ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 9 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /32
Βαμμένοι με αίμα εργατών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γράφαμε τις προάλλες, με αφορμή την περίπτωση μιας εργάτριας στην εταιρία «ΜΑΛΤΕΖΟΣ» για την άρνηση των αρμοδίων υπηρεσιών του ΙΚΑ να αναγνωρίσουν ότι εργαζόμενοι που κάνουν κολλήσεις με προπάνιο ασκούν βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα. Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα με τον πλέον τραγικό τρόπο. Δυο παλικάρια 18 και 30 χρόνων έγιναν κομμάτια από μια μικρή μπουκάλα προπανίου. Εντελώς συμπτωματικά η έκρηξη έγινε στην επικράτεια του ΙΚΑ Μοσχάτου, που αρνείται να αναγνωρίσει ότι η συγκεκριμένη εργασία είναι επικίνδυνη. Ποιο είναι το τυπικό επιχείρημα των υπηρεσιών του ΙΚΑ για την άρνησή τους; Οτι μόνο το οξυγόνο είναι εκρηκτικό. Πού βρίσκεται η ουσία της άρνησής τους; Οτι οι εργαζόμενοι με προπάνιο θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης πιο νωρίς αν τους αναγνωριστεί βαριά και ανθυγιεινή δουλιά. Ποιος φέρεται να συνυπογράφει τη σχετική άρνηση; Ο Νίκος Σίας, πρώην μεταλλεργάτης, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ στη σχετική επιτροπή του ΙΚΑ.

Ερώτηση: Εχει ή δεν έχει ευθύνη και η ΓΣΕΕ για τους κομματιασμένους στου Ρέντη;

»Μονίμως εξόριστοι»

Εχει γίνει ρουτίνα. Γι' αυτό και εξοργίζει. Κάθε που παθαίνει βλάβη το ταχύπλοο «Κεντέρης», τη ζημιά δεν την πληρώνει η εφοπλιστική εταιρία, αλλά οι επιβάτες που έχουν προπληρώσει εισιτήριο για μεταφορά τους με άλλα πλοία στην ίδια γραμμή με το ταχύπλοο. Μονίμως το υπουργείο Ναυτιλίας φροντίζει να φορτώνει τα άλλα πλοία με τους επιβάτες του «Κεντέρης» και να αφήνει στον ντόκο τους επιβάτες που επέλεξαν να μην πληρώσουν το τσουχτερό εισιτήριο του ταχύπλοου. Συνέβη ξανά προχτές στην Ικαριά. Οπου ξέμειναν στον ντόκο 200 άνθρωποι ακούγοντας τη ...γαϊδουρινή δικαιολογία «τι να κάνουμε, έπαθε βλάβη το "Κεντέρης" και φορτώθηκαν στο δικό μας πλοίο οι επιβάτες του»! Οι «μονίμως εξόριστοι» στην Ικαριά «ακονίζουν μαχαίρια» κι έχουν δίκιο!

Μην κοροϊδευόμαστε...

«Πρώτο, τους χρωστάτε, δε σας χρωστάνε. Κάθε αύξηση που τους "παρέχετε" είναι φραγκοδίφραγκα σε σχέση με όσα τους οφείλετε. Ελάτε τώρα, μην κοροϊδευόμαστε. Αυτά δεν είναι μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι φιλοδωρήματα προς άγραν ψήφων. Και η αξία τους δεν καλύπτει καν τον τόκο μιας υπερημερίας. Δεύτερο, χωρίς τον ιδρώτα και την εργασία τους δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε αγαθά, ούτε ανάπτυξη, ούτε οικονομία, ούτε ...πολιτικοί. Οι μισθοί σας και τα μεγαλεία σας χρηματοδοτούνται από τις τσέπες τους. Τρίτο, αντί λοιπόν να τους ευγνωμονείτε, τους λοιδορείτε. Τα ξεχάσατε; H απεργία είναι εκβιασμός, η κινητοποίηση απειλή και η διεκδίκηση υποβολιμαία και κομματική. Και τέταρτο, παροχή σημαίνει πως ανοίγω το πορτοφόλι μου, χαριστικώς και φιλανθρωπικώς. Μα, αν κάποιος εξακολουθεί έπειτα από τόσες στερήσεις και ύστερα από τόνους εργατικού αίματος, να είναι φιλάνθρωπος, είναι αυτοί. Αυτοί, που με γαϊδουρινή υπομονή, εξακολουθούν να σας ψηφίζουν. Μεταξύ σας θα τους λέτε και αλλιώς. Κερατοδαρμένους!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Ψηφοθηρίας συνέχεια...

