Ο Αυστριακός δραματουργός Πέτερ Χάντκε (δημιουργός που στεντόρεια κατήγγγειλε τη NATΟική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία), με το έργο του «Βρίζοντας το κοινό (και άλλα έργα αγόρευσης)» (1966), συνέταξε ένα διαχρονικό, καινοτόμο θεματολογικά και δραματουργικά, πολύσημο, άμεσο και έμμεσο νοηματικά, ιδεολογοαισθητικά ανατρεπτικό και γλωσσικά χειμαρρώδες «μανιφέστο» για το θέατρο. Ως χώρο (σκηνή - πλατεία) για «πάρε δώσε» των πομπών και δεκτών του. Ως συνδημιουργία διαφόρων τεχνών και καλλιτεχνών (συγγραφέα, σκηνοθέτη, ηθοποιού, σκηνογράφου, συνθέτη, κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα συγκεκριμένου ιδεολογο-αισθητικού προσανατολισμού και στόχου. Ως εκφραστή του πραγματικού, της ζωής και της αλήθειας - ανθρώπινης...