Ενα «μοντέλο - όπως το χαρακτήρισε - ανάπτυξης» ταυτόσημο με αυτό που υπηρετεί το μνημόνιο εμφανίζει ως «εναλλακτική» δήθεν λύση ο Α. Σαμαράς, επιβεβαιώνοντας ότι η φραστική αντίθεσή του προς το μνημόνιο είναι υποκριτική και υπηρετεί αποκλειστικά ψηφοθηρικούς λόγους. Η ανταγωνιστικότητα - βλέπε κερδοφορία - του κεφαλαίου και η κατάργηση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, τα οποία στη γλώσσα της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ έχουν αντικατασταθεί με τον όρο «ευκαιρίες» για απασχόληση, είναι ο απώτερος στόχος της διαχείρισης που επαγγέλλεται ως δήθεν «καινούριας» ο πρόεδρος της ΝΔ. «Ανταγωνιστικότητα και διάχυση ευκαιριών» είναι τα δύο «αυτονόητα στοιχεία του καινούριου μοντέλου ανάπτυξης»...