Στο πρώτο μέρος του άρθρου («Ριζοσπάστης» 24/2/2016), δείξαμε πως η αστική στρατηγική για την Εκπαίδευση προωθεί πολλαπλές διακρίσεις και διαφοροποιήσεις στα σχολεία, οι οποίες αναπόφευκτα αποτυπώνουν και αναπαράγουν τις ταξικές διακρίσεις που υπάρχουν στον καπιταλισμό, όπως και συνολικά τις ανάγκες του κεφαλαίου. Στον αντίποδα των παραπάνω, το σχολείο του σοσιαλισμού, το δωδεκάχρονο σχολείο που περιγράφεται στην πρόταση του ΚΚΕ, είναι ενιαίο, χωρίς διακρίσεις. Εξάλλου, όλα τα σχολεία είναι κρατικά και δωρεάν και είναι υποχρέωση του εργατικού κράτους να προσφέρει υψηλού επιπέδου μόρφωση σε όλα τα παιδιά. Δεν υπάρχουν σχολεία που υπερτερούν ή υστερούν, αλλά αντίθετα όλα είναι του ίδιου...