Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι αφού η κυβέρνηση σήκωσε τις προηγούμενες μέρες όλον τον σχετικό επικοινωνιακό κουρνιαχτό, λίγο πριν από την ψηφοφορία για το νομοσχέδιο στη Βουλή την Πέμπτη, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, εξαφάνισε... ακόμα και τα μερεμέτια, τροποποιώντας προς το χειρότερο διατάξεις που αφορούσαν στην έκδοση διαταγών πληρωμής για καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, στην ποινή κλεισίματος επιχειρήσεων για περιπτώσεις συστηματικών παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας, στην ηλεκτρονική ειδοποίηση για περιπτώσεις «οικειοθελούς αποχώρησης» και στη μεταβολή σύμβασης με ευθύνη του εργοδότη χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τον εργαζόμενο.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι ότι η κυβέρνηση απέρριψε και τις τέσσερις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ, οι οποίες προέβλεπαν ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης εργαζομένων και ανέργων: Να προηγούνται τα δικαιώματά τους έναντι όλων των άλλων πιστωτών σε περιπτώσεις πτώχευσης επιχειρήσεων και αναγκαστικών πλειστηριασμών. Αυστηροποίηση υπέρ των εργαζομένων του νομικού πλαισίου που αφορά στην απλήρωτη εργασία. Να αναγνωρίζεται ο χρόνος ανεργίας ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης, χωρίς καμιά επιβάρυνση των ανέργων. Απαλλαγή των συνδικαλιστικών οργανώσεων από τον ΕΝΦΙΑ.

Ειδικά για την απληρωσιά, η υπουργός επιβεβαίωσε εκ νέου ότι δεν αγγίζονται οι ανώνυμες εταιρείες.«Υπάρχει αυτήν τη στιγμή - είπε - μια βασική αρχή του δικαίου, που είναι η νομική αυτοτέλεια των ανωνύμων εταιρειών (...) Δεν προβλέπεται η ευθύνη για καταβολή οποιασδήποτε αξίωσης τρίτων έναντι της ανώνυμης εταιρείας».

Παρ' όλ' αυτά, η κυβέρνηση συνέχισε και τη δεύτερη μέρα της συζήτησης στην Ολομέλεια το παραμύθι ότι «το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ένας κρίκος κομβικός σε αυτήν την αλυσίδα αλλαγών σε σχέση με τη θωράκιση των εργασιακών δικαιωμάτων», όπως είπε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Αλ. Χαρίτσης.

«Ρέστα» στην κοροϊδία απέναντι στους εργαζόμενους έδωσε και η ΝΔ, η οποία, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο, την ίδια ώρα που εμφανιζόταν και αυτήν να την παίρνει ο πόνος για τα εργασιακά δικαιώματα, κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι καθυστερεί στην ψήφιση και άλλων αντεργατικών μέτρων, όπως τις αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο. Χαρακτηριστικά, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδ. Γεωργιάδης, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι, ενώ λέει ότι στόχος της είναι «να τελειώσει η τρίτη "αξιολόγηση" όσο γίνεται γρηγορότερα», αντί να φέρει την «αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου» τον οποίο «η ΝΔ, διά του εισηγητού της, σας είπε ότι θα το ψηφίσει» έφερε το νομοσχέδιο αυτό. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η Ενωση Κεντρώων και το Ποτάμι ψήφισαν «παρών», ενώ η ναζιστική Χρυσή Αυγή καταψήφισε, κάνοντας λόγο για ανεφάρμοστες διατάξεις, με τον αρχηγό της να επιδίδεται σε ένα ακόμα αντικομμουνιστικό ντελίριο.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, αναδεικνύοντας το παιχνίδι που παίζουν κυβέρνηση και ΝΔ, τόνισε ότι αντιπαρατίθενται για να συγκαλύψουν την πραγματικότητα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν το υπόβαθρο για την εργασιακή ζούγκλα και σήμερα «ως δολοφόνοι ξαναγυρνούν στον τόπο του εγκλήματος», χύνοντας «κροκοδείλια δάκρυα» και από την άλλη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να «απασφαλίσει στην κυριολεξία την ασυδοσία των εργοδοτών με το νομοθετικό πλαίσιο» που διαμορφώνει.

Εφερε ως παράδειγμα τον Πτωχευτικό Κώδικα, που άλλαξε προς το χειρότερο η σημερινή κυβέρνηση - κάνοντας όσα η προηγούμενη φοβήθηκε να ολοκληρώσει» - ο οποίος στον πλειστηριασμό δίνει προτεραιότητα στις τράπεζες, στη συνέχεια σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία και μόνο στο τέλος στους εργαζόμενους, αν απομείνει κάτι. Αναφερόμενος και στις σχετικές τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ, ο Ν. Καραθανασόπουλος είπε, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Σας κάνουμε την πρόκληση. Ορίστε, αλλάξτε τον Πτωχευτικό Κώδικα, φέρτε πρώτα τους εργαζόμενους να ικανοποιούνται, που είναι απλό, δεν θα αλλάξετε την ουσία του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν μπορείτε να το κάνετε με τις ανώνυμες εταιρείες... Τα χέρια ψηλά! Γι' αυτό ακριβώς δεν φέρνετε ούτε από τον βασικό μέτοχο, ούτε από τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, να μπορούν να διεκδικούν από τα περιουσιακά τους στοιχεία οι εργαζόμενοι (...) Γιατί ακριβώς θέλετε να υπηρετήσετε τα συμφέροντα των ανώνυμων εταιρειών, των μετοχικών εταιρειών, τα συμφέροντα του συστήματος του καπιταλιστικού». «Στο όνομα αυτών θυσιάζετε τα εργατικά δικαιώματα» τόνισε, γιατί ο ΣΕΒ, το κεφάλαιο σε όλες τις χώρες, θέλουν φτηνό και αναλώσιμο εργαζόμενο, για την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους που είναι ο δολοφόνος των εργασιακών δικαιωμάτων.

