- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Μια επιμέρους αλλά ενδιαφέρουσα πλευρά της διαμάχης ανάμεσα στην εταιρεία «Folli Follie» και το αμερικανικό επενδυτικό fund QCM, που έχει οδηγήσει σε καταποντισμό τη μετοχή της πρώτης, καταγράφεται στον οικονομικό Τύπο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της «Folli Follie» είναι η κινεζική «Fosun», που κατέχει ποσοστό 13,9% και εμφανίζεται να ενδιαφέρεται και για την εξαγορά της «Εθνικής Ασφαλιστικής», μετά το ναυάγιο της πώλησής της σε αμερικανικό όμιλο. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία εκείνη δεν προχώρησε, οι Αμερικανοί δεν εγκαταλείπουν τη θέση τους ότι η «Εθνική Ασφαλιστική» δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να καταλήξει σε κινεζικά χέρια. Ετσι, πολλοί είναι αυτοί που ερμηνεύουν τις αποκαλύψεις για τη «Folli Follie» ως αμερικανικό μήνυμα στους Κινέζους για να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από την «Εθνική Ασφαλιστική», ίσως και από άλλες επενδύσεις που τους ενδιαφέρουν στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, και αυτή η υπόθεση αποτελεί επεισόδιο ενός ευρύτερου επιχειρηματικού πολέμου, με γεωπολιτικές όπως φαίνεται διαστάσεις, όπως συνέβη άλλωστε και με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις και σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό.
Η εξάρθρωση της συμμορίας με γιατρούς, νοσηλευτές, φαρμακοποιούς κ.ά., που έκλεβε και διακινούσε αντικαρκινικά φάρμακα από δημόσια νοσοκομεία στο εξωτερικό, έχει δικαιολογημένα προκαλέσει την οργή των ασθενών και των οικογενειών τους. Αυτήν την αγανάκτηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση, για να «βγάλει λάδι» την αντιλαϊκή πολιτική της και στο χώρο της Υγείας. Γι' αυτό αναθερμαίνει την προπαγάνδα ότι για την άθλια κατάσταση που βιώνουν ασθενείς και υγειονομικοί, ευθύνονται τα κάθε λογής κυκλώματα των προηγούμενων χρόνων και ότι τώρα η κυβέρνηση «βάζει τάξη» με την εξάρθρωσή τους και με τον «εξορθολογισμό» των δαπανών για φάρμακο, περίθαλψη και νοσηλεία. Ποιοι τα λένε αυτά; Εκείνοι που, στο πλαίσιο της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και της λειτουργίας της Υγείας με κριτήρια «κόστους - οφέλους», δεν διστάζουν να τσεκουρώσουν φάρμακα, θεραπείες, προσωπικό και υποδομές ακόμα και για τους καρκινοπαθείς. Είναι πρόκληση για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους να παριστάνουν τους «αθώους του αίματος», εκείνοι που σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων υλοποιούν την πιο άγρια πολιτική και στην Υγεία, αντιμετωπίζοντας το Φάρμακο ως εμπόρευμα και τους ασθενείς ως πελάτες των ιδιωτικών ομίλων. Πάνω σ' αυτό το έδαφος ανθίζουν και τα διάφορα «μπουμπούκια», που κερδοσκοπούν σε βάρος των ασθενών και γενικά των ασφαλισμένων. Η βαρβαρότητα και η εξαχρείωση, η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας, τα παράσιτα που θησαυρίζουν ακόμα και από το θάνατο της εργατικής τάξης, έχουν κοινή ρίζα το κέρδος. Και αυτήν την κοινωνική «αρρώστια» πρέπει να ξεριζώσουν οι εργαζόμενοι για να ζήσουν όπως τους αξίζει, με βάση τον τεράστιο κοινωνικό πλούτο που παράγουν και τις μεγάλες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας.