Μπορεί στις πρόσφατες εκδηλώσεις προεκλογικής σκοπιμότητας, που διοργάνωσε η κυβέρνηση (υπουργείο Αιγαίου) στη Μακρόνησο, όσοι υπουργοί πήραν μέρος κι έκαναν δηλώσεις, να μην ανέφεραν ούτε μια φορά τη λέξη «κομμουνιστές». Μπορεί, επίσης, ο Κ. Σημίτης, να αρέσκεται στο αναμάσημα αντικομμουνιστικών επιχειρημάτων του περασμένου αιώνα και πρόσφατα να έκανε λόγο για τον «αυταρχισμό της φιλοσοβιετικής Αριστεράς», αλλά, τελικά, την περίοδο αυτή φαίνεται πως όλα υποτάσσονται στις ψηφοθηρικές ανάγκες.

«Η κεντροαριστερά έχει μια κοινή καταγωγή. Αυτή την είδαμε και στη Μακρόνησο. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ και οι κομμουνιστές ήταν εκεί», λέει ο υπουργός Αιγαίου, Ν. Σηφουνάκης, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», προτείνοντας, μάλιστα, «από τώρα να υπάρξει προγραμματική συμφωνία για την επόμενη συγκυβέρνηση» του ΠΑΣΟΚ με τα μικρότερα κόμματα..!

Οχι, μη νομίζετε, πως δε γνωρίζει το αγεφύρωτο χάσμα, που χωρίζει τις θέσεις και τις πολιτικές του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ. Το γνωρίζει και, μάλιστα, πολύ καλά. Είπαμε, όμως, σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε...


Τα ... φθηνά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΣΤΕ, ήταν φθηνός ο Αύγουστος, κατά τους κυβερνώντες, που διαπιστώνουν ελαφρά μείωση του πληθωρισμού τον προηγούμενο μήνα. Τότε γιατί ...γκρινιάζουν όλοι όσοι επέστρεψαν από διακοπές για αυτά που πλήρωσαν;

Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, δεν παρατηρήθηκε φέτος κανένα ρεύμα Ελλήνων τουριστών προς τη Χαβάη ή τη Φλώριδα, οπότε μάλλον για την εγχώρια ακρίβεια είναι οι διαμαρτυρίες.

Οσο για το Σεπτέμβρη, μόνον οι αυξήσεις στα δίδακτρα και τα σχολικά είδη μπορούν να στείλουν τον πληθωρισμό στα ύψη. Πόσο, μάλλον, οι ανατιμήσεις που περιμένουμε σε τρόφιμα, καύσιμα και υπηρεσίες.

Αν σκέφτεται το υπουργείο Ανάπτυξης κάτι πιο σοβαρό από την παρουσία του Κίμωνα Κουλούρη στα απογευματινά δελτία ειδήσεων, ας μας το πει. Αλλιώς ας μην μπαίνουν στον κόπο να κάνουν αριθμητικές αλχημείες.

ΕΧΕΙ, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, αλλάξει κάτι στη ζωή μας, μετά τα όσα είπε ο Κώστας Σημίτης στη Θεσσαλονίκη; Εχει ανακοινωθεί κάτι σημαντικό, που δίνει ...νέα πνοή στον τόπο και δεν το αντιληφθήκαμε;

Μάλλον όχι. Εκτός κι αν οι υπουργοί της κυβέρνησης, που μιλούν με τα καλύτερα λόγια σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, εννοούν το διαχωρισμό που έκανε σε «δίκαια» και «απαράδεκτα» αιτήματα κοινωνικών ομάδων.

Προφανώς, αυτή η ταύτιση του «δίκαιου» των αιτημάτων με τον κυβερνητικό προγραμματισμό είναι αυτό που λένε στο ΠΑΣΟΚ κοινωνικό πρόσωπο: Σωστό είναι μόνον ό,τι συμφωνεί μαζί τους.

ΜΙΑ ΕΛΑΦΡΑ καθίζηση έγινε χτες στο Μαρούσι και συγκεκριμένα στην οδό Δελφών. Μόλις δυο μέτρα, δηλαδή μικροπράγματα. Οταν ζεις σε μια χώρα, όπου ξαφνικά ένας δρόμος μπορεί να ανοίξει και να βρεθείς «στα Τάρταρα», το προαναφερόμενο θεωρείται ...πταίσμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύγκλιση ... αλχημείας

