«Habemus memorandum»! Επί τέλους ο καπνός βγήκε από την καπνοδόχο του Καπιτωλίου και οι εγχώριοι ιθαγενείς θα πρέπει να... πανηγυρίσουν την υπογραφή του μνημονίου αστυνομικής συνεργασίας, που έγινε χτες στην Ουάσιγκτον. Μνημόνιο που «ψηνόταν» από την αμερικανική και την ελληνική κυβέρνηση, πάνω από δυο χρόνια. Από εδώ και στο εξής, όπως τόνιζε και η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, όταν αναφερόταν στην αναγκαιότητα υπογραφής του, οι παρεξηγήσεις με τις ΗΠΑ αναμένεται να αρθούν.

Η συμφωνία αυτή είναι «αδερφική» με τη συμφωνία δικαστικής συνδρομής και εντάσσεται στη λογική που ανέπτυξε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης, Ν. Μπερνς, μιας «πιο σθεναρής προσπάθειας» αντιμετώπισης - δήθεν - της τρομοκρατίας, αφού «κατά το παρελθόν δεν είχαν γίνει αρκετά για την καταπολέμησή της», όπως έχει τονίσει. Για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης το μνημόνιο υπέγραψε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ενώ για την αμερικανική κυβέρνηση υπέγραψε η υπουργός Δικαιοσύνης Τζάνετ Ρήνο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ έχουν μια... παρεξηγημένη άποψη για το τι είναι τρομοκρατία. Με δογματικό και διαχρονικά σταθερό τρόπο, εξακολουθούν να εντάσσουν σε αυτήν εθνικοαπελευθερωτικά και λαϊκά κινήματα, κυβερνήσεις και κράτη που δε «χωράνε» στη νέα τάξη πραγμάτων που εγκαθιδρύει παγκόσμια η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη.

Το άρθρο 1 που αναφέρεται στους τομείς συνεργασίας, τονίζει ότι «τα μέρη θα επιδιώκουν να συνεργαστούν στην πρόληψη, καταστολή, διερεύνηση, εξιχνίαση και διαλεύκανση εγκλημάτων και ιδιαίτερα όσον αφορά τα ακόλουθα: οργανωμένο έγκλημα, τρομοκρατικές ενέργειες, παράνομη διακίνηση όπλων, παράνομες διεθνείς οικονομικές δραστηριότητες και ξέπλυμα χρήματος, σοβαρά εγκλήματα κατά της ζωής και περιουσίας» κ.ά. Υλοποιείται, δηλαδή, μια στενότερη μορφή συνεργασίας σε σχέση με αυτήν που υπήρχε σε θεσμικό επίπεδο εδώ και δέκα χρόνια ανάμεσα στο FBI και την ΕΛΑΣ.

Εδώ γεννιέται σε κάποιους «καχύποπτους» το ερώτημα αν θα δούμε μεικτές ομάδες δράσης, αφού σε παράγραφο του άρθρου 2 που αναφέρεται στις μορφές συνεργασίας, υπογραμμίζεται ότι η συνεργασία μεταξύ των μερών δύναται να επιτευχθεί μέσω «διοργάνωσης συσκέψεων εμπειρογνωμόνων στα πλαίσια της αρμοδιότητάς τους, όποτε υπάρχει ανάγκη αντιμετώπισης επειγόντων και ειδικών θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, καθώς και για την προετοιμασία και υιοθέτηση κοινών μέτρων, όπου αυτά είναι απαραίτητα, σε ειδικές περιπτώσεις επιχειρήσεων και έρευνας». Αλλά και «συντονισμού αστυνομικών ενεργειών για την πραγματοποίηση κοινών ερευνών και αμοιβαίας υποστήριξης υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του μέρους, στο έδαφος του οποίου λαμβάνουν χώρα οι δραστηριότητες». Οπως επίσης και «αναζήτησης προσώπων που διαφεύγουν την ποινική δίωξη ή την εκτέλεση ποινής».

