12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα έξαλλη... Οι ποταμοί του ανθρώπινου πλήθους ακένωτοι, φουρτουνιασμένοι, ατελείωτοι σα να μην είχαν πηγή και σα να μην είχαν κοίτη, κατέβαιναν από τις ανατολικές συνοικίες, ανέβαιναν από τις δυτικές, ορμούσαν ακράτητοι στις κεντρικές πλατείες και πλημμυρώντας έστρεφαν πίσω για να γυρίσουν πάλι. Ενώ ακόμη γερμανικά τμήματα στάθμευαν μέσα στην πόλη, οι ελληνικές σημαίες είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους και μανιασμένα πλήθη διαδηλωτών τους δρόμους κατέβαζαν και ποδοπατούσαν τις άπειρες γερμανικές επιγραφές. Οπου χώρος πλατύς, στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια και στα Χαυτεία, χόρευαν παπάδες, γέροι, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Υστερα, οι συγκροτημένοι διαδηλωτές. Ανέβαιναν...