Οι ανακοινώσεις θα συνεχιστούν αύριο. Σειρά έχει η «χάρτα κοινωνικής σύγκλισης». Μια καλοκαιρινή έμπνευση των κυβερνώντων, που έχει δύο στόχους: Εναν άμεσο πολιτικό, να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η κυβέρνηση προχωρά στη στήριξη των λαϊκών στρωμάτων. Ο άλλος είναι ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου και αποβλέπει στην εδραίωση της άποψης ότι η σύγκλιση αποτελεί μια καλή εξέλιξη, θετική και επιθυμητή από όλους, όσοι, χρόνια τώρα, πληρώνουν το μάρμαρο της ένταξης και μέχρι στιγμής δεν έχουν δει άσπρη μέρα. Κυβέρνηση, μαζί με τη ΝΔ και το ΣΥΝ, επιδιώκουν να παρουσιάσουν αυτό το ...«σύγκλιση με την ΕΕ», ως κάτι το λαμπερό, το οποίο οι εργαζόμενοι, κανονικά, θα έπρεπε να το εντάξουν στα δικά τους αιτήματα. Ο,τι παρουσιάζουν οι κυβερνώντες ως φανταχτερό, συχνά είναι το προς τον ιθαγενή προσφερόμενο καθρεφτάκι, αλλά μόνον αυτό το επιχείρημα δεν αρκεί για να πείσει ότι η «σύγκλιση» δεν κινείται προς θετική κατεύθυνση για τους εργαζόμενους. Υπάρχουν δεκάδες άλλα. Ας δούμε σήμερα μόνον ένα.

Οποιοι παρακολουθούν τις πρωθυπουργικές ομιλίες, θα διαπίστωσαν ότι ενώ μέχρι πριν λίγες βδομάδες σύσσωμη η κυβέρνηση και το κόμμα της αγωνιούσαν για το πόσες δεκαετίες θα πάρει η «σύγκλιση», από την προηγούμενη Τρίτη σερβίρει το παραμύθι ότι ...συγκλίνουμε πολύ γρηγορότερα από ό,τι φαντάζονταν! Στο τομέα, μάλιστα, των «δαπανών κοινωνικής προστασίας», κυριολεκτικά, σκίζουμε. Πώς; Γιατί; Μα, επειδή αρκετά πριν από την τωρινή πορεία προς την «κοινωνική σύγκλιση», υπήρχαν άλλου είδους προσεγγίσεις με την ΕΕ. Μια από αυτές, που δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή, είναι η ...στατιστική. Η απόφαση, δηλαδή, που πάρθηκε από τις χώρες - μέλη να ακολουθούν την ίδια μορφή απεικόνισης των διαφόρων δεικτών και στοιχείων.

Στην Ελλάδα, όταν λέγαμε παλαιότερα «κοινωνική πολιτική», εννοούσαμε το σύνολο των δαπανών που έκανε το Δημόσιο μέσω του κρατικού προϋπολογισμού για δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα. Τις δαπάνες για υγεία, μόρφωση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα επιδόματα στους ανέργους, τη χρηματοδότηση της αγροτικής παραγωγής κ.ο.κ. Αυτό ονόμαζε «κοινωνική πολιτική» η κυβέρνηση, αυτό γνώριζε ο κόσμος όλος κι έτσι κάνανε οι πάντες τους σχετικούς λογαριασμούς. Στον προϋπολογισμό του 1993, οι δαπάνες αυτές ήταν 1,9 τρισ. δραχμές και αποτελούσαν το 24% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού ή το 12,7% του ΑΕΠ. Το 2002 οι αντίστοιχες δαπάνες έφτασαν τα 5 τρισ. δρχ. αποτελούσαν το 22% των δαπανών και ήταν μόλις το 9,9% του ΑΕΠ. Χωρίς καν να πάρουμε, δηλαδή, υπόψη μας τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν μια δεκαετία μετά, διαπιστώνουμε ότι οι δαπάνες αυτές είναι αισθητά κουτσουρεμένες.

Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση βγαίνει και λέει ότι οι δαπάνες αυτές είναι αυξημένες; Το λέει στηριζόμενη στη ...στατιστική σύγκλιση. Κοινώς, στην αλχημεία των στοιχείων. Γιατί πλέον λόγος γίνεται όχι για «κοινωνική πολιτική», αλλά για «δαπάνες κοινωνικής προστασίας» και σ' αυτές πέρα από τα κονδύλια του Δημοσίου συνυπολογίζονται και συναθροίζονται οι ιδιωτικές - προσωπικές δαπάνες που κάνει η κάθε οικογένεια για Υγεία, μόρφωση, Κοινωνική Ασφάλιση κ.ο.κ. Ετσι περίπου πετυχαίνεται η ...«κοινωνική σύγκλιση» και είναι πασιφανές ότι κάθε άλλο παρά μπορεί να αποτελεί όραμα για τους εργαζόμενους...


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