Είναι γνωστό ότι μπροστά στις ερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, τα επιτελεία της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάζονται την εκλογική τους τακτική για την προβολή κάλπικων διλημμάτων εγκλωβισμού των εργατικών, λαϊκών δυνάμεων εντός των τειχών του αστικού πολιτικού συστήματος, με στόχο την ενίσχυση του δίπολου ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και καθένα απ' αυτά τα κόμματα τη δική του ιδιαίτερη ενίσχυση προκειμένου να διαμορφώσει υπέρ του εκλογικό συσχετισμό σε Ευρωβουλή, Βουλή, δήμους και Περιφέρειες ώστε να είναι πρώτο, να κυβερνήσει, να διοικήσει κ.λπ.

Δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί η ευελιξία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμόζεται και να διαμορφώνει συνθήματα - αιχμές υποταγής του λαού. Ετσι, προβάλλοντας την κάλπικη θέση ότι «βγήκαμε από τα μνημόνια, τέλειωσαν τα μνημόνια» - κάλπικη γιατί όλοι οι μνημονιακοί νόμοι είναι εδώ και εφαρμόζονται - τη συμπληρώνει με τη θέση ότι το δίπολο «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί» και η «αντιμνημονιακή» συσπείρωση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ ήταν αναγκαίος συμβιβασμός για να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια.

Ομως, δεν είναι αυτή η αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοαποκαλούνταν ριζοσπαστική αριστερά, ποτέ δεν είχε πολιτική εναντίωσης στο σάπιο καπιταλισμό. Αλλωστε, ήταν και είναι υπέρμαχος της ΕΕ. Η «αριστεροσύνη» του ήταν το άλλοθί του για να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα δίνοντας και τέτοια διαπιστευτήρια στην αστική τάξη. Ηταν ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους για να του δώσουν το κυβερνητικό χρίσμα. Εξάλλου, η αποκάλυψη και ολοκλήρωση του σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα του έγινε πολύ γρήγορα, και του εμπιστεύθηκε η αστική τάξη τη διακυβέρνηση της χώρας. Μην ξεχνάμε ότι συσπείρωσε στις γραμμές του ένα μεγάλο κομμάτι του σάπιου ΠΑΣΟΚ.

Τα λεγόμενα μνημονιακά μέτρα υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, που απαιτεί φθηνή εργατική δύναμη, και γι' αυτό εφαρμόζονται σ' ολόκληρη την ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια. Επίσης, η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί στήριξη του κεφαλαίου με φοροελαφρύνσεις, πολύμορφες επιδοτήσεις. Αυτά τα ζητήματα τα γνώριζε καλά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση, πρόβαλε στον ΣΕΒ και στις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, την πολιτική που εφάρμοσε όταν έγινε κυβέρνηση. Σε συνέλευση του ΣΕΒ ο Αλ. Τσίπρας είχε πει ότι η επιστροφή στο παρελθόν είναι λάθος στρατηγική, ουτοπία, δε βοηθά την ανάπτυξη. Εννοούσε ότι δεν θα επανέλθουν ούτε αυτά τα εργασιακά δικαιώματα που τσάκισαν τα μνημόνια, πολύ περισσότερο δεν θα ικανοποιούνται οι ανάγκες των εργαζομένων, πιστοποιώντας ταυτόχρονα ότι η διαχείριση που θα ακολουθήσει θα είναι συμβατή με τις σύγχρονες ανάγκες του συστήματος. Στη διαχείριση των προηγούμενων χρόνων εντοπίζει τις αιτίες της κρίσης, όπως και ο ΣΕΒ, στις παροχές που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και εφάρμοσε εγγυημένα και με τον πιο πειστικό τρόπο αντιλαϊκή πολιτική, ενίσχυσης της ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων.

Τώρα προπαγανδίζουν ότι είμαστε τάχα σε άλλες συνθήκες, με δυνατότητες να ανακουφιστούν οι άνθρωποι του μόχθου. Γιατί έρχεται ανάπτυξη, η ανάκαμψη δηλαδή των κερδών των επιχειρηματιών και όχι η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Λένε, λοιπόν, ότι για να είναι αυτή ωφέλιμη για το λαό, πρέπει να δημιουργηθεί το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο», κόντρα στη συντηρητική δεξιά - ακροδεξιά και να κυβερνήσει αυτό το μέτωπο.

Επιδιώκουν επομένως τώρα να εγκλωβίσουν το λαό σε ένα νέο κάλπικο δίπολο, σε συνδυασμό με τις μικροπαροχές όπως την αύξηση του κατώτατου μισθού, την αναστολή περικοπής των συντάξεων, το επίδομα ενοικίου και το επίδομα αλληλεγγύης αλλά με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια, και άλλα, που εξανεμίζονται μπροστά στην τεράστια λαϊκή φοροληστεία για τα ματωμένα πλεονάσματα, που δίνονται αφειδώς στους επιχειρηματικούς ομίλους για να επενδύουν και να κερδοφορούν. Ολα αυτά - που ακόμα και αυτά δεν θα γίνονταν χωρίς την παρέμβαση του εργατικού, λαϊκού κινήματος - ούτε καλύπτουν στο ελάχιστο τις απώλειες του εργατικού εισοδήματος στην περίοδο της κρίσης, πολύ περισσότερο δεν ανοίγουν τον δρόμο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Τι προσπαθεί να περάσει στις εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις; Οτι τώρα που φύγαμε από τα μνημόνια, άρχισε να αποδίδει η πολιτική για το λαό, βεβαίως με μέτρο και με βάση τα βήματα στην ανάπτυξη, που όσο μεγαλώνουν αυτά τα βήματα θα καλύπτονται και απώλειες της περιόδου της κρίσης. Ετσι, λένε, θα καλυτερεύει η ζωή των εργατικών, των λαϊκών νοικοκυριών σιγά σιγά, δε γίνεται να λυθούν μεμιάς όλα τα λαϊκά προβλήματα.

Πού πατά αυτή η προπαγάνδα; Στην ψυχολογία των μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργήθηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κρίσης, στις αναγκαστικές περικοπές σε ανάγκες που έκαναν τα εργατικά, λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Αυτή η ψυχολογία επιδρά στο να γίνεται πιστευτή αυτή η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις τη λογική «κάλλιο πέντε και στο χέρι...», τη λογική του «μικρότερου κακού». Γιατί όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ θα εφαρμόσει πολιτική διαφορετική, δεν θα δώσει στο λαό ούτε αυτά που δίνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μια μεγάλη παγίδα, που κλείνει την πολιτική συζήτηση για την ικανοποίηση κάποιων εργατικών, λαϊκών αναγκών στο πεδίο καλύτερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή εγκλωβίζει και χειραγωγεί τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, εξαρτά τη ζωή τους από τη διαχείριση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Που κατ' επέκταση καλλιεργεί τη συνείδηση «μην τα θέλουμε και όλα δικά μας», «η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί». Οπως και τότε που πρόβαλλε τη γραμμή ότι έχει τη θέληση να αντιμετωπίσει λαϊκές ανάγκες αλλά πρέπει πρώτα να βγούμε από τα μνημόνια, άρα υπομείνετε τις θυσίες για το καλό όλων, έτσι και τώρα αντιμετωπίζει τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες με βάση τις δυνατότητες της οικονομίας.

Μόνο που και στην κρίση και στην τωρινή ασθενική ανάπτυξη, οι καπιταλιστές κερδίζουν, το τσάκισμα των μισθών, των συντάξεων, η φοροληστεία κ.λπ. αυξάνουν το ποσοστό κέρδους, έτσι και τώρα προκειμένου να μη μειώνεται το ποσοστό κέρδους αλλά να αυξάνεται, οι λαϊκές ανάγκες αντιμετωπίζονται με το σταγονόμετρο και με ψίχουλα.

Μπορούμε να αποκαλύψουμε αυτήν την ύπουλη τακτική σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για κάλυψη όχι μόνο των απωλειών της περιόδου της κρίσης, αλλά και όλων των αναγκών. Ωστε να απεγκλωβίζουμε εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις από τη λογική του «μικρότερου κακού». Να επιδρούμε πολιτικά έτσι ώστε να κάνουν δική τους υπόθεση αυτήν τη δυνατότητα ικανοποίησης των αναγκών τους, σε συνδυασμό με τις προϋποθέσεις που χρειάζονται και το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν για να τις κάνουν πράξη. Ξεδιπλώνοντας τη δική μας πολιτική, που απαιτεί την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αρα, και η εκλογική του ενίσχυση συμβάλλει σ' αυτήν την υπόθεση. Να φέρνουμε δηλαδή τη συζήτηση στο ότι η οικονομία είναι εχθρική για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, δεν αλλάζει με καμιά διαχείριση ή με τη λογική του «μικρότερου κακού» γιατί αυτό φέρνει το μεγαλύτερο. Αυτό φαίνεται και από τα σημάδια της ασθενικής ανάπτυξης, στην Ελλάδα, της επιβράδυνσης σε Γερμανία, Ευρωζώνη, ΗΠΑ, Κίνα. Οτι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο.

Το πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμενους, και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο, είναι: «Ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες ή ανάπτυξη για την κερδοφορία του κεφαλαίου που αντιστρατεύεται τις λαϊκές ανάγκες».

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι στις πόλεις, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων έχουν συμφέρον να ενισχύσουν τη δύναμη των διεκδικητικών αγώνων τους με γραμμή την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Ενάντια στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, της εξουσίας του, των αστικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση), της ΕΕ, των κομμάτων τους. Γι' αυτό χρειάζεται ενίσχυση του ΚΚΕ ενιαία σε όλες τις κάλπες. Θα δυναμώσει τη λαϊκή αντιπολίτευση παντού.

Παλεύουμε για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ εκλογικά, δουλεύοντας ταυτόχρονα ώστε να απεγκλωβίζονται εργατικές, λαϊκές δυνάμεις από αυταπάτες για λύσεις μέσα στο σύστημα, από την αστική πολιτική, τις οπορτουνιστικές δυνάμεις. Εχοντας στόχο επίσης μέσα απ' αυτή τη μάχη και την οργανωτική, ιδεολογική, πολιτική του ενίσχυση.

Ισχυρό ΚΚΕ παντού. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και το μήνυμα, που είναι χρέος όλων να διαδοθεί όσο πιο πλατιά γίνεται, για να δοθεί ώθηση στην αντεπίθεση.

Να ενισχυθούν η γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, ο δρόμος για την εργατική εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.

Γιατί το πραγματικά προοδευτικό και σύγχρονο δεν είναι η ουτοπία του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού αλλά η πάλη για την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, για τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Μόνο έτσι μπορούν να καλύπτονται οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.