«1996 πάω φαντάρος και ξεκινάω μια πορεία στη ζωή μου διαφορετική. Για τα επόμενα 10 χρόνια πατάω μόνο "γκάζι" και ξεκινάω μια ξέφρενη πορεία προς τα κάτω, χωρίς αίσθηση του κινδύνου. Χωρίς καν να πατάω "φρένο". Απλά μερικές φορές "χτυπάω" αριστερά, δεξιά, πάνω σε δικούς μου ανθρώπους, τους πονάω και μου κόβεται η φόρα, αλλά συνεχίζω να πέφτω. Μοναξιά και μιζέρια έχει εδώ κάτω... Τον 11ο χρόνο, αρχές του 2007, σε ένα από τα "χτυπήματα" ταρακουνήθηκε το μυαλό μου και λέω ΦΤΑΝΕΙ. Πατάω φρένο και βλέπω μπροστά μου μια ανηφόρα. Τεράστια. Πίσω υπήρχε μόνο γκρεμός. Τι κάνουμε ρε Λέων; Ανεβαίνουμε ρε κι ό,τι γίνει... Πίσω δεν υπάρχει τίποτα. 12 χρόνια μετά, 2019, κι ακόμα ανεβαίνω. Περήφανα, με...