Οταν η πολιτική ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και εκχώρησης αρμοδιοτήτων του δημοσίου προς τους εκπροσώπους του κεφαλαίου προσλαμβάνει σαρωτικό χαρακτήρα, τότε διευρύνεται και η ποικιλία, οι τύποι και οι τρόποι, που οι απολογητές του συστήματος προσπαθούν να σερβίρουν τα ανομήματά τους. Ετσι, μετά τις «αποκρατικοποιήσεις» και «μετοχοποιήσεις» επιχειρηματικών μονάδων που ανήκαν στο δημόσιο, εδώ και μερικά χρόνια όλο και πιο συχνά εμφανίζονται οι λεγόμενες συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), για τις οποίες οι χώρες-μέλη της ΕΕ προσπαθούν, αυτό το διάστημα, να καταρτίσουν ενιαίο νομικό πλαίσιο. Ο,τι πιο αντιδραστικό Οι διάφοροι εγκέφαλοι και τα ...Think Tank των κυβερνήσεων...

1296 λέξεις, σελ.: 14

Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι οι πολιτικές της «δανεικής ευημερίας» - δηλαδή η κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών των λαϊκών νοικοκυριών με «πλαστικό χρήμα» και άλλες μορφές τραπεζικού δανεισμού - γίνονται όλο και πιο «προβληματικές» για να μην πούμε «πνέουν τα λοίσθια». Το συγκεκριμένο μοντέλο, που πρωτοεφαρμόστηκε στις ΗΠΑ, λανσαρίστηκε σαν το μέσο για την «εξασφάλιση της ευημερίας» και έγινε τρόπος ζωής για την πλειοψηφία των αμερικανικών νοικοκυριών. Η αυξανόμενη προβληματικότητα της «δανεικής ευημερίας» είναι εμφανής, κυρίως, από μια είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη βδομάδα στις ΗΠΑ και λιγότερο από τη διαχρονική εξέλιξη των «κόκκινων» δανείων στην Ελλάδα. Η είδηση αυτή...

650 λέξεις, σελ.: 15

Προβλήματα, από την πολιτική της «δανεικής ευημερίας», δεν αντιμετωπίζουν μόνο οι ΗΠΑ (που ο δανεισμός των νοικοκυριών ξεπερνά το 102% του ΑΕΠ), αλλά και οι άλλες χώρες. Για παράδειγμα, στην...

481 λέξεις, σελ.: 15