Το Σεπτέμβρη του 2012, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη Πέμπτη, οι άνεργοι έφτασαν το 1.295.203 άτομα και το ποσοστό της εκτινάχθηκε στο 26% από το 18,9% τον αντίστοιχο περσινό μήνα οπότε και οι άνεργοι ήταν 938.708 άτομα.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 356.495 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβρη του 2011, ποσοστό 38%, ενώ οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 325.334 άτομα σε σχέση με την αντίστοιχο περσινό μήνα. Τον ίδιο μήνα, οι απασχολούμενοι ήταν 3.695.053 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός και οι άνεργοι έφτασαν τα 4.668.895 άτομα. Η ανεργία στους νέους από 15 έως 24 ετών έφτασε στο 56,4%, ενώ το συνολικό ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες σκαρφάλωσε στο 30,1% (από 22,3%). Μπροστά σε αυτή την τραγική πραγματικότητα η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ όχι μόνο δεν παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά σχεδιάζει στις στρατιές των ανέργων να στείλει ακόμα 150.000, απολύοντας εργαζόμενους από το δημόσιο τομέα, μέχρι το 2015.
Παρότι τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι εφιαλτικά, ωστόσο αποτυπώνουν μέρος της τραγικής κατάστασης, καθώς με βάση τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ΕΛΣΤΑΤ θεωρεί εργαζόμενο (σύμφωνα με τα κριτήρια μέτρησης) ακόμα και αυτόν που δούλεψε έστω και μια ώρα τη βδομάδα της καταγραφής. Με αυτήν την απαίτηση, εκτός από την ΕΛΣΤΑΤ, έχει εναρμονιστεί και ο ΟΑΕΔ που σε μια προσπάθεια να κρύψουν «κάτω από το χαλί» άνεργους έχει εφεύρει ειδική κατηγορία ατόμων «μη αναζητούντων εργασία» τους οποίους και δεν κατατάσσει στις μαύρες λίστες των ανέργων.
Η ανεργία υπάρχει και γιγαντώνεται, αφού ο άναρχος τρόπος παραγωγής στον καπιταλισμό οδηγεί αναπόφευκτα στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Οσο δε, βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, τόσο η ανεργία αυξάνεται και χαρακτηριστική απόδειξη αυτής της εφιαλτικής εξέλιξης αποτελούν τα ποσοστά ανεργίας που παρατηρούνται στις περιοχές που είχαν συγκεντρωμένες και μεγάλες παραγωγικές μονάδες όπως στην Αττική (το ποσοστό ανεργίας είναι στο 27,6%) και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας (28%).
Η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ στοχοπροσηλωμένη στην εξυπηρέτηση των «αναγκών» των μονοπωλίων για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας», τη θωράκιση της κερδοφορίας τους προωθεί τέσσερα νέα προγράμματα προσωρινής ανακύκλωσης των ανέργων. Οπως ανακοίνωσε μάλιστα ο υπουργός Εργασίας, από αυτά τα προγράμματα θα ωφεληθούν μόλις 55.000 άνεργοι. Πρόκειται για προγράμματα που στοχεύουν, πέρα από την προσωρινή ανακύκλωση των ανέργων, να βάλουν μπουρλότο σε ό,τι έχει απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις.
Η ανακοίνωση αυτών των προγραμμάτων λίγο πριν την ανακοίνωση των επίσημων στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ δεν είναι τυχαία. Οπως και η ανακοίνωση που εξέδωσε πριν λίγες μέρες ο ΟΑΕΔ για τα προγράμματα του Οργανισμού που βρίσκονται σε εξέλιξη. Προγράμματα που επιβεβαιώνουν στο ακέραιο ότι προωθούνται και υλοποιούνται, αφενός για να δώσουν μισή ανάσα ανακούφισης σε ανέργους που θα απασχοληθούν για λίγους μήνες με μισθούς - χαρτζιλίκι και αφετέρου θα προωθήσουν ζεστό χρήμα στα ταμεία των επιχειρηματιών για να τονώσουν την κερδοφορία τους. Μεταξύ αυτών των προγραμμάτων είναι:
Μέσα στις συνθήκες έντασης της επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των σκληρών μέτρων της τρικομματικής συγκυβέρνησης σε όσες κατακτήσεις των εργαζομένων έχουν απομείνει, η ΓΣΕΕ έρχεται να επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά το ρόλο του άξιου συνομιλητή και εταίρου των σφαγέων των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Αφού συμμετείχε στον «κοινωνικό διάλογο» που εγκαινίασε το υπουργείο Εργασίας έρχεται να του προσδώσει και το απαιτούμενο κύρος, σπέρνοντας αυταπάτες και ελπίδες στους εργαζόμενους. Τρανή απόδειξη η επιστολή της ΓΣΕΕ προς το υπουργείο Εργασίας με παρατηρήσεις της για τα τέσσερα προγράμματα που προωθεί το υπουργείο Εργασίας. Και παρότι οι παρατηρήσεις της επιβεβαιώνουν την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, τη συντριβή όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει, η ΓΣΕΕ το «συζητάει»...!
