ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελίδα 5/19

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ


Η γυναίκα στην Κομμούνα

«Οι γυναίκες του Παρισιού δίνουν χαρούμενα τη ζωή τους στα οδοφράγματα και στον τόπο της εκτέλεσης»!(Κ. Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», σελ.95). Αυτά έγραφε ο Μαρξ προσθέτοντας ότι «οι γυναίκες δεν υστέρησαν σε γενναιότητα από τους άντρες».

Και πράγματι έτσι ήταν. Το μεγαλείο χαρακτήρισε τη στάση των γυναικών (προλετάριες και άλλες των λαϊκών στρωμάτων), που πήραν μέρος στην ανάταση του παρισινού προλεταριάτου. Κι έδωσαν, αυτές οι απλές γυναίκες της καθημερινής ζωής, μαθήματα άφθαστου ηρωισμού, προσφέροντας απλόχερα και τη ζωή τους. Μέσα στη συλλογική επαναστατική δράση ανέδειξαν τις αρετές τους, έκαναν τη συμβολή τους, σ' έναν υψηλό σκοπό, νόημα της ζωής τους.

Η γαλλική εφημερίδα «ο Χρόνος» έγραφε: «Δεν έχω την παραμικρότερη αμφιβολία ότι πολλούς τραυματίες τούς θάψανε ζωντανούς. Μπορώ να εγγυηθώ για μια περίπτωση: Οταν ο Μπρινέλ τουφεκίστηκε μαζί με τη φιλενάδα του στις 24 του Μάη, στην αυλή ενός σπιτιού στην πλατεία της Βαντόμ, τα κορμιά τους κείτονταν εκεί ως το απόγευμα της 27 του Μάη. Οταν ήρθαν επιτέλους να σηκώσουν τα πτώματα, βρήκαν τη γυναίκα ζωντανή ακόμα και την πήγαν στο σταθμό επίδεσης. Αν και είχε δεχτεί τέσσερις σφαίρες, βρίσκεται τώρα εκτός κινδύνου. (Ο ανταποκριτής του "Ιβνινγκ Στάνταρ" στο Παρίσι, 8 του Ιούνη)» (Κ. Μαρξ, ο.π., σελ.104).

Στην Κομμούνα δεν πρωταγωνίστησαν μόνο οι γυναίκες του Παρισιού. Πασίγνωστο έγινε το όνομα της Ελισάβετ Δημητρίγιεβα (Τουμανόφσκαγια), που γνωριζόταν προσωπικά με τον Μαρξ και συνδεόταν με το γενικό συμβούλιο της Διεθνούς. Εκτός από τη Δημητρίγιεβα πήρε μέρος και μια άλλη Ρωσίδα σοσιαλίστρια - μέλος του «ρωσικού τμήματος» της Διεθνούς - η Αννα Βασίλιεβνα Κορβίνα - Κρουκόφσκαγια (γυναίκα του Γάλλου σοσιαλιστή κομμουνάρου Ζακλάρ), που είχε εκλεγεί μέλος της επιτροπής επαγρύπνησης στο δωδέκατο τμήμα του Παρισιού. Ανάμεσα στους Πολωνούς, που μάχονταν πλάι στους κομμουνάρους, ξεχώριζε για τη γενναιότητά της και η νεαρή Πολωνέζα Αννα Πουστοβοΐτοβα, που σκοτώθηκε στις τελευταίες οδομαχίες.

Στον αγώνα των κομμουνάρων είχαν μεγάλη συμμετοχή πολλές γυναικείες οργανώσεις του Παρισιού. Η πιο μεγάλη από αυτές, που πήρε μέρος στην εξέγερση, ήταν η «Ενωση γυναικών για την υπεράσπιση του Παρισιού και την περίθαλψη των τραυματιών». Επικεφαλής αυτής της οργάνωσης ήταν μια κεντρική επιτροπή, που την καθοδηγούσε η εργάτρια - σοσιαλίστρια Ναταλία Λεμέλ και μερικά άλλα δραστήρια γυναικεία στελέχη του εργατικού κινήματος. Μέλος της κεντρικής επιτροπής της ένωσης ήταν και η Ελισάβετ Δημητρίγιεβα.

Πάνω από 500 οδοφράγματα σηκώθηκαν στους δρόμους του Παρισιού εκείνες τις μέρες. Και σηκώθηκαν με τη δουλιά - με πυρετώδη ταχύτητα - και των γυναικών, καθώς και των παιδιών.

Οι γυναίκες της Κομμούνας δούλεψαν με αυτοθυσία σε όλους τους τομείς. Στον ιδεολογικοπολιτικό, στον οργανωτικό, στα οδοφράγματα με το όπλο στο χέρι, στις επιτροπές επαγρύπνησης. Την έκκληση, που μοιράστηκε στην ύπαιθρο σε 100 χιλιάδες αντίτυπα, τη σύνταξε στις αρχές Απρίλη η σοσιαλίστρια συγγραφέας Αντρέ Λεό. Στην έκκληση δινόταν μια ζωντανή περιγραφή της βαριάς θέσης των εργαζομένων αγροτών και αναλυόταν το πρόγραμμα των κοινωνικοοικονομικών μεταρρυθμίσεων που είχε προγραμματίσει η Κομμούνα για τους αγρότες.

Οι γυναίκες της Κομμούνας έδρασαν σε αντίθεση με τις γυναίκες της αστικής τάξης, για τις οποίες, όπως έγραφε ένας Γάλλος της εποχής, ανταποκριτής εγγλέζικης συντηρητικής εφημερίδας, «... προκαλεί αγανάχτηση να βλέπει κανείς τη γυναικεία διαφθορά να περιφέρεται στα βουλεβάρτα και να ακούει τις φωνές του οργίου που βγαίνουνε από τα σεπαρέ των εστιατορίων πολυτελείας να ταράζουν τη νυχτερινή ησυχία» (ο.π., σελ.94). Και έδρασαν, προσπαθώντας να γεμίσουν τη ζωή τους, να τη συνδέσουν με την επαναστατική πάλη. Στις αναμνήσεις της η Λοΐζα Μισέλ, που είχε ηρωική δράση στην Κομμούνα, έγραψε: «Ο κόσμος ήθελε να τα αγκαλιάσει όλα μεμιάς - τις τέχνες, τις επιστήμες, τη λογοτεχνία, τις ανακαλύψεις. Η ζωή έβραζε. Ολοι βιάζονταν να ξεφύγουν από τον παλαιό κόσμο» (Παγκόσμια Ιστορία Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, σελ. 43).

Οπως έγραψε ο Μαρξ, «η ηρωική αυτοθυσία με την οποία εξακολουθούσε να πολεμά ο πληθυσμός του Παρισιού - άνδρες, γυναίκες και παιδιά - οχτώ ολόκληρες μέρες ύστερα απ' την είσοδο των βερσαλλιέρων, αντανακλά τόσο πολύ το μεγαλείο της υπόθεσής τους, όπως και οι κτηνώδεις πράξεις του στρατού αντανακλούν το έμφυτο πνεύμα αυτού του πολιτισμού, του οποίου είναι μισθοφόρος εκδικητής του» (Κ. Μαρξ, ο.π., σελ 93).


Της
Μαρίας ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ


Σελίδα 5/19


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