Η κυβέρνηση, την περασμένη βδομάδα, προώθησε τροπολογία για την πρόσληψη αναπληρωτών, εισάγοντάς την με την κυνική ομολογία ότι τουλάχιστον μέχρι το 2019 «οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα τον διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, βάσει των πάγιων ισχυουσών διατάξεων». Με την τροπολογία, μεταξύ άλλων, σηματοδοτείται η κάλυψη αναγκών της Ειδικής Αγωγής με εκπαιδευτικούς που «περισσεύουν» μετά την εφαρμογή μιας σειράς ρυθμίσεων στο πλαίσιο των περικοπών που έγιναν από φέτος στα σχολεία (μειώσεις ωρών και μαθημάτων, κατάργηση του υπεύθυνου δασκάλου στο ολοήμερο κ.ά.), χωρίς τα απαραίτητα προσόντα.

Αντιδρώντας στις παραπάνω εξελίξεις, μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί βρέθηκαν τις τελευταίες μέρες στους δρόμους, ζητώντας την κατάργηση των νέων ρυθμίσεων και δυναμώνοντας τις φωνές διεκδικώντας μόνιμους μαζικούς διορισμούς, το αίτημα που ενώνει μόνιμους και αναπληρωτές όλων των κλάδων και συναντιέται με τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών.

Ο «Ριζοσπάστης» συνάντησε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, απόφοιτους παιδαγωγικών τμημάτων Ειδικής Αγωγής που δουλεύουν χρόνια με ελαστική σχέση εργασίας, έξω από το υπουργείο Παιδείας, στη διάρκεια της διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη, οι οποίοι μας μιλούν για τις επιπτώσεις της πολιτικής της αδιοριστίας στην εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Η Σουζάνα Γλαβίνα είναι φέτος δασκάλα παράλληλης στήριξης για δύο μαθητές σε σχολείο της Αθήνας. Αποφοίτησε το 2011 και είναι η έκτη χρονιά που δουλεύει, έχοντας διανύσει κι αυτή όπως χιλιάδες αναπληρωτές χιλιόμετρα σε αυτό το διάστημα. Μιλώντας για την εμπειρία στην παράλληλη στήριξη σημειώνει πως στην ουσία γίνεται ένα «μπάλωμα» σε βάρος του δικαιώματος των παιδιών στη μόρφωση. «Παράλληλη στήριξη σημαίνει πως ένας μαθητής με ήπιες εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως ένας ήπιος αυτισμός, διδάσκεται στο σχολείο και θα πρέπει να έχει μαζί του στην τάξη έναν ακόμα δάσκαλο Ειδικής Αγωγής. Ενώ προβλέπεται ένας δάσκαλος παράλληλης στήριξης να αντιστοιχεί σε έναν μαθητή, αυτό εδώ και χρόνια έχει καταπατηθεί τελείως, ξεκινώντας από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και συνεχίζοντας με ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Βλέπουμε περιπτώσεις ένας δάσκαλος να έχει έως και πέντε μαθητές και να γυρνάει από ένα, δύο, έως και πέντε δημοτικά σχολεία την ίδια χρονιά. Γίνεται λάστιχο, δουλεύοντας σε δύσκολες και αντιπαιδαγωγικές συνθήκες», τονίζει.

Μεταφέροντας την εμπειρία και από τα τμήματα ένταξης, από την οποία επίσης επιβεβαιώνεται ότι οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που σήμερα καλύπτονται, σημειώνει ότι «έχουμε ένα ξήλωμα και αυτής της δομής. Ενώ ο νόμιμος αριθμός, ο μέγιστος που μπορούμε να έχουμε είναι 12 μαθητές, έτυχε χρονιά να έχω 19 μαθητές. Ομως έτσι σε κάθε μαθητή δεν δίνονται οι πέντε έξι - ώρες που τουλάχιστον χρειάζονται, αλλά μία δύο ώρες το πολύ».

Αναφερόμενη στην αναγκαιότητα κάλυψης των αναγκών με μόνιμους διορισμούς και τις εξελίξεις που δρομολογεί η πρόσφατη ρύθμιση χαρακτηρίζει το θέμα καθαρά πολιτικό και φέρνει ως παράδειγμα την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή για κατάργηση της ρύθμισης να τοποθετούνται «υπεράριθμοι» σε δομές Ειδικής Αγωγής και εκπαίδευσης και η οποία απορρίφθηκε.

«Η κατάσταση στα Ειδικά είναι δύσκολη όταν έχει ψηφιστεί νόμος που λέει ένας δάσκαλος να έχει 4 - 7 μαθητές που αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει βαρύ αυτισμό ή βαριά νοητική υστέρηση, προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητας. Είναι πάρα πολύ δύσκολα, δεν υπάρχει υλικό για να κάνεις μάθημα, βάζουμε υλικά από την τσέπη μας για να γίνει ένα αξιοπρεπές μάθημα», μας λέει η Νατάσα Μπαλτά που εργάζεται 9 χρόνια ως αναπληρώτρια και φέτος διδάσκει σε Ειδικό Σχολείο, αφού - όπως μας λέει - έχει δουλέψει σε τμήματα ένταξης και παράλληλη στήριξη και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα, με δύο χρόνια παραμεθόριο.