Τον λόγο πήρε και η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, η οποία επισήμανε ότι εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να γίνεται λόγος για προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων. Ανέφερε ως παράδειγμα την εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς του ιδιωτικού και «δημόσιου» τομέα που έχει μετρήσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα 18 νεκρούς εργαζόμενους.

Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» επί της αρχής στο νομοσχέδιο, ενώ ψήφισε «ναι» σε άρθρα που περιείχαν έστω και κάποιες υποτυπώδεις θετικές ρυθμίσεις για εργαζόμενους.

Υπέρ της μονιμοποίησης όλων των αντεργατικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, οι οποίες επιβλήθηκαν προς όφελος του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τάσσεται για άλλη μια φορά ο ΣΕΒ, με το εβδομαδιαίο δελτίο του που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη.

Στρώνοντας μάλιστα το έδαφος για τα νέα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζεται να προωθήσει η κυβέρνηση στα πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης», οι βιομήχανοι ζητούν επιπλέον μέτρα για την παραπέρα ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, με παραπέρα «απελευθέρωση» αγορών, εκ νέου «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, «ευελιξία στην προσαρμογή του εργατικού κόστους», για να προχωρήσει η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων.

Αφού επικροτεί τα αντεργατικά μέτρα όλων των τελευταίων χρόνων, ο ΣΕΒ καλεί τους περιβόητους «κοινωνικούς εταίρους» να επισφραγίσουν τη μονιμοποίησή τους, «να βρουν ένα νέο modus vivendi στις εργασιακές σχέσεις, ώστε η χώρα να μην επαναλάβει τα αδιέξοδα των εργασιακών πρακτικών του παρελθόντος, που συνέβαλαν στην κρίση που μας έφερε στη σημερινή δυσμενή κατάσταση».

Προκειμένου να «τεκμηριώσει» δηλαδή την απαίτηση του κεφαλαίου για μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας, ο ΣΕΒ διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αποδίδοντας την καπιταλιστική οικονομική κρίση στα όποια στοιχειώδη δικαιώματα είχαν οι εργαζόμενοι στη φάση πριν την εκδήλωσή της!

«Στη χώρα μας», αναφέρει, «το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων που ίσχυε πριν την κρίση αγνοούσε την αναγκαία διασύνδεση της μακροχρόνιας εξέλιξης των μισθών με την εξέλιξη της παραγωγικότητας, και την ανταγωνιστικότητα των κλάδων των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών. Ο τρόπος καθορισμού των μισθών είχε σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στην ευελιξία των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, και ως εκ τούτου, την ανταγωνιστικότητα, τις επενδύσεις και την απασχόληση στην ελληνική οικονομία». Εστιάζοντας ιδιαίτερα στις Συλλογικές Συμβάσεις, υποστηρίζει πως «οι κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές Συλλογικές Συμβάσεις, σε συνδυασμό με την επέκταση, επέβαλαν κατώτατους μισθούς σε ολόκληρους κλάδους ή επαγγέλματα, εμποδίζοντας την αποτελεσματική προσαρμογή στη συγκυρία των επιχειρήσεων που δεν είχαν ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη».

Με βάση τα παραπάνω, οι βιομήχανοι ξεκαθαρίζουν ότι τα εργασιακά δικαιώματα «δεν χωρούν» στην καπιταλιστική ανάπτυξη:«Η επαναφορά εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυαν πριν την κρίση δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε έξοδο από την ύφεση. Θα οδηγήσουν, αντιθέτως, σε δυσκολότερη επίτευξη διεθνούς ανταγωνιστικότητας, σε απώθηση ξένων επενδύσεων, με δυσμενείς επιπτώσεις για το μέλλον της οικονομίας μας», αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο του ΣΕΒ.

Πολύ περισσότερο, επισημαίνοντας ότι «η αγορά εργασίας έχει απελευθερωθεί τα τελευταία χρόνια αποσπασματικά, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση», οι βιομήχανοι «δείχνουν» ήδη προς τις νέες, «πιο ολοκληρωμένες» αντεργατικές ανατροπές που αξιώνει το κεφάλαιο.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ εστιάζει:

-- Στην επιβολή νέων αντιασφαλιστικών μέτρων, καλώντας τους «κοινωνικούς εταίρους» και τα κόμματα να προχωρήσουν, «ανοίγοντας τη συζήτηση πέραν των άλλων και για το ανεπίλυτο ασφαλιστικό ζήτημα της χώρας». Το δελτίο κάνει λόγο για υπέρμετρη επιβάρυνση «του κόσμου της εργασίας», ωστόσο αυτό που πραγματικά επιδιώκει το κεφάλαιο είναι η παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών.

-- Στην εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερης «ευελιξίας» στο χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων κατά την αναδιάρθρωση χρεωμένων επιχειρήσεων. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Καθώς τα χρέη του ιδιωτικού τομέα προς τράπεζες και το Δημόσιο ανέρχονται ήδη σε 130% του ΑΕΠ, υπάρχει μεγάλη ανάγκη αναδιάρθρωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Μια τέτοια διαδικασία, όμως, δυσχεραίνεται εάν δεν υπάρχει ευελιξία στην προσαρμογή του εργατικού κόστους λειτουργίας»...