«Υπερασπιζόμαστε την Υγεία του λαού, βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες!» ήταν το θέμα της ημερίδας που οργάνωσε την 1η Μάρτη το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, με τη συμμετοχή δεκάδων εκπροσώπων σωματείων, συλλόγων και φορέων.

Τόσο με την ημερίδα όσο και με την κινητοποίηση που ακολούθησε την περασμένη Τρίτη στην 6η Υγειονομική Περιφέρεια, το Εργατικό Κέντρο Πάτρας ανέδειξε την ανάγκη ενίσχυσης και συντονισμού της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει στο χώρο της Υγείας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την επίθεση των προκατόχων της, με ολέθριες συνέπειες για ασθενείς και εργαζόμενους.

Εκ μέρους της διοίκησης του ΕΚΠ, ο Σωτήρης Παρίσης, οργανωτικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου, επισήμανε μεταξύ άλλων:

«Το τελευταίο διάστημα, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας αποδίδει στα μνημόνια τη σημερινή κατάσταση στον τομέα της Υγείας και προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι τα πράγματα θα αλλάξουν σταδιακά προς το καλύτερο, "τώρα που μπαίνουμε σε πορεία ανάπτυξης", τώρα που θα υπάρξει και "εξορθολογισμός του συστήματος Υγείας - Πρόνοιας", όπως χαρακτηριστικά λένε.

Βασική προϋπόθεση όμως αυτής της ανάκαμψης, που αφορά στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, είναι το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων και σε ό,τι αφορά την Υγεία. "Πατάει" στο μηδενισμό της κρατικής χρηματοδότησης, σε φθηνότερους και λιγότερους εργαζόμενους, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή, ό,τι προβλέπουν οι μνημονιακοί νόμοι, που γι' αυτό εξάλλου παραμένουν όλοι σε ισχύ (...).

Για τα δημόσια νοσοκομεία προϋπολογίζεται για το 2019 νέο πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης, κατά 5,3% (65 εκατ. ευρώ), που έρχεται να προστεθεί στις μειώσεις κατά 24,1% το 2018 και κατά 28,8% το 2015.

Αυτή η μείωση έχει αρνητικά αποτελέσματα και στην Πάτρα. Δεν ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια έκλεισαν τα Νοσοκομεία Θώρακος και 409, που κάλυπταν σοβαρές και πάγιες ανάγκες όλης της Δυτικής Ελλάδας. (...) Επίσης, υποβαθμίζεται καθημερινά το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων Πατρών. Είναι πολλά τα κενά των γιατρών που συνταξιοδοτήθηκαν, οι εναπομείναντες παιδίατροι με δυσκολία επαρκούν για τις εφημερίες (...) Είναι χαρακτηριστική η κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας εδώ στην Πάτρα. Ολα τα Κέντρα Υγείας της περιοχής μας είναι υποβαθμισμένα, έχουν μειώσει τις παροχές τους και έχουν τεράστια κενά σε γιατρούς και προσωπικό. Πολλά από αυτά δεν έχουν καν παιδίατρο ή καρδιολόγο. Οι ανάγκες είναι αυξημένες σήμερα για τους 213.000 κατοίκους του δήμου Πάτρας, στον οποίο πληθυσμό πρέπει να υπολογιστεί και ο αυξημένος αριθμός των σπουδαστών - φοιτητών οι οποίοι είναι εκτός απογραφής, όπως επίσης και το γεγονός ενός μεγάλου αριθμού μετακινούμενου πληθυσμού π.χ. λιμάνι, οδικός άξονας κ.λπ. που χρειάζονται υπηρεσίες ΠΦΥ. Επίσης είναι πρόβλημα ότι η ΒΙΠΕ της Πάτρας δεν έχει καμία υγειονομική υποδομή και καλύπτεται από το ανεπαρκέστατο ΚΥ Κ. Αχαΐας (...)

Καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω ότι η επιδείνωση των όρων παροχής υπηρεσιών πρόληψης, θεραπείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα λαϊκά στρώματα δεν είναι προσωρινή. Εχει μόνιμο χαρακτήρα διότι συνδέεται με την επιδίωξη να στοιχίζει πιο φθηνά το εμπόρευμα εργατική δύναμη, προκειμένου να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα και η αναθέρμανση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Προϋποθέτει το ολοένα και μεγαλύτερο χτύπημα του συνόλου των λαϊκών κοινωνικών δικαιωμάτων και αναγκών».

