Το 1912, στα αρχαία πεδία λάβας Χαλεακάλα στο νησί Μάουι του νησιωτικού συμπλέγματος της Χαβάης, ένα δέντρο ορεινού ιβίσκου που οι ντόπιοι ονομάζουν χάου κουαχίβι, το τελευταίο του είδους του, έπνεε τα λοίσθια. Το ορεινό ξηρό περιβάλλον αυτών των πεδίων λάβας ήταν το μόνο όπου μπορούσε να ευδοκιμήσει, αλλά το περιβάλλον αυτό εξέλειπε στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα, καθώς τα πεδία Χαλεακάλα είχαν μετατραπεί πια σε εκτροφεία βοοειδών, εκτοπίζοντας χλωρίδα και πανίδα, συμπεριλαμβανομένων των αηδονιών με τα μακριά καμπύλα ράμφη, που πραγματοποιούσαν την επικονίαση του ορεινού ιβίσκου. Εκείνη τη χρονιά, ο βοτανολόγος Γκέριτ Γουάιλντερ πήγε και συνέλεξε το τελευταίο άνθος μαζί με λίγα...