Είναι να τους χαίρεσαι. Και να τους εμπιστεύεσαι στα δύσκολα. Ολους αυτούς τους ενοχλημένους για το ...ύφος του «νταβατζή», όχι για το βιασμό. Εχουνε, βέβαια, το δίκιο τους. Για να υπάρχει βιασμός, πρέπει ο ένας τουλάχιστον από τους δύο να μη θέλει. Και κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στη σχέση Βρυξελλών - ελληνικής κυβέρνησης. Ομοτράπεζοι, ομογάλακτοι, κοινώς: Μαζί τρώνε και πίνουν, ε, χαλάει κάπου η διάθεση όταν ορισμένοι αλλού πάνε και το δίνουν. Προς τι, τότε, τα 11 εξάστηλα; Είναι που γυρίζει ακόμα η ρουλέτα της αναδιανομής. Θα τα βρούνε. Είκοσι χρόνια πηγαίνανε αγκαζέ, στα ρέστα θα τα χαλάσουνε; Αλλού πρέπει να κοιτάς εσύ. Σε κάτι παραμέσα θέματα. Εκεί όπου σε ρόλο Ρέππα ο Παναγιωτόπουλος...