Σε ό,τι αφορά την απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, ο Σ. Παρίσης τόνισε:

«Σήμερα χρειάζεται να ενισχυθεί η λαϊκή πάλη για ένα αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, καθολικό, σύγχρονο και απολύτως δωρεάν. Ενα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, που οι υπηρεσίες του θα αποτελούν στην πράξη κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι όπως σήμερα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. (...) Το ρεαλιστικό από την πλευρά των λαϊκών αναγκών είναι οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, της παραγωγικότητας της εργασίας και του μεγάλου αριθμού υγειονομικού προσωπικού να μπουν σχεδιασμένα στην υπηρεσία για την προάσπιση, αποκατάσταση και βελτίωση της υγείας του λαού. (...) Στην προσπάθεια διαφόρων να καλλιεργήσουν το χαμήλωμα των απαιτήσεων, η απάντηση δεν είναι το "μικρότερο κακό", αλλά η οργάνωση του αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, η πάλη για τις δικές μας σύγχρονες λαϊκές ανάγκες».

Στην ημερίδα παραβρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής, με επικεφαλής τον δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη.

Στο χαιρετισμό του, ο δήμαρχος Πατρέων, γιατρός καρδιολόγος ο ίδιος, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Δυστυχώς, βρισκόμαστε σε μια συνεχή επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του λαού μας. Και μόνο εξαιτίας της ανεργίας, για παράδειγμα, και της φτώχειας, έχουμε βλάβη στην υγεία. Δεν είναι τυχαίο ότι μειώνεται ο μέσος όρος ζωής εξαιτίας αυτών των ζητημάτων. Ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν οι δυνατότητες να έχει ο λαός τα πάντα. Υπάρχει η δυνατότητα ο κάθε κάτοικος αυτού του πλανήτη να έχει υγεία, να υπάρχουν εμβόλια για όλους, να υπάρχει πρόληψη για όλο τον κόσμο, να έχουμε τα φάρμακά μας, η Επιστήμη είναι στο απόγειό της, οι δυνατότητες είναι μεγάλες. Ομως τα ζητήματα της υγείας του λαού θεωρούνται "έξοδα", άρα δεν θεωρούνται αναγκαία. Αυτά τα ζητήματα απασχολούν και τον δήμο μας κι εμένα προσωπικά. Καθημερινά στο δημαρχείο βλέπουμε ανθρώπους απογοητευμένους, που βρίσκονται σε αδιέξοδο (...). Είναι πολύ θετική η πρωτοβουλία που έχει πάρει το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας. Είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας σε αυτή την προσπάθεια που κάνετε, με την πίστη ότι μπορούμε να νικήσουμε».

Ενδιαφέρουσες ήταν και οι παρεμβάσεις που ακολούθησαν στην ημερίδα, καθώς βοήθησαν να αναδειχθούν τα οξυμένα προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή της Πάτρας, αλλά και το ποια πρέπει να είναι σήμερα η στάση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η Ελένη Λάττα, γενική γιατρός, μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, μίλησε για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στην Υγεία, καθώς και για τη γενίκευση της «ευελιξίας», σημειώνοντας ότι «οι συμβασιούχοι που προσλαμβάνονται αυτήν τη στιγμή δεν έρχονται να καλύψουν συνταξιοδοτήσεις, αλλά μια θέση κάποιου συμβασιούχου που έληξε η σύμβασή του».

Ο Αποστόλης Αθανασόπουλος, φυσικοθεραπευτής, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών (ΠΓΝΠ), στάθηκε στην έλλειψη προσωπικού και χρηματοδότησης, στον συνωστισμό που επικρατεί στα ΤΕΠ του νοσοκομείου και την ανάγκη επέκτασής τους.

Ο Χρήστος Δάβουλος, ειδικευόμενος Παθολογίας στο ΠΓΝΠ, μέλος της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας (ΕΙΝΑ), στηλίτευσε την κυβερνητική πολιτική για την Υγεία, σημείωσε ότι ο χώρος της αποτελεί φιλέτο για κερδοφόρες επενδύσεις, ενώ η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και της κρατικής χρηματοδότησης διογκώνει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Επίσης αναφέρθηκε στις σοβαρές συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας των γιατρών, κατακερματίζοντας ζωές.

