ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νομοτέλειες

Ελεγε προχτές η Αλ. Παπαρήγα μιλώντας στους εργαζόμενους στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ότι «στην πολιτική δε χρειάζεται να είσαι πάρα πολύ έξυπνος για να προβλέψεις τι θα γίνει. Το θέμα είναι να θέλεις να δεις». Και είναι αρκετοί αυτοί που όχι μόνο δε θέλουν να δουν, όχι μόνο παριστάνουν πως δε βλέπουν, αλλά θέλουν να πείσουν και τους άλλους πως άλλο βλέπουν τα μάτια τους κι άλλο συμβαίνει. Κλασικό παράδειγμα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Που χτες χειροκροτούσε την ώρα που η κυβέρνηση Παπανδρέου έφερνε σα νέο Ασφαλιστικό όλο το πακέτο Γιαννίτση, όλα αυτά δηλαδή για τα οποία ξεσηκώθηκε απ' άκρη σ' άκρη η χώρα όταν τα είχαν ξαναφέρει επί κυβέρνησης Σημίτη.

Δε χρειάζεται να ξέρεις ούτε αγγλικά ούτε γαλλικά ούτε ...χιλιάνικα για να διαβάσεις τα εννιά σημεία που παρουσιάστηκαν χτες στο διάλογο της αστικής τάξης με τους εκλεκτούς της στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με πολύ απλά λόγια δηλώνουν: Ξεχάστε ό,τι ξέρατε από ένα σύστημα που μέσες - άκρες βασιζόταν στην αλληλεγγύη, τώρα οι ασφαλιστικές κρατήσεις θα είναι μόνο κεφάλαιο που θα λειτουργεί ως εξής: Ισως δώσει κάποτε συντάξεις, θα δίνει σίγουρα - σε όσους φτάσουν να ζουν τότε - ένα επίδομα φτωχοκομείου, θα παρέχει διαρκώς μειούμενες συντάξεις στους νεοεισερχόμενους και όσο για τον κλάδο υγείας, ίσως στο μεταβατικό στάδιο να δίνει κάποιες πρώτες βοήθειες. Μετά; Ιδού η Αμερική, ιδού και ο θάνατος για όποιον δεν έχει να πληρώσει.

Μια μέρα πριν τις χτεσινές κυβερνητικές ανακοινώσεις, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ περιέγραφε αυτά που έρχονται. Δεν είχε καμιά εσωτερική πληροφόρηση. Απλά το ΠΑΣΟΚ όσα ανακοίνωσε χτες τα έχει πει και προεκλογικά. Για όσα ανακοίνωσε χτες έχει ήδη νομοθετήσει τις βάσεις τους όταν ήταν πριν από τη ΝΔ κυβέρνηση και έχει αποδεχτεί επίσης ως συνέχεια της πολιτικής του όσα νομοθέτησε σα συνέχειά του η κυβέρνηση της ΝΔ. Πράγματι, δεν είναι θέμα ειδικής εξυπνάδας η πρόβλεψη. Είναι όμως σίγουρα θέμα ταξικής τοποθέτησης το σημείο που επιλέγεις να σταθείς για να μπορείς να δεις. Το ΚΚΕ μπορεί να δει αυτό που έρχεται γιατί σ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του έχει επιλέξει - αυτός είναι ο λόγος ύπαρξής του - να στέκεται εκεί που στέκονται και οι εργάτες. Απ' αυτή τη σκοπιά μπορείς να δεις την επίθεση του κεφαλαίου. Απ' αυτή τη σκοπιά μπορείς να δεις ότι η επίθεση δεν αφορά μόνο στο Ασφαλιστικό. Δεν αφορά μόνο στους μισθούς. Δεν αφορά μόνο στο χρόνο εργασίας. Δεν αφορά μόνο στην Παιδεία. Δεν αφορά μόνο στην Υγεία. Δεν αφορά μόνο στην Πρόνοια. Αφορά συνολικά τόσο στους συσχετισμούς στις σχέσεις παραγωγής (τη βάση) όσο και τα πάντα στο εποικοδόμημα. Είναι δηλαδή μια γενικευμένη επίθεση. Που απαιτεί με όρους γενικού συναγερμού γενικευμένη αντεπίθεση. Το ΚΚΕ από τον ίδιο το λόγο της ύπαρξής του είναι ικανό να δει τι έρχεται, δεν αρκείται σ' αυτό, καλεί την εργατική τάξη να σηκώσει μανίκια και να μπει πάραυτα στη μάχη. Τα πάντα πλέον κινούνται με ρυθμούς επείγοντος.

Κι είναι γι' αυτό που κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό μετριέται πλέον για τον καθένα από μας, όχι πια από το τι λέει κάπου, αλλά από το τι κάνει συγκεκριμένα εκεί που συγκεκριμένα έχει χρεωθεί. Η μάχη δεν είναι μόνο την ώρα που βροντάνε τα κανόνια, αλλά - θα στο πουν αυτό με σιγουριά οι παλιότεροι - κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που απαιτείται να αφιερώνεται για την οργάνωση, την εκπαίδευση, τη συγκέντρωση των δυνάμεων για να είναι νικηφόρες στην τελική έκβαση της επόμενης μάχης που θα δώσει βάση - αφετηρία για τη συνέχεια σ' έναν πόλεμο που δε μπορεί να λήξει με ισοπαλία...

