, με τα πράγματα να είναι πολύ χειρότερα. Τα βέλη έρχονται από παντού», «τώρα που τελειώσανε τα μνημόνια, τώρα φοβάμαι ακόμα περισσότερο για όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς»... Ανάμεσα στα τραγούδια που ταξιδεύουν και συναρπάζουν, τα σχόλια έρχονται απανωτά, ανάμεσα σε χειροκροτήματα.

Τα αισθήματα ξεχειλίζουν... «100 χρόνια ΚΚΕ, 50 χρόνια ΚΝΕ, 44 χρόνια Φεστιβάλ. Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση γιατί ήμουν εκεί στο 1ο Φεστιβάλ με τον Μάνο Λοΐζο», λίγο πριν τραγουδήσει τον «Τσε», του αγαπημένου Μάνου.

Ξεχωριστό κομμάτι της συναυλίας το μέρος όπου παρουσίασε - πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ζωντανά, ειδικά για το φετινό Φεστιβάλ - κομμάτια από τους πρώτους του δίσκους, «Τα Αγροτικά» και «Της Εξορίας».

Πριν από την έναρξη της συναυλίας, τον Β. Παπακωνσταντίνου συνάντησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.