Η Ιουλία Συροκώστα, παθολόγος - λοιμωξιολόγος στο ΠΓΝΠ, αντιπρόεδρος του Παραρτήματος Αχαΐας του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Κλινικής Αποκατάστασης (Κακώσεων Νωτιαίου Μυελού), αναφέρθηκε στα τεράστια εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρίες: «Δεν υπάρχει πρόσβαση στις δομές Υγείας, δεν μπορείς να κάνεις μαγνητική, αξονική, μαστογραφία, αν δεν έχεις 4 να σε μεταφέρουν. Το 80% των ατόμων με αναπηρία είναι άνεργοι. Στην Πάτρα λειτουργεί μόνο ένα ΚΕΦΙΑΠ χωρίς ειδικότητες, χωρίς οδηγό. Η κλινική αποκατάστασης στα Γιάννενα είναι υποστελεχωμένη, δέχεται 5 περιστατικά ενώ έχει δυνατότητα για 21, στη λίστα είναι πάνω από 50 άτομα στην αναμονή».

Ο Κώστας Δραγώτης, χειρούργος, διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νοσοκομείου Αγίου Ανδρέα, αντιπρόεδρος της ΕΙΝΑ, στάθηκε αρχικά στην «πολύχρονη απουσία του Εργατικού Κέντρου Πάτρας από τα δρώμενα της πόλης. Επιτέλους τώρα ξαναβρίσκει τον προσανατολισμό του. Οι γιατροί που ζούμε μόνο με το μισθό μας είμαστε δίπλα στο εργατικό κίνημα. Το ΕΣΥ περπατάει καλά όταν δουλεύει στην πρόληψη - θεραπεία - αποκατάσταση, αλλιώς οδηγεί στο ξεφράγκιασμα των λαϊκών στρωμάτων». Αναφορικά με τις ΜΕΘ, τόνισε: «Σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές, τα κρεβάτια ΜΕΘ πρέπει να είναι το 10% του συνόλου των κρεβατιών ενός νοσοκομείου. Δηλαδή στην Πάτρα θα έπρεπε να υπάρχουν περίπου 100 κρεβάτια ΜΕΘ. Πόσα υπάρχουν; Κάτω από 50, τη στιγμή μάλιστα που πρέπει να υποστηρίξουμε και όμορους νομούς. Στις μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα είμαστε τελευταίοι παγκοσμίως, λόγω των ελλείψεων σε ΜΕΘ. Και μετά τη ΜΕΘ; Δεν υπάρχει κέντρο αποκατάστασης».

Ο Αντώνης Ντάσιος, φυσικοθεραπευτής, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Εργαζομένων ΠΓΝΠ, αναφερόμενος στη σημασία της αποκατάστασης, τόνισε ότι «είναι μια σύνθετη διαδικασία, πολύ παραπάνω από το κάνω απλά φυσικοθεραπεία». Μετέφερε επίσης πλούσια εμπειρία και στοιχεία, καθώς συμμετείχε στην καταγραφή των Κέντρων Αποκατάστασης στην 6η ΥΠΕ, όπου περιλαμβάνονται τα δύο Κέντρα στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία που δημιουργήθηκαν από δωρεές και 11 που φτιάχτηκαν μέσω ΕΣΠΑ. «Κανένα απ' αυτά δεν λειτούργησε για το λόγο που σχεδιάστηκε. Αν λειτουργούσαν, θα μιλούσαμε για επιπλέον 302 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης. Σήμερα όμως το Δημόσιο απουσιάζει, σχεδόν παντελώς. Ο ιδιωτικός τομέας αναπτύσσεται με στόχο το κέρδος, ένα ιδιωτικό κρεβάτι αποκατάστασης στοιχίζει τουλάχιστον 170 ευρώ τη μέρα. Οι ανασφάλιστοι και τα μικρομεσαία στρώματα δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση, το κόστος είναι δυσβάσταχτο», είπε χαρακτηριστικά.

Στην ημερίδα παρεμβάσεις έκαναν επίσης οι: Γιώργος Τσαπάρας, πρόεδρος Συνταξιούχων ΙΚΑ Πάτρας και μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, Παναγιώτης Αθανασιάδης, πρόεδρος Συλλόγου Φαρμακοϋπαλλήλων Πάτρας και μέλος της Διοίκησης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Πάτρας, Νίκος Σαράντης, γενικός γραμματέας του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας, Γιώργος Πατριαρχέας, ακτινολόγος, γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, Τάσος Γιακουμής, γενικός γιατρός και μέλος της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας (ΕΙΝΑ).

Στο κλείσιμο των εργασιών, η διοίκηση του ΕΚΠ απηύθυνε μαζικό κάλεσμα σε όλα τα σωματεία και τους φορείς της πόλης να πάρουν θέση στον αγώνα, γιατί «η προάσπιση της υγείας του λαού δεν μπορεί να περιμένει. Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν μπορούν να μένουν άλλο στην αδράνεια. Τώρα να απαιτήσουμε όλα όσα χρειάζονται, όλα όσα έχουμε ανάγκη».