«Ας ξέρει ο θεός του κάτω κόσμου κι ο γέροντας νεκροπομπός, που κάνει στης βάρκας του κουμάντο το τιμόνι και όλους τους νεκρούς ξεπροβοδίζει, μέσ' από του Αχέροντα τη λίμνη, πως πέρασε στον Αδη μια γυναίκα, που όμοιά της δεν εφάνηκε στον κόσμο» (Ευριπίδη, «Αλκηστις»). Οι όχθες του Αχέροντα και άλλων παραποτάμων του κατακλύζονται από αιωνόβια πλατάνια και ιτιές. Ανάμεσα στα βουνά και τους λόφους, δίπλα στις όχθες των ποταμών, οι κάτοικοι καλλιεργούν τα λιγοστά χωράφια με «όλα τα καλά του κόσμου». Ετσι έχουν μάθει. Από τα λίγα να ονειρεύονται τα πολλά. Το απρόσιτο τοπίο, οι λιγοστές διαβάσεις και ο γεωργοκτηνοτροφικός χαρακτήρας του τοπικού πληθυσμού, διαμόρφωσαν ένα ανθρωπογεωγραφικό χώρο...