«Η εργασιακή γαλέρα στο Δημόσιο θα τελειώσει (...) Οι προσλήψεις εργαζομένων με ατομικές συμβάσεις εργασίας ξεκίνησαν (...) Τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων προστατεύονται». Αυτά είναι μερικά απ' όσα αναφέρονται στο προπαγανδιστικό σποτ της κυβέρνησης, όπου παρουσιάζεται περίπου ως «κοσμογονία» η μεταφορά μερικών χιλιάδων εργαζομένων από τους ιδιώτες εργολάβους στον «εργολάβο» - νοσοκομείο. Η αλήθεια γι' αυτούς τους εργαζόμενους (όσους δεν απολύθηκαν μετά τη λήξη της σύμβασης με τον εργολάβο) είναι η εξής: Οσοι υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας έχουν δουλειά με ημερομηνία λήξης σ' ένα ή δύο χρόνια. Δεν αναγνωρίζονται τριετίες ως προϋπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μισθό τους. Δεν έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν δώρο Χριστουγέννων. Επιπλέον, το 90% των εργαζομένων στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» (όπου επικεντρώνεται το συγκεκριμένο σποτ της κυβέρνησης) προσελήφθησαν με 6ωρη δουλειά κι όχι με 8ωρη, δηλαδή χωρίς πλήρη μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ολα αυτά βαφτίζονται από την κυβέρνηση «προστασία εργασιακών δικαιωμάτων», ενώ στην πραγματικότητα διαμορφώνεται το έδαφος για να περάσουν η καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες των νοσοκομείων σε ΚΟΙΝΣΕΠ και άλλα «συνεργατικά» σχήματα, που συνιστούν ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα. Εξάλλου, για όσους δεν το θυμούνται, η κυβέρνηση είχε πει καθαρά ότι το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα είναι «ουτοπία», ξεκόβοντας μια κι έξω τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.
1936 Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο απεργιακό σταθμό του ελληνικού προλεταριάτου πριν τη δικτατορία Μεταξά. Το απεργιακό κύμα ξεκίνησε στις 29 Απρίλη από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στους υπόλοιπους κλάδους. Στις 8 Μάη οι απεργοί καπνεργάτες και κλωστοϋφαντουργοί δέχονται άγρια δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής, προκαλώντας πραγματικό παλλαϊκό ξεσηκωμό. Δεκάδες απεργοί τραυματίζονται και ακόμα περισσότεροι συλλαμβάνονται.
Στις 9 Μάη, η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης διαδηλώνει μαζικά την αγανάκτησή της για τη βίαιη καταστολή των απεργών. Το αστικό κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα: 10 εργάτες βάφουν με αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου, Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά, Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες. Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη και καταστέλλει τους απεργούς.
Στις 13 Μάη, μέσα σε ατμόσφαιρα οργής και αγανάκτησης για το αιματοκύλισμα του λαού της Θεσσαλονίκης και με το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά, γίνεται 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη επιτυχία. Οι απεργοί υπολογίζονται σε πάνω από 300.000.
1945 Ωρα 0.43 π.μ. Στην αίθουσα της Στρατιωτικής Σχολής Μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της Ανώτατης Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησης, στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της Αεροπορίας Στουμπφ, υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων: Από μέρους της ΕΣΣΔ ο Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο Στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο Στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο Στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινί. Η 9η του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
1947 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας σταματούν το τρένο Τρίπολης - Καλαμάτας και απελευθερώνουν 28 κρατούμενους αγωνιστές. Αλλα τμήματα του ΔΣΕ μπαίνουν στη Βέροια.
1947 Στους Φούρνους Ικαρίας, όπου ήταν εξόριστος, βρέθηκε νεκρός με σφαίρα στο στήθος ο στρατηγός του ΕΛΑΣ και πρώτος πρόεδρος της ΠΕΕΑ, Ευριπίδης Μπακιρτζής.
1958 Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης».
1968 Ο Γιώργης Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονείται από τα όργανα της χούντας στα κρατητήρια του Γ' Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.
1978 Δολοφονείται ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Αλντο Μόρο, που το 1963 - 1968 και το 1974 - 1976 διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ο Α. Μόρο είχε απαχθεί από την οργάνωση «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και έπειτα από 55 μέρες ομηρίας εκτελέστηκε. Ο Α. Μόρο ήταν υπέρ του λεγόμενου «ιστορικού συμβιβασμού», δηλαδή της προσέγγισης με το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (πρόταση που είχε κάνει το ίδιο) για συγκυβέρνηση.
2009 Πεθαίνει ο καλλιτέχνης του Θεάτρου Σκιών Ευγένιος Σπαθάρης.