Ενδεικτικά, η ΓΣΕΕ για τις αμοιβές όπως αυτές προβλέπονται στο «σχέδιο» του υπουργείου διαπιστώνει ότι είναι «χαμηλότερες από τα ελάχιστα μισθολογικά όρια τόσο της ΕΓΣΕΕ, όσο και της πρόσφατης νομοθετικής παρέμβασης για τη μείωση του κατώτατου μισθού, την ώρα που δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη για ασφαλιστική κάλυψη του πραγματικού χρόνου απασχόλησης των εργαζομένων - ωφελούμενων». Για την «επιταγή κοινωνικής επανένταξης», δηλαδή την είσπραξη από τον εργοδότη του επιδόματος ανεργίας για να απασχολήσει ανέργους η ΓΣΕΕ σημειώνει ότι μια τέτοια πρακτική «θα οδηγήσει κυριολεκτικά σε "φερετζέ της μαύρης εργασίας"».
Το υπουργείο μέσα από την υλοποίηση αυτών των προγραμμάτων υπονομεύει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και χτυπά δικαιώματα των εργαζομένων καθώς, όπως σημειώνει η ΓΣΕΕ, «...με τον αδιευκρίνιστο προσδιορισμό του ωραρίου ως 40 ώρες/εβδομάδα εναποθέτει τη διαμόρφωσή του αποκλειστικά στον εργοδότη εγείροντας σοβαρά ζητήματα για τις ημέρες (π.χ. Σάββατο, Κυριακή, αργίες, κλπ.) και ώρες (π.χ. διακεκομμένο ωράριο) που θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους».
Επιπλέον, το υπουργείο επιχειρεί να διευκολύνει τους επιχειρηματίες να απαλλαγούν από εργαζόμενους με συγκροτημένα δικαιώματα και να τους αντικαταστήσουν από νέους με χειρότερους όρους, αφού όπως διαπιστώνει η ΓΣΕΕ στο «σχέδιο» προτείνεται «η επανεξέταση της εξαίρεσης των επιχειρήσεων ή κλάδων (π.χ. επισιτισμός) που απασχολούν προσωπικό πέραν της 10 μ.μ. και πριν τις 6 π.μ. με το επιχείρημα ότι αποκλείεται ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων - εν δυνάμει ωφελουμένων». Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι εργοδότες θα «προτιμήσουν» να απασχολήσουν τους νέους, συμμετέχοντες στο πρόγραμμα, χωρίς να τους καταβάλλουν την προβλεπόμενη προσαύξηση.
Η μιζέρια, η δουλειά με μισθούς πείνας και σχέσεις δουλείας, είναι το «όνειρο» και η «ανάγκη» του κεφαλαίου που επιχειρεί να κάνει πραγματικότητα η τρικομματική συγκυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, ειδικά οι νέοι και οι νέες μπορούν απέναντι στη βαρβαρότητα και στη σκλαβιά που τους επιβάλλουν να παλέψουν και να επιβάλλουν τα δικά τους όνειρα για ζωή με πλήρη και σταθερή εργασία, για μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες τις δικές τους και των οικογενειών τους. Αμεσα να συστρατευθούν στην πάλη για μέτρα ανακούφισης και προστασίας, τώρα, ως ελάχιστη ασπίδα προστασίας τους. Ταυτόχρονα, όμως είναι σαφές ότι η ανεργία δεν θα μπει σε τροχιά εξάλειψης αν η πάλη δεν στραφεί ενάντια στα μονοπώλια και τους συμμάχους τους, αν ο αγώνας των εργαζομένων, των ανέργων, ειδικά των νέων δε στοχεύει σε ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.