Το τελευταίο συνδέεται με τη συμφωνία δικαστικής συνδρομής, την οποία, στην ουσία, συμπληρώνει το μνημόνιο αστυνομικής συνεργασίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 που αναφέρεται στα μέσα συνεργασίας υπογραμμίζεται ότι «τα μέρη θα επιδιώκουν να εφαρμόζουν αυτό το μνημόνιο διά των αρμοδίων τους αρχών, κατά τρόπο που να συνάδει με τους αντίστοιχους εθνικούς τους νόμους και με οποιαδήποτε διεθνή υποχρέωση, ειδικότερα αναφορικά με τις διατάξεις περί αμοιβαίας νομικής βοήθειας σε ποινικά θέματα. Τίποτα στο παρόν μνημόνιο δεν αποσκοπεί στη δημιουργία νομικά δεσμευτικών υποχρεώσεων».

Κι αυτό είναι φυσικό, αφού η σύμβαση αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής σε ποινικές υποθέσεις καλύπτει επάξια αυτόν τον τομέα. Στην ουσία, δεν πρόκειται μόνο για δικαστική συνδρομή, αλλά για ευρύτερη συνεργασία στις έρευνες, στη δίωξη και την πρόληψη του εγκλήματος. Η συνεργασία αυτή περιλαμβάνει τη λήψη καταθέσεων, τη μεταφορά κρατουμένων και μια σειρά άλλες ενέργειες που δείχνουν ότι οι αμερικανικές διωκτικές αρχές εισχωρούν στο ελληνικό ποινικό σύστημα. Οπως είχε τονίσει στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος «είναι ένα ερώτημα ποιος δε θα υπακούει στην πράξη αυτά που επιτάσσουν οι αμερικανικές αρχές. Εχουμε καπέλωμα από τις διωκτικές αρχές των ΗΠΑ και μάλιστα προωθούνται ορισμένα ζητήματα που θέτουν σε κίνδυνο ατομικά δικαιώματα, ακόμα και τις αρχές του κράτους δίκαιου. Για παράδειγμα με τις παραγράφους 2,3 του άρθρου 7, μπορούν οι ΗΠΑ να χρησιμοποιούν στοιχεία σε βάρος πολιτών, παρότι η Ελλάδα τα θεωρεί απόρρητα. Επίσης, η δικαστική συνδρομή θα λειτουργεί υπέρ των ΗΠΑ και για πράξεις που στην Ελλάδα δε θεωρούνται αδικήματα».

Ομάδα εργασίας...

Στην παράγραφο 3 του άρθρου 3 αναφέρεται ότι «τα μέρη θα μπορούν να συστήσουν ομάδα εργασίας για την προώθηση της εφαρμογής του μνημονίου αυτού. Η ομάδα εργασίας αυτή θα αποτελείται από αντιπροσώπους των αρμοδίων αρχών των μερών». Φυσικά το αδύνατο μέρος που θα υφίσταται τις αμερικανικές... προωθήσεις θα είναι το ελληνικό. Επιπλέον θα πρέπει να γίνει σαφές ότι δε θα υπάρξει δυνατότητα υπογραφής μυστικών πρωτοκόλλων, αφού το ίδιο το άρθρο αφήνει το ζήτημα αυτό αδιευκρίνιστο. Αλλωστε, αυτή η πρακτική ήταν πολύ συνηθισμένη στις αμερικανοελληνικές σχέσεις.

Τέλος, στο άρθρο 5 που έχει τον τίτλο «εμπιστευτικότητα» αναφέρεται ότι «τα μέρη αποδίδουν από κοινού υψηλή προτεραιότητα στην πρόληψη της χωρίς εξουσιοδότηση αποκάλυψης πληροφοριών, που ανταλλάσσονται εμπιστευτικά σε εφαρμογή του παρόντος μνημονίου. Το ένα μέρος θα ζητά τη συναίνεση του άλλου μέρους, από το οποίο προέρχονται οι πληροφορίες, πριν από την αποκάλυψη αυτών σε τρίτα μέρη».

Την ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε να αναπτυχθεί ένα μαζικό, λαϊκό κίνημα, με στόχο την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των πολιτικών, δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, υπογραμμίζει, με ανακοίνωσή της, η Επιτροπή Αγώνα Κατά της Συμφωνίας Σένγκεν, με αφορμή την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας, χτες, ανάμεσα στη χώρα μας και τις ΗΠΑ για την καταπολέμηση, δήθεν, της τρομοκρατίας.

«Η εξέλιξη αυτή - τονίζει η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της - αποτελεί πρόσθετη επιβάρυνση και αποβλέπει στην αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων απέναντι στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και στην ασκούμενη πολιτική στη χώρα». Αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην «ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, με παράλληλη ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και του αυταρχισμού» - συμπληρώνει η Επιτροπή. Και ξεκαθαρίζει πως οι ισχυρισμοί ελληνικής και αμερικανικής κυβέρνησης ότι στόχος τους είναι η καλύτερη συνεργασία για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας αντικρούονται από την ίδια την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα - όπως τη διατυπώνει η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της - λέει πως: Συνεργασία με τις ΗΠΑ και μάλιστα όχι ισότιμη, πάντοτε υπήρχε, όμως το πρόβλημα της τρομοκρατίας δε λύθηκε. Αυτοί που επέβαλαν το μνημόνιο, δηλαδή οι ΗΠΑ, έχουν ξεκάθαρη άποψη για το τι σημαίνει τρομοκρατία. Σύμφωνα με την έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όλες οι φιλειρηνικές εκδηλώσεις του λαού μας κατά τη διάρκεια της ΝΑΤΟικής επίθεσης στη Γιουγκοσλαβία, ήταν... τρομοκρατικές ενέργειες! Επόμενο βήμα θα είναι η αλλαγή της ποινικής νομοθεσίας για την τρομοκρατία. «Δηλαδή, με πρόσχημα την τρομοκρατία θα προχωρήσουν σε αφαίρεση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», σημειώνει χαρακτηριστικά η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της. Και καταλήγει πως «συνέχεια του μνημονίου δεν αποκλείεται να είναι η υπογραφή "πρωτοκόλλων", μυστικών ή φανερών, και με τα οποία θα υπάρχουν μεγαλύτερες δεσμεύσεις και στα ζητήματα αυτά».

«Η διανομή της πίτας αφορά τους επιχειρηματίες. Ο Συνασπισμός δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανταγωνισμούς ούτε για διανομές ούτε για ανακατανομές». Δε θα μπορούσε να γίνει περισσότερο σαφής ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, αλλά και αποκαλυπτικός της πολιτικής του κόμματός του.

Με τη δήλωσή του αυτή (απάντηση στις δηλώσεις της Αλ. Παπαρήγα στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδωσε στη Θεσσαλονίκη χτες) έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η πρωτοβουλία του ΣΥΝ για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο γίνεται για το «θεαθήναι» και δε θα ήταν άξια λόγου, αν δεν αποπροσανατόλιζε το λαό από την ουσία του ζητήματος «διαπλοκή», αλλά και από την αντιλαϊκή επίθεση που συντελείται.

«Να μείνουμε στη γωνία ως θεατές που θα βλέπουμε τα θηρία να αλληλοσπαράσσονται;» διερωτήθηκε, εμφορούμενος προφανώς από αγωνία για το μέλλον των θηρίων, που κατά τον ΣΥΝ δεν πειράζει να υπάρχουν, αρκεί να μην αλληλοσπαράσσονται ή τέλος πάντων ο «σπαραγμός» να γίνεται επί ίσοις όροις.

Καταλήγοντας επαναδιατύπωσε την πρόταση του ΣΥΝ, πρόταση... βελτίωσης του καπιταλισμού, ζητώντας «να εξασφαλιστούν υγιείς συνθήκες ενός ανταγωνισμού, ο οποίος δε θα είναι ασύδοτος και δε θα είναι και πολύ περισσότερο κρατικοδίαιτος».

Σε κάθε περίπτωση οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως η διαπλοκή δεν πρόκειται να χτυπηθεί, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που την εκτρέφει και τη γιγαντώνει. Αυτό το σύστημα που ο ΣΥΝ στηρίζει και για το λόγο αυτό δε νομιμοποιείται να παραπονιέται για τα «τερατόμορφα» που γεννά.