ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 9 Μάρτη 2019 - Κυριακή 10 Μάρτη 2019
Σελ. /40
Κάλπικη «αντισυστημική» ρητορική για τον εγκλωβισμό της νεολαίας

Η πραγματική πράξη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ
Η πραγματική πράξη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ
Μια σειρά κόμματα και δυνάμεις, για να υπονομεύσουν την σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, υψώνουν μια κάλπικη «αντισυστημική» ρητορική, που είτε δεν ενοχλεί είτε αποτελεί ακόμα και μια συγκαλυμμένη ενίσχυση της αστικής εξουσίας.

Η αυτοπροβολή του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας «δύναμης σύγκρουσης με το κατεστημένο», «με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές», με τη «συντήρηση», οι γενικόλογες διακηρύξεις ενάντια στο «σύστημα» διάφορων αναρχικών ομάδων, μέχρι και ο δήθεν «αντισυστημικός» λόγος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για τους «300 της Βουλής» και τους «διεφθαρμένους πολιτικούς», αφήνουν στο απυρόβλητο το κεφάλαιο, τα αφεντικά, αυτούς που σήμερα καθορίζουν τις ζωές εκατομμυρίων. Κρύβουν συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης, την αστική εξουσία, τις αστικές κυβερνήσεις και κόμματα, το αστικό κράτος και τις διεθνείς ενώσεις των καπιταλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ, από το στόχαστρο του εργατικού και λαϊκού κινήματος.1

Την ίδια στιγμή, κάνουν τα πάντα για να υπονομεύσουν την οργάνωση του κινήματος, τις προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη δημιουργία αγωνιστικών διεργασιών στα σχολεία, την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Κοινό τους χαρακτηριστικό παραμένει και η απόρριψη και συκοφάντηση της εργατικής εξουσίας, της πραγματικής εναλλακτικής στο καπιταλιστικό σύστημα και η απόρριψη του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε κατά τον 20ό αιώνα, είτε με μια δήθεν «επαναστατική - προοδευτική» άρνησή του, είτε με τον ωμό ή συγκαλυμμένο αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας.

Μπροστά στις πολλαπλές εκλογές των επόμενων μηνών αυτή η προσπάθεια θα ενταθεί, για να κρύψουν ότι η πραγματική πράξη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ.

Η «σύγκρουση» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο

Η ΣΥΡΙΖΑίικη «σύγκρουση» με το κατεστημένο ήταν η συγκυβέρνηση με το εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, η υπουργοποίηση μιας σειράς στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οι προτάσεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση, που συνιστούν θωράκιση της αστικής εξουσίας.

Η πείρα κάθε νέου επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αναγνωρίζει έναν εχθρό, τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας, που αποκαλεί «παθογένειες του παρελθόντος», με τα οποία «συγκρούστηκε» και τσάκισε μέσα από τη διατήρηση και ψήφιση μνημονιακών νόμων και μνημονίων.

Η «πρόοδος» του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράστηκε στην καθυστέρηση και μη ολοκλήρωση μέχρι σήμερα της δίκης της Χρυσής Αυγής, με τους υπόδικους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να συνεχίζουν να προσκαλούνται σε εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλες επίσημες εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση, με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκονται από κοινού με τον Κασιδιάρη στο Καστελόριζο.

Η «προοδευτική σύγκρουση» του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράστηκε στην «έπαρση της σημαίας» της προώθησης των συμφερόντων των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ και στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Οπορτουνισμός: «Αντισυστημικοί» συνοδοιπόροι του συστήματος

Παρά τις «αντισυστημικές κραυγές» διάφορων δυνάμεων του οπορτουνισμού, αποδείχτηκαν οι καλύτεροι συνοδοιπόροι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα συλλαλητήρια στήριξης της διαπραγμάτευσης, μετά από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015, καλλιέργησε αυταπάτες ότι μπορεί να «πιεστεί» ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική. Ακόμα και σήμερα αφήνουν την πόρτα ανοιχτή στην υλοποίηση ενός φιλολαϊκού «μεταβατικού» προγράμματος στο έδαφος του καπιταλισμού. Εχουν ευθύνη για τη διαμόρφωση κλίματος ήττας και απογοήτευσης σε νέους που βρέθηκαν μαζί τους, οδηγώντας τους στην αποστράτευση από τους αγώνες.

Εχουν τεράστια ευθύνη για τον εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος, ενώ βάζουν παντού εμπόδια στην προσπάθεια του ΜΑΣ για την αγωνιστική του ανασυγκρότηση. Σε χώρους δουλειάς που έχουν κάποια παρουσία, βρίσκονται σταθερά σε μέτωπο ενάντια στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τη συσπείρωση δυνάμεων σε αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ.

Μια σειρά θέσεις τους, όπως η στάση απόρριψης απέναντι στο σοσιαλισμό και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα και η παρουσίαση ως «υποκειμένων» της λεγόμενης «αντικαπιταλιστικής» - και όχι σοσιαλιστικής - επανάστασης ενός θολού αθροίσματος δυνάμεων (μακροχρόνια άνεργοι, ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, «δούλοι της ψηφιακής εποχής») ουσιαστικά υποβαθμίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, παρά τις όποιες «φραστικές» αναφορές σε αυτήν, οδηγούν στην ουσία σε αφοπλισμό του αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.

Στη θέση τους για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο υιοθετούν πασιφιστικές διακηρύξεις, όπως «δεν πολεμάμε για βραχονησίδες και πετρέλαια του Αιγαίου», επενδύοντας σε μεγάλο βαθμό στο φόβο μπροστά στις εξελίξεις, που αντικειμενικά εξυπηρετεί τα σχέδια της αστικής τάξης και των ΗΠΑ για αποδοχή των νέων συμφωνιών ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο και της «συνεκμετάλλευσης» των εγχώριων κοιτασμάτων από εγχώριους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους.

«Αντιεξουσιαστική» υπόκλιση στο σύστημα

Ο «συνήθης ύποπτος», που επιδιώκει να παρουσιάζεται με τον μανδύα του «μαχητή» ενάντια στο σύστημα, είναι διάφορες «αντιεξουσιαστικές» και αναρχικές ομάδες. Η πρότασή τους για μια κοινωνία μικρών παραγωγών - ιδιοκτητών, που αντικειμενικά διαμορφώνει τη βάση για τον καπιταλισμό, κάθε άλλο παρά αντισυστημική είναι.

Μισούν την εργατική εξουσία, που είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει η εργατική τάξη τη νίκη της ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Ενώ χαρακτηρίζουν την ανατροπή του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στον 20ό αιώνα το «τέλος των αυταπατών», που, παρά ορισμένες αρνητικές συνέπειες, «είναι πάντα, μακροχρόνια, μια καλή επένδυση».

Η δράση τους είναι ακίνδυνη και βοηθητική για το σύστημα, γιατί υπονομεύουν την ανασύνταξη και την οργάνωση του κινήματος, τον προσανατολισμό των αγώνων του, την προετοιμασία για την εφ' όλης της ύλης σύγκρουση και αντιπαράθεση με το σύστημα και τον πραγματικό αντίπαλο.

Η θέση τους για αποχή από τις εκλογές, που πολλές φορές προβάλλουν ως «γνήσια αντισυστημική», συμφέρει κατεξοχήν το σύστημα, αφού στην ουσία καλούν τη νεολαία να μείνει θεατής στο πώς θα διαλύεται το παρόν και το μέλλον της.

Χρυσή Αυγή: «Γατάκια» των αφεντικών με συστημικό «λουράκι»

Ως «αντισυστημική δύναμη» αυτοπροβάλλεται μέχρι η φασιστική Χρυσή Αυγή, ο πιο φανατικός οπαδός των αφεντικών. Υποστηρίζει ότι «κακοί» εκμεταλλευτές είναι μόνο αυτοί που κερδοσκοπούν και χαρακτηρίζει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων «απληστία που επιβαρύνουν» την κοινωνία. Προπαγανδίζουν ότι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα εφόσον έχουν «κοινή φυλετική καταγωγή».

Υιοθετούν όλες τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, όπως όλα τα αστικά κόμματα. Υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις αρκεί να έχουν την πλειοψηφία οι μέτοχοι ελληνικής καταγωγής. Θέλουν πολιτική μνημονίου που να είναι ελληνικό δημιούργημα, θέση κοντινή με την ΣΥΡΙΖΑίικη απαίτηση για «ελληνική ιδιοκτησία» των αντιλαϊκών μέτρων. Ζητούν τσάκισμα των μεροκάματων και καμία αντίδραση από τους εργαζόμενους, για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και να έρθουν επενδύσεις, όπως έλεγαν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα. Είναι ορκισμένοι εχθροί του εργατικού - λαϊκού κινήματος, έτοιμοι να το χτυπήσουν με κάθε μέσο.

Προτείνουν μέχρι και την «οικονομική ανεξαρτησία» ελληνικών νησιών για να γίνονται πιο εύκολα οι μπίζνες των μεγαλοξενοδόχων και των εφοπλιστών. Συμπληρώνουν ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να φύγει από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ» και ότι «δεν θα είχαν πρόβλημα να εκχωρηθεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας αρκεί να υπήρχαν ανταλλάγματα».

Η άθλια ρητορική τους ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες πάει μαζί με τον εναγκαλισμό τους με ξένα μονοπώλια στην Ελλάδα και με επισκέψεις και φωτογραφίσεις με τις πρεσβείες διαφόρων χωρών.

Παριστάνουν τους «αλύγιστους εθνικιστές στα κελιά της τιμής», την ίδια ώρα που ομολογούν ότι ψηφίσαν την Β. Θάνου μήπως και πέσουν στα «μαλακά» στη δίκη.

Η πραγματική αντισυστημική ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ

Η γνήσια δύναμη που παλεύει κόντρα στο σημερινό σύστημα της εκμετάλλευσης είναι το ΚΚΕ, γιατί έχει πρόγραμμα, οργάνωση και σχέδιο που οδηγεί σε μία ανώτερη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, έξω από τα στεγανά και τα όρια του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ είναι ο μόνος πραγματικός αντίπαλος του ΣΕΒ, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιπαλέψει αποφασιστικά, μαχητικά, σταθερά το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αποτελεί το αντίπαλο δέος σε αυτήν την πολιτική, με τις θέσεις του, τη δράση, μέσα και έξω από τη Βουλή, τους δήμους, τις Περιφέρειες, την Ευρωβουλή. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί απέναντι στο φασισμό γιατί στοχεύει στο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.

Είναι η πραγματικά ανατρεπτική δύναμη, που πρέπει να ενισχυθεί και μέσα από τις εκλογές, γιατί μπορεί να συμβάλει και να εμπνεύσει για μαζική συμμετοχή στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, όπου ζει η εργατική τάξη και η νεολαία.

Το ΚΚΕ μπορεί και ηγείται σε αγώνες συγκρουσιακούς με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, τη μεγαλοεργοδοσία, το κράτος, μέσα στο εργατικό, το αγροτικό, το μαθητικό, το φοιτητικό κίνημα, γιατί δεν έχει δεσμεύσεις με ολιγάρχες και εργολάβους, με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ όπως όλα τα άλλα κόμματα.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι πράξη ενάντια στο σύστημα, γιατί έτσι δυναμώνει σήμερα η πάλη του λαού και της νεολαίας για τα σύγχρονα δικαιώματά τους, η πάλη τους ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, ενάντια στους εκμεταλλευτές τους!

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει προοπτική και πραγματική ελπίδα!

Υποσημείωση:

1. Αναλυτικότερα για τις πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στο άρθρο, ο αναγνώστης μπορεί να συμβουλευτεί το τεύχος 5/2018 της ΚΟΜΕΠ.


Του
Λουκά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Λ. Αναστασόπουλος είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