Οι ευρωεκλογές του Μάη δίνουν στους κομμουνιστές τη δυνατότητα να ενημερώσουν πλατιά τους εργαζόμενους και να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της πάλης και της ρήξης με τους εχθρικούς για το λαό μας και τους άλλους λαούς μηχανισμούς του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αλλωστε, δεν έχει απομείνει στη χώρα μια «πέτρα» που να την σηκώσεις και να μη βρεις από κάτω την παρέμβαση και τον επικίνδυνο ρόλο αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Στη χώρα μας υπάρχει ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων, που είναι πολύ ευαίσθητο κι έχει «ψηλά τις κεραίες του» στα διεθνή ζητήματα, στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Κρίνει με «πυξίδα» τις θέσεις των κομμάτων σ' αυτά και εκτιμά τις θέσεις του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας αναπτύσσει δράση, τόσο αυτοτελή όσο και με την παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα γι' αυτά τα ζητήματα, όπως π.χ. είναι το ζήτημα της εμπλοκής της χώρας στους αμερικανοNATOικούς σχεδιασμούς, της μετατροπής της χώρας σε ένα απέραντο «στρατόπεδο» των ΗΠΑ.

Η δράση μας αυτή «καίει»! «Τσούζει» η αποκάλυψη του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ ως «μεντεσέ», της στρατηγικής ταύτισης που έχει και σε αυτά τα ζητήματα με τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει, όταν κοτζάμ υπουργός «επικρατείας και συντονισμού του κυβερνητικού έργου» παρατά τον «συντονισμό» για να μας «κατατοπίσει» πως η αμερικανοΝATOική συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει τη «βούλα» του «διαβολικά καλού» κ. Τραμπ ...όπως εμείς νομίζουμε, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ έχει τη σφραγίδα του ...Λένιν;

Βεβαίως, «συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια». Χρόνια τώρα ο σαλτιμπαγκισμός έχει ολοκληρωθεί σε τέχνη από τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να είναι μέσα στην αμερικάνικη πρεσβεία και ταυτόχρονα να μιλάει για διαδηλώσεις έξω απ' αυτήν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται τους αντάρτες του ΔΣΕ και τον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης για να «ξεπλύνει» τη συμφωνία που ενισχύει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και η οποία διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, στρεφόμενη σε βάρος και των δύο λαών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που με «ξένα κόλλυβα» πάει να κάνει τη δουλειά του. Να θυμίσουμε πως το 2012 σε μια σειρά εκδηλώσεων στο εξωτερικό και για να παραπλανήσει τους λαούς είχε κάνει λαθροχειρία με φώτοσοπ ακόμη και στη φωτογραφία με το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη, σβήνοντας βέβαια το σύνθημα ενάντια στα μονοπώλια και την ΕΕ, όπως και την υπογραφή του ΚΚΕ. Προφανώς έχοντας υπόψη του το ρητό «μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για να προωθήσει και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών, να παίζει το ρόλο του «πλασιέ» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου και την ίδια ώρα να μιλάει για «αλληλεγγύη» στην Κούβα και τη Βενεζουέλα, χωρίς να κάνει καν αναφορά στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό! Είναι ένας από τους λόγους που είναι χρήσιμος στον ευρωατλαντισμό και «σκυλιάζει» τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και άλλους που φέρονται ως «απατημένες σύζυγοι».

Τα διεθνή ζητήματα, τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι μόνον οι κίνδυνοι, που περιγράφει το Κόμμα μας, από την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Είναι καθημερινά ζητήματα, που αξιοποιεί ο αντίπαλος στην ιδεολογική του προπαγάνδα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Βενεζουέλα. Η ΝΔ και τα ελεγχόμενα από αυτήν ΜΜΕ κάνουν εκτενείς αναφορές. Από τη μια, λένε πως «να, στη Βενεζουέλα, που είχαν σοσιαλισμό και μάλιστα του 21ου αιώνα, πεινάνε, δεν έχουν φάρμακα, πεθαίνουν, ο κόσμος ξεσηκώνεται». Από την άλλη, προσπαθούν να «κολλήσουν» στον ΣΥΡΙΖΑ κάτι που δεν είναι. Αυτή είναι μια βρώμικη τακτική, που βολεύει και τα δύο κόμματα του νέου δικομματισμού.

Η όλη ιδεολογική επιχείρηση στοχεύει στην «πλύση εγκεφάλου», ειδικά της νεολαίας, που έχει ακούσει ή διαβάσει στο διαδίκτυο όλα αυτά για τον δήθεν σοσιαλισμό της Βενεζουέλας, κι ενώ είναι γνωστό ότι και εκεί κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η εξουσία είναι στα χέρια του κεφαλαίου.

Θέλουν να δημιουργήσουν έναν αντιδραστικό συνειρμό στα μυαλά της νεολαίας, ώστε όταν οι κομμουνιστές αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της ρήξης με τον καπιταλισμό, της πάλης για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό, να εμπεδώνεται η εικόνα που δίνουν σήμερα τα αστικά ΜΜΕ π.χ. για τη Βενεζουέλα, την Κίνα κ.ο.κ. Και όχι οι πρωτόγνωρες κοινωνικές κατακτήσεις που υπήρχαν π.χ. στη Σοβιετική Ενωση.

Βεβαίως, ποτέ ο «ΣΚΑΪ», ή άλλο μέσο του συστήματος, δεν θα πει στη νεολαία πως το 98% των επιχειρήσεων στη Βενεζουέλα είναι ιδιωτικές και πως ο σοσιαλισμός είναι ασύμβατος με αγορά και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ούτε ότι σοσιαλισμός σημαίνει άλλη εξουσία, άλλα όργανα εξουσίας, που στηρίζονται στο λαό, και όχι αστικοί θεσμοί που εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οτι δεν πεινάνε γιατί έχουν σοσιαλισμό, αλλά γιατί έχουν καπιταλισμό, κρίση καπιταλιστική κι εκείνο που απέτυχε είναι η «ρύθμιση» του καπιταλισμού με εργαλείο την κρατική επιχείρηση πετρελαίου. Δεν θα τον διαφωτίσουν πως αυτοί που δήθεν «ανησυχούν» για την υγεία του λαού της Βενεζουέλας, όπως είναι ΗΠΑ και η ΕΕ, το κάνουν γιατί θέλουν να βάλουν στο χέρι τα αποθέματα πετρελαίου, τα μερίδια των αγορών, να πετάξουν έξω από την «πίσω αυλή» τους τους Κινέζους και Ρώσους επιχειρηματίες.

Είναι, λοιπόν, σημαντικό, αξιοποιώντας και τη μάχη των ευρωεκλογών, αυτά τα διεθνή ζητήματα, τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, αυτά που δεν λένε τα αστικά ΜΜΕ, να τα αναδείξουμε εμείς. Να τα δέσουμε διαλεκτικά με όλα τα άλλα ζητήματα, που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα και να κάνουμε δουλειά με αυτά.

Είναι γνωστό πως ο αντίπαλος χρησιμοποιεί τον διεθνή αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων για να ενισχυθεί. Εμείς πρέπει να αξιοποιούμε τα διεθνή ζητήματα για να κλονίζουμε αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό μέσα στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

Να δείχνουμε τις διεργασίες που γίνονται σε διεθνές επίπεδο και που απορρίπτουν τους ισχυρισμούς των αστικών κομμάτων, τα οποία ζητάνε από το λαό να «κάτσει στα αυγά του», για να είναι δήθεν ασφαλής. Τέτοια ασφάλεια μέσα στην κινούμενη άμμο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν μπορεί να υπάρξει.

Να δείξουμε τη δύναμη που έχουν η διεθνιστική αλληλεγγύη, ο προλεταριακός διεθνισμός. Κι αυτά δεν είναι λόγια. Η αλληλεγγύη μας στο λαό της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Παλαιστίνης μετράει, δίνει κουράγιο. Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το ευχαριστήριο μήνυμα των συντρόφων που απελευθερώθηκαν στο Σουδάν, μετά από την παρέμβαση του ΚΚΕ κι άλλων ΚΚ. Θα συνεχίσουμε, γιατί στις φυλακές εξακολουθούν να βρίσκονται 12 ακόμη στελέχη του ΚΚ κι άλλοι αγωνιστές.

