Είναι αληθινά «ζηλευτή» η ...μαεστρία με την οποία τα αστικά ΜΜΕ πλασάρουν την αντίληψη ότι η φτώχεια διδάσκει, ότι η φτώχεια μας βάζει μυαλό, ότι η φτώχεια μας κάνει καλύτερους. Σε μια προσπάθεια να «εκτονωθούν» οι αντιδράσεις και η οργή του λαού για τα προβλήματα που προκαλεί η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, κάθε πλευρά στην καθημερινότητα της λαϊκής - εργατικής οικογένειας δίνει τροφή σε μια προπαγάνδα που ενισχύει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, παλιότερα «ανθούσαν» τα ρεπορτάζ για το ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις δυναμώνουν λόγω της οικονομικής στενότητας, αφήνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ το συμπέρασμα ότι αυτή είναι ...ευεργετική.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και ρεπορτάζ που εμφανίζουν τις σύγχρονες μωρομάνες να έχουν στραφεί στο θηλασμό, επειδή κοστίζουν ακριβά τα βρεφικά γάλατα. Σ' αυτή τη βάση, τα ΜΜΕ εντοπίζουν τις θετικές συνέπειες που έχει το μητρικό γάλα για μητέρα και βρέφος και επιδοκιμάζουν την επιλογή της μητέρας ως σωστή, στοργική κτλ. Ομως, τέτοιες αποφάσεις δε συνδέονται μόνο (για την ακρίβεια δε συνδέονται κύρια) με την προσωπική ...ηθική ή την προσωπική απόφαση ενός εργαζόμενου ή μιας εργαζόμενης. Συνδέονται πρώτα απ' όλα με την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και ανατρέφουν τα παιδιά τους. Η κοινωνία καθορίζει καταλυτικά τις συνθήκες μέσα στις οποίες αποκτούν ή όχι τη δυνατότητα να προσφέρουν στο παιδί τους αυτό που χρειάζεται. Για παράδειγμα, επιδρά ή δεν επιδρά στην απόφαση μιας μητέρας να θηλάσει η ανάγκη να επιστρέψει στο μεροκάματο ακόμα και ελάχιστες εβδομάδες μετά τη γέννα; Η εντατικοποίηση, τα ωράρια - λάστιχο, η επιφόρτιση της εργαζόμενης μάνας με πολλαπλά καθήκοντα (που θα έπρεπε να εξασφαλίζονται στη λαϊκή οικογένεια από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας), βοηθούν μια μωρομάνα να επιλέξει το θηλασμό; Η τρομοκρατία που κυριαρχεί μες στους τόπους δουλειάς, η λογική που λέει ότι μια μητέρα «κοστίζει» παραπάνω, φτάνει μερικές φορές να θεωρείται μέχρι και αντιπαραγωγική, βοηθά μια εργαζόμενη να επιλέξει το θηλασμό;... Φυσικά, όχι. Αλλά αυτοί οι παράγοντες «θάβονται» από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ.

Συνεχόμενα πλήγματα δέχεται η αγροτιά από τη βάρβαρη πολιτική που ακολουθείται. Στα τόσα μέτρα που έχουν ληφθεί σε βάρος της έρχονται να προστεθούν και νέα. Στα χρόνια των μνημονίων η μικρομεσαία αγροτιά είδε τις τιμές των προϊόντων να μειώνονται, το κόστος παραγωγής και ζωής να αυξάνεται, το ΦΠΑ να πηγαίνει στο 23%, τα χαράτσια να διαδέχονται το ένα το άλλο (όπως για τ' ακίνητα μέσω της ΔΕΗ), είδε την αύξηση στα ασφάλιστρα του ΕΛΓΑ, χωρίς να ασφαλίζεται και να αποζημιώνεται κανονικά η παραγωγή, την αύξηση στις εισφορές του ΟΓΑ, που το 2012 έφτασε το 29%, ενώ η αγροτιά για μια συνταγή πληρώνει 5 ευρώ στα Κέντρα Υγείας και στα νοσοκομεία. Επιπλέον, με το που μπήκε το 2012 αυξήθηκε η τιμή στο αγροτικό ρεύμα κατά 20% και στο οικιακό 11%. Τώρα μειώνεται ο συντελεστής επιστροφής του ΦΠΑ από 11% σε 7%, που σημαίνει ακόμα μικρότερη επιστροφή ΦΠΑ, ενώ μεθοδεύεται να μειωθεί και η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Οσο για τους ξωμάχους αγρότες, από τις συντάξεις - ψίχουλα τους κόβουν και τα δώρα! Και το κακό δε θα σταματήσει εδώ αφού ακολουθούν σχέδια για τη φορολόγηση της γης και νέα χαράτσια στις γεωτρήσεις και στο νερό άρδευσης. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η φτωχομεσαία αγροτιά καλείται να παλέψει μαζί με την ΠΑΣΥ σε κοινό μέτωπο αγώνα με ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ και ΟΓΕ για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η φτωχομεσαία αγροτιά θα έχει όφελος αν παλέψει μαζί με τους εργαζόμενους και τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, με έξοδο από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και της γης, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο. Ετσι θα καλυφθούν οι ανάγκες του λαού μας σε φτηνά και ποιοτικά προϊόντα, με συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς, μειώνοντας το κόστος παραγωγής και εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες.