ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 9 Μάρτη 2014
Σελ. /40
ΠΑΙΔΕΙΑ
Η πολιτική της ΕΕ απέναντι στον εκπαιδευτικό είναι κριτήριο ψήφου και στάσης στο κίνημα

Δίνουμε τη διπλή εκλογική μάχη παράλληλα με τις αγωνιστικές διεργασίες στο κίνημα. Εχουμε καθαρό ότι αυτό που διαπερνά σαν κόκκινη κλωστή την επίθεση στα λαϊκά μορφωτικά δικαιώματα είναι η πολιτική της ΕΕ, η στρατηγική του νέου σχολείου.

Η πείρα από την επέλαση των αντιδραστικών αλλαγών στην Παιδεία επιβεβαιώνει ότι:

α) Οι στοχεύσεις για παιδιά, νέους, εκπαιδευτικούς και λαό ως προς την Παιδεία είναι ενιαίες, με ή χωρίς μνημόνια, με ή χωρίς κρίση, εντός ή εκτός ευρώ. Αυτό που τις ενώνει είναι το μαντρί της ΕΕ.

β) Δεν υπάρχει ούτε βήμα ικανοποίησης των λαϊκών μορφωτικών αναγκών, βήμα αναβάθμισης του παιδαγωγικού ρόλου του εκπαιδευτικού αν δεν συγκρουστείς με τη στρατηγική της ΕΕ. Οχι στα λόγια αλλά με πράξεις, αιτήματα, στόχους πάλης και διέξοδο, που εξ αντικειμένου δεν χωράνε εντός των τειχών της ΕΕ.

Το πτυχίο στον αέρα με τη σφραγίδα της ΕΕ

Οι εκπαιδευτικοί ως το ν. 2525/1997 είχαν δεδομένο ότι πτυχίο ίσον δικαίωμα στη διεκδίκηση μόνιμου διορισμού, αρκεί φυσικά να ερχόταν η σειρά τους με βάση την ημερομηνία λήψης του πτυχίου και κατά δεύτερο το βαθμό αποφοίτησης.

Κάτι τέτοιο όμως ερχόταν σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που εκτιμούσαν ότι οι εκπαιδευτικοί «είναι απαραίτητο να προσλαμβάνονται κατ' επιλογήν και όχι με βάση την επετηρίδα» (ο ΟΟΣΑ σε σχετική έκθεσή του 1995). Αρκετά χρόνια αργότερα, με απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, που ψήφισαν όλα τα ελληνικά κόμματα εκτός ΚΚΕ (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ - ΛΑ.Ο.Σ.), το Σεπτέμβρη του 2008, έμπαινε κατεύθυνση: «Η καθιέρωση ανταγωνιστικών διαδικασιών επιλογής στη διαδικασία πρόσληψης των εκπαιδευτικών».

Το «Νέο Σχολείο» του 2010, επί ΠΑΣΟΚ, αποτελεί και σήμερα κορωνίδα των εκπαιδευτικών αλλαγών στην Ελλάδα. Αυτό το πλαίσιο αρχών, όπως γράφεται, «έχει ενσωματώσει τις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βελτίωση των ικανοτήτων για τον 21ο αιώνα (Ιούλης 2008)». Είναι, με λίγα λόγια, εξειδίκευση της στρατηγικής της ΕΕ.

Και ήταν ο νόμος 3848/2010 που επιτάχυνε τις αναδιαρθρώσεις στο χώρο της Εκπαίδευσης, οι ελαστικές μορφές εργασίας εκτινάχθηκαν στα ύψη, αφού καθιερώθηκαν 5 είδη ελαστικής μορφής εργασίας με υποκατηγορίες. Ηταν αυτός ο νόμος που εγκαινίασε τη νέα φάση της αξιολόγησης και ήταν κι αυτός που έγραφε στην αιτιολογική έκθεσή του ότι ο νόμος υπηρετεί «τη σύγκλιση με τους στόχους που έχουν τεθεί για την εκπαίδευση από την ΕΕ». Με το ν. 3848/2010 καθιερώθηκε και το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, που είναι επίσης κατεύθυνση της ΕΕ και βάζει ένα ακόμα εμπόδιο στη σύνδεση πτυχίου - εργασίας.

Μετατροπή του εκπαιδευτικού από παιδαγωγό σε μεσάζοντα πληροφοριών

Σήμερα πια υπάρχει αρκετά συσσωρευμένη πείρα απ' όλους τους εκπαιδευτικούς για την πορεία σταδιακής υποβάθμισης του παιδαγωγικού ρόλου των εκπαιδευτικών, τη μετατροπή τους σε μεσάζοντα πληροφοριών, σε κυνηγό χορηγών και προγραμμάτων. Ολα αυτά έχουν άμεσες συνέπειες στη μορφωτική συγκρότηση των παιδιών, στη διαπαιδαγώγησή τους. Γιατί το παιδί και ο νέος έχουν ανάγκη από σταθερές, βασικές γνώσεις που μπορούν να επιβεβαιώνονται συνεχώς μέσα από την εξέλιξη της πραγματικότητας. Μόνο σε αυτό το έδαφος μπορούν να ανθίσουν οι όποιες ικανότητες για το επάγγελμα. Το παιδί έχει ανάγκη παιχνίδι, ελεύθερους χώρους και χρόνο και όχι από την ηλικία των έξι να στήνεται μπροστά σε οθόνες και να πιθηκίζει ξένες γλώσσες, όταν δεν έχει μάθει ακόμα τη μητρική του. Κι όμως, όλα αυτά είναι κατεύθυνση της ΕΕ!

Σε φόρουμ της ΕΕ με τίτλο «Εκπαίδευση και Επιχειρήσεις» (24 - 25 Μάρτη 2010), υποστηρίχτηκε: «Για να είναι ικανή να προωθήσει το πνεύμα των επιχειρήσεων, η σχολική ηγεσία (...) απαιτεί εκπαιδευτικούς καταρτισμένους σε ομαδική εργασία και συνεργασία, δημιουργική συμπεριφορά και την ικανότητα να παρατάς κουρασμένες φόρμουλες, προκειμένου να δουλέψεις με τις επιχειρήσεις για να φτιάξεις νέες μαθησιακές ευκαιρίες για τους μαθητές».

Αλλάζει σταδιακά το περιεχόμενο του εκπαιδευτικού έργου. Ο εκπαιδευτικός κρίνεται σαν να είναι η διδασκαλία σύνολο κόλπων, συνταγών για να κερδίσει τα παιδιά, και όχι σαν να είναι η διδασκαλία ουσιαστική μετάδοση γνώσεων, στοιχείο της διαπαιδαγώγησης.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν η μάθηση και όχι η μόρφωση γίνεται ο βασικός στόχος όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας από την ΕΕ. Ομως, η μάθηση αποτελεί μια διαδικασία που μπορεί να γίνει και εκτός σχολείου. Κι όταν γίνεται στόχος του σχολείου τότε είναι φυσικό να αλλάξει και ο ρόλος του εκπαιδευτικού και να του ανατίθεται το καθήκον «να μάθει στο μαθητή πώς να μαθαίνει»!

Κι έτσι ήρθαν τα σχολικά βιβλία του 2006. Αν ανατρέξει κανείς σε αυτά θα βρει ακριβώς αυτές τις προσαρμογές και το διαμεσολαβητικό ρόλο που επιφυλάσσει το σύστημα στον εκπαιδευτικό. Ετσι, οι συνταγές μαγειρικής αντικατέστησαν τους κλασικούς λογοτέχνες, η πρόσκληση στο πάρτι τον Θερβάντες, τα άρθρα από τις αστικές εφημερίδες τον Σαίξπηρ και τον Ρίτσο... Κι ύστερα, αναρωτιούνται γιατί τα παιδιά δεν έχουν, λέει, «παιδεία»...

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θέλουν τον εκπαιδευτικό να παραχαράσσει την Ιστορία, να εξωραΐζει το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ, τις επιχειρήσεις και να υποτάσσει τη νέα γενιά σ' αυτά. Δεν είναι τυχαίο που όλο το αναλυτικό πρόγραμμα διαπερνάται από τις κατευθύνσεις αυτές της ΕΕ. Οτι το τελευταίο διάστημα, μέσα από διάφορα προγράμματα, επιχειρείται και ενόψει των ευρωεκλογών του Μάη να εξωραΐσουν τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόγραμμα teachers4europe στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και τα 12 μαθήματα για την ΕΕ που διδάσκονται στη Γ' Λυκείου.

Ξεχωρίζουμε εχθρούς και «φίλους»

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν προσυπογράψει όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες που αφορούν τις αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση, άρα έχουν προσυπογράψει και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων του εκπαιδευτικού, καθώς και τη μετατροπή του από παιδαγωγό σε διαμεσολαβητή. Οι παρατάξεις που στηρίζουν τα κόμματα αυτά, ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ, αποδέχτηκαν τη στρατηγική της ΕΕ για την απελευθέρωση της εργασίας, αποδέχτηκαν τις ελαστικές μορφές εργασίας στην Εκπαίδευση, ευλόγησαν τα νέα βιβλία της διαθεματικής θολούρας, στηρίζουν την ΕΕ με νύχια και με δόντια θεωρώντας τη μονόδρομο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίνει νερό στο όνομα της ΕΕ. Ο ΣΥΝ προσυπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και διαχρονικά ο χώρος αυτός κινείται ανάμεσα στο υπέρ και το λευκό (π.χ. Λισαβόνα λευκό, Μπολόνια επικρότησε), που σημαίνει συμφωνία ή, το λιγότερο, αποδοχή. Δεν έμεινε, όμως, μόνο στα λόγια, αλλά πήρε μέρος ενεργά στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ στην Εκπαίδευση. Στελέχη του επάνδρωσαν τις συγγραφικές ομάδες των νέων βιβλίων, πρωτοστατούν στην καινοτομία - διαφοροποίηση και στα προγράμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται την «καλή» αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Την πρότεινε το 2008 με το όνομα «αυτοαξιολόγηση»!

Τελευταίο παράδειγμα αποδοχής και εξωραϊσμού της ΕΕ είναι η επιστολή που έστειλε στις 21/1/2014 η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ - με τις ψήφους των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, και τον καλεί να λάβει μέτρα ώστε «να καλέσει την ελληνική κυβέρνηση να λογοδοτήσει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου... για την παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών». Υποστηρίζουν ότι «...εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται μια ένωση με δημοκρατικές αξίες και αρχές (!), μια ένωση σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων (!), δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια στις μαζικές και πρωτοφανείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια κυρίως των τριών τελευταίων ετών». Τέτοια ευρω-λαγνεία! Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ απέστειλε άλλη επιστολή προς τους ευρωβουλευτές και τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου στις 3/12/2013 (αυτή τη φορά με τις ψήφους των ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ) ζητώντας την παρέμβασή τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), για «να σταματήσει η πολιτική των μνημονίων που διαλύει το δημόσιο σχολείο και όλα τα δημόσια κοινωνικά αγαθά στη χώρα μας».

Δεν είναι τυχαίο που στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία, που δημοσιεύτηκαν στις 14/7/2013, δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στη στρατηγική της ΕΕ στην Εκπαίδευση σε ένα κείμενο πέντε χιλιάδων λέξεων! Πουθενά δε γίνεται κουβέντα για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της επιχειρηματικής δράσης στην Εκπαίδευση!

Μία η απάντηση: Λαϊκό μπλόκο στην ΕΕ και στις δυνάμεις που τη στηρίζουν!

Η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της αναζητούν στο πρόσωπο του δασκάλου τον αγωνιστή δάσκαλο, αυτόν που αρνείται να γίνει διαχειριστής του εκφυλισμού της Παιδείας, αυτόν που αφουγκράζεται τις αγωνίες και τα αδιέξοδά της.

Γνωρίζουμε ότι τον αναβαθμισμένο παιδαγωγικό ρόλο του εκπαιδευτικού δεν μπορούν να τον δώσουν οι «ψευτοανθρωπιστικές μέθοδοι» της συντηρητικής παιδαγωγικής ή τα «καινοτόμα προγράμματα» της ΕΕ.

Σήμερα, όρος για να ανασάνει ο λαός και ο εκπαιδευτικός είναι το ισχυρό ΚΚΕ.

Ισχυρό ΚΚΕ σήμερα σημαίνει ισχυρή μαχητική αντιπολίτευση στη στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Σημαίνει ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οχυρό και ελπίδα του λαού.

«Στηρίζουμε το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνία που ονειρευόμαστε, την κοινωνία που έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, όπου η Εκπαίδευση και ο εκπαιδευτικός μπορούν να συναντηθούν με την πραγματική τους αποστολή» (Κείμενο στήριξης του ΚΚΕ από συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς).


Θεοδώρα ΔΡΙΜΑΛΑ
Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