 Γρηγοριάδης Κώστας |
Είμαστε αχώριστοι σύντροφοι, αγαπημένοι. Κ' oι δυό, παιδιά της Αθήνας, με τα ίδια σκεδόν ιδανικά και με την ίδια λαχτάρα να γυρίσουμε μιαν ώρα αρχύτερα πίσω. Λίγο μας ένοιαζε ποιο θάτανε το τέρμα του πολέμου και περισσότερο λογαριάζαμε το γράμμα που θαρχότανε από πέρα, παρά το επίσημο ανακοινωθέν του Στρατηγείου που θα μιλούσε για νικηφόρα προέλαση και τα τέτοια. Στο ίδιο αμπρί κοιμόμαστε, στην ίδια καραβάνα τρώγαμε, και με το ίδιο κομμάτι σαπούνι πλέναμε τα ρούχα μας. Για να αποφασίσει κάτι ο ένας, έπρεπε να το εγκρίνει πρώτα ο άλλος. Μα για ν' αποφασιστεί, έπρεπε να γίνει, συμβούλιο πριν, που, για να λέω την αλήθεια, πολλές φορές έμενε στη μέση. Και το συμβούλιο για τιποτένια πράγματα....