Μιλώντας για την ιδιαίτερη ανάγκη που υπάρχει στην Ειδική Αγωγή το παιδί να έχει σταθερά το δάσκαλό του, κάτι που εξασφαλίζουν οι μόνιμοι διορισμοί, σημειώνει: «Εμείς αυτό το βλέπουμε στην πράξη κάθε χρόνο που αλλάζουμε σχολείο, πόσο μάλλον εκπαιδευτική περιφέρεια. Τα παιδιά δεν έχουν μόνιμο δάσκαλο, πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα καινούργιο πρόσωπο, να το συνηθίσουν. Αυτό είναι μεγάλη αναστάτωση για παιδιά με αυτισμό και βαριές νοητικές αναπηρίες, δεν υπάρχει μια μεθοδευμένη στοχοθεσία για να ξεκινήσει από κάπου και να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό σημείο το παιδί με αναπηρία».

Στην ίδια κινητοποίηση βρίσκονταν φοιτητές του Πανεπιστημιακού Τμήματος Ειδικής Αγωγής που βρίσκεται στο Βόλο, με απόφαση της συνέλευσής τους. Για το πώς διαμορφώνεται η προοπτική των αποφοίτων του Τμήματος που εκπαιδεύει δασκάλους Ειδικής Αγωγής και του οποίου κανένας απόφοιτος δεν έχει διοριστεί μόνιμα από τότε που λειτουργεί, μας μιλά η Βάσω Κουβάτση από το ΔΣ του Συλλόγου. «Γνωρίζουμε ότι δεν θα δουλέψουμε για τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον. Και αναπληρωτές να μας πάρουν δεν θα έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα. Θα είμαστε κάθε χρόνο και σε άλλη πόλη. Την ίδια στιγμή, αυτά που μαθαίνουμε στη Σχολή, στην πράξη δεν είναι εύκολα εφαρμόσιμα, αφού στο διάστημα που θα δουλέψουμε στην Ειδική Αγωγή αν προσληφθούμε, τους δύο πρώτους μήνες θα πρέπει να κάνουμε αξιολόγηση και μετά να προχωρήσουμε στην παρέμβαση. Απολυόμαστε πριν γίνει η παρέμβαση που πρέπει».

Οι φοιτητές του συγκεκριμένου Τμήματος βιώνουν άμεσα την αποσύνδεση του πτυχίου από το δικαίωμα στη δουλειά, ειδικά σε έναν κλάδο «που υπάρχουν πάρα πολλά κενά και ακόμα δεν έχει γίνει έρευνα για το πόσα παιδιά χρήζουν Ειδικής Αγωγής», όπως σημειώνει. Τονίζει ακόμα πως «όταν δεν παρέχεται η κατάλληλη γνώση στο παιδί μέσα στο σχολείο, ο γονιός - επειδή είναι δική του ευθύνη - αναγκάζεται στην πορεία να πηγαίνει σε ιδιωτικά κέντρα και με τις τελευταίες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ μέρος δαπανών της λαϊκής οικογένειας, προχωρούν στην ιδιωτικοποίηση».

«Η κυβέρνηση μέσω του υπουργείο Παιδείας τις τελευταίες μέρες, στο πλαίσιο και του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης, έρχεται να ρυθμίσει και να "συμμαζέψει" τα οικονομικά και στο χώρο της εκπαίδευσης, συνεχίζοντας το ξήλωμα της Ειδικής Αγωγής όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια», σημειώνει η Λίτσα Σούρλα, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών - Ωρομισθίων, αναφερόμενη στις πρόσφατες αποφάσεις της κυβέρνησης. «Θεωρούμε απαράδεκτο το να τσακίζονται δικαιώματα των συναδέλφων μας αναπληρωτών», σημειώνει, τονίζοντας πως «ταυτόχρονα τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, δεν θεωρούμε καθόλου τυχαίο ότι φέρνει την τροπολογία και το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης αυτές τις μέρες που κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση με νέα δυσβάσταχτα μέτρα για όλους μας, με τη φοροληστεία, τα εργασιακά, τα μέτρα ενάντια στο λαϊκό κίνημα».

Η Πρωτοβουλία καλεί τους αναπληρωτές, μαζί και μέσα από τα σωματεία, είτε είναι άνεργοι φέτος είτε δουλεύουν (γιατί πέρσι 5.000 βρέθηκαν εκτός εκπαίδευσης), από κοινού με τους γονείς, τους μαθητές, το αναπηρικό κίνημα να παλέψουν για να διεκδικήσουν μια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ειδική Αγωγή, καθώς και μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Αναφερόμενη στο πρόσφατο σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για τα κριτήρια πρόσληψης στην Ειδική Αγωγή, τονίζει: «Δεν είναι σχέδιο προσλήψεων, είναι σχέδιο απολύσεων. Θεωρούμε αρνητικές τις εξελίξεις που ξεκινούν από το χώρο της Ειδικής Αγωγής και θα γενικευτούν και στην υπόλοιπη εκπαίδευση υποβαθμίζοντας το πτυχίο και καταργώντας ουσιαστικά την προϋπηρεσία χιλιάδων αναπληρωτών. Κανένας δεν ωφελείται από αυτήν την κατάσταση, άσχετα αν θεωρεί κάποιος ότι μπορεί προσωρινά να μπει πιο πάνω στον πίνακα και να δουλέψει. Η αδιοριστία δεν βοηθά κανέναν και στη χειρότερη κατάσταση είναι οι μαθητές μας και ειδικά τα παιδιά της Ειδικής Αγωγής που η πλειοψηφία μένει στο σπίτι. Καλούμε σε ξεσηκωμό», τονίζει.