Ενας από τους τρεις πνεύμονες πρασίνου που διαθέτει η Αθήνα, το Πεδίον του Αρεως, συνεχίζει να αργοπεθαίνει. Το πράσινο δεν φροντίζεται όπως πρέπει, το προσωπικό που χρειάζεται για τη λειτουργία του και τη συντήρησή του δεν επαρκεί, η υδάτινη διαδρομή είναι εγκαταλειμμένη, το αυτόματο πότισμα είναι παλιό και έχει πολλά προβλήματα λειτουργίας, το φυτώριο και ο βοτανικός του κήπος δεν λειτουργούν. Το πάρκο αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ενός δημόσιου χώρου, ο οποίος αντί να συμβάλλει στην ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων που κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή, στην αναψυχή, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, παραμένει αναξιοποίητος και, στην ουσία, εγκαταλειμμένος. Η εγκατάλειψη χρόνων με ευθύνη...