Το Κόμμα μας, όλα τα τελευταία χρόνια, έδωσε το «παρών» σε πολλές δίκες κατά των κομμουνιστών στην Ουκρανία και στην Πολωνία, με την παρουσία εκεί ευρωβουλευτών και βουλευτών του. Οχι τυχαία, στελέχη του βρίσκονται στη «μαύρη λίστα» των αντιδραστικών αρχών της Ουκρανίας, οι οποίες αναδείχτηκαν με τις πλάτες της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ με πλήθος παρεμβάσεών τους εξέφρασαν τη διεθνιστική αλληλεγγύη του ΚΚΕ σε Κομμουνιστικά Κόμματα και λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο διώξεων και καταστολής σε διάφορες χώρες (Καζακστάν, Μεξικό, Σερβία, Βουλγαρία, Λετονία, Ρωσία κ.ά.). Ανέδειξαν τις ευθύνες της ΕΕ, που την ίδια ώρα που υποκριτικά επικαλείται όπου Γης τα «ανθρώπινα δικαιώματα», προκειμένου να παρεμβαίνει σε κράτη, εντός και εκτός ΕΕ, ανάλογα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, καλύπτει και βάζει τη σφραγίδα της στην κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, των διώξεων κι απαγορεύσεων των κομμουνιστών, που πάνε χέρι χέρι με την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.

Το Κόμμα μας αφιέρωσε δυνάμεις στην ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, που έχουν συγκροτήσει 30 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα για να συντονίσουν τη δράση τους. Οργάνωσε κι οργανώνει πολλές αποστολές στην Ευρώπη κι έξω απ' αυτήν για να δυναμώσουν ο συντονισμός και η κοινή δράση ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Το καλοκαίρι, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ βρέθηκε στην Παραγουάη, όπου μεταξύ άλλων επισκέφτηκε τις φυλακές για να εκφράσει την αλληλεγγύη του στο στέλεχος του ΚΚ και αγρότη συνδικαλιστή Ρουμπέν Βιγιάλμπα, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 30 χρόνια φυλάκιση και βρισκόταν στη φυλακή από το 2012. Απ' όταν ο Πρόεδρος της Παραγουάης, ο «κεντροαριστερός» Φερνάντο Λούγκο, ο «κόκκινος παπάς» (πρώην καθολικός επίσκοπος), όχι μόνο δεν έκανε την αγροτική μεταρρύθμιση που είχε υποσχεθεί, κι αφορούσε τις λεγόμενες «κακώς παραχωρημένες γαίες», που η χούντα είχε αποδώσει σε μεγάλους επιχειρηματίες (8 εκατομμύρια στρέμματα ή το 20% της εύφορης γης), αλλά έστειλε και την αστυνομία και το στρατό ενάντια στους αγρότες. Στη σύγκρουση σκοτώθηκαν 17 άτομα (οι 11 αγρότες), κι όσοι συνελήφθησαν πήγανε φυλακή με βαριές ποινές. Η μεγαλύτερη ποινή ήταν για τον κομμουνιστή. Οταν η αντιπροσωπεία μας πήγε στην Παραγουάη ο σύντροφος ήταν ήδη 6 χρόνια φυλακή μέσα σε απαράδεκτες συνθήκες, που δεν τις βάζει ο νους μας.

Η συντονισμένη διεθνιστική δράση με άλλα ΚΚ για το ζήτημα αυτό, σε συντονισμό με το ανάλογο κίνημα στην ίδια τη χώρα, οδήγησε στην απελευθέρωση του συντρόφου κι άλλων αγωνιστών.

Είναι σημαντικό, για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, να δίνουμε και να παίρνουμε δύναμη από τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Η επόμενη μέρα της μάχης των ευρωεκλογών πρέπει να βρει το Κόμμα μας πιο δυνατό παντού και στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε από καλύτερες θέσεις να συνεχίσουμε την πάλη μας.