Για την απεργία στις 17 του Δεκέμβρη, που κήρυξε το ΠΑΜΕ, γίνεται λόγος τώρα.

Ασχετο: Πολύ λόγο για τη βία κάνει η αστική τάξη. Θέλει το μονοπώλιο για τον εαυτό της. Αλλά πέφτει σε αντιφάσεις. Φτάνει να αποκηρύσσει ως και τη Γαλλική Επανάσταση - τη δική της δηλαδή επανάσταση - για να πείσει πως όλα πρέπει να γίνονται με διάλογο. Μιλάει για δημοκρατία αποφεύγοντας την απάντηση: Γίνεται δημοκρατία χωρίς κράτος; Και υπάρχει κράτος χωρίς βία; Δεν υπάρχει. Κι επειδή αναγκαστικά μια μέρα το κράτος των εργατών θα συνθλίψει το κράτος των αστών, η αστική τάξη προσπαθεί να κερδίσει χρόνο στήνοντας απέναντί της μια βία - μαϊμού για να μπορεί να δικαιολογήσει με όρους «δημοκρατίας» το όλο και πιο σκληρό κράτος της.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΣΗ: «Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως τώρα, οι ταραχές περνούν και ξεχνιούνται. Εκείνο που μένει και κατατρώγει τη χώρα είναι η επίλυση των μεγάλων διαρθρωτικών προβλημάτων, όπως αυτά της κοινωνικής ασφάλισης και της φορολογίας, από τη διαχείριση των οποίων εξαρτάται το μέλλον μας. Θα περίμενε κανείς ότι όλα τα πολιτικά κόμματα θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους για την επίλυση του Ασφαλιστικού και τη μεταρρύθμιση της φορολογίας και όχι για την ανταλλαγή αιτιάσεων όσον αφορά τους βανδαλισμούς και τα επεισόδια» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΠΟΙΑ ΒΙΑ ΤΟΝ ΕΝΟΧΛΕΙ; «Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν μια θλιβερή στιγμή (...) δεν μπορούμε να τη θυμόμαστε σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου (...) όλα τα βιώνουμε στην ίδια ένταση (...) λες και όλα μας καταδικάζουν σε έναν διαρκή εμφύλιο (...) υπό αυτήν την έννοια, το πρόβλημα δεν είναι η βία. Το πρόβλημα είναι η νομιμοποίησή της απο εκείνους που τη θεωρούν "μέρος του παιχνιδιού"» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΥΠΑΡΧΕΙ: «Για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών υπάρχουν εκδοχές και εκδοχές. Η κυρίαρχη είναι αυτή του κ. Χρυσοχοΐδη (...) οικοδόμησε πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου στρατηγική αντιμετώπισης της μεγάλης απειλής που περιέγραφε (...) μαζί διοχετεύθηκαν στην πάντα πρόθυμη δημοσιογραφική "πιάτσα" πληροφορίες ότι έρχονται τα χειρότερα (...) Η συνέχεια είναι γνωστή (...) η κυβέρνηση απέτρεψε την παραφουσκωμένη από την ίδια μεγάλη απειλή (...) Κατά την εκδοχή του κ. Χρυσοχοΐδη όλα εξελίχθηκαν σύμφωνα με το σχέδιο. Με τη διαφορά ότι η Δημοκρατία μας έγινε ...σιδηρόφρακτη (ο Αντ. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ: «Θα είναι τεράστια ήττα της δημοκρατίας μας αν επιτρέψουμε στους επαγγελματίες της βίας να γαλουχήσουν μια νέα γενιά με την καταστροφική ψευδαίσθηση πως η κοινωνία αλλάζει με τη χρήση βίας» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΙΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ για το δικαίωμα στη δουλειά, στη σύνταξη, στην υγεία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα: Ασφαλιστικό και Φορολογικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 13 για κακούργημα 800 για φακέλωμα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΠΡΑΣΙΝΟΙ» ΚΟΥΜΠΑΡΟΙ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελεσίγραφο από την S&P οι αγορές πιέζουν για άμεσα μέτρα

ΤΑ ΝΕΑ: Πρυτάνεις καλούν ΕΛ.ΑΣ. για το άσυλο

ΕΘΝΟΣ: ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ στα οδοφράγματα

Η ΑΥΓΗ: Δημοκρατία Κατεχάκη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σπάει το ταμπού του ασύλου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΑΚΗ Ο ΝΕΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΚΑΤΗΓΟΡΩ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΔΙΕΘΝΗΣ «ταξιαρχία» αναρχικών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: 879 ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ και πάνω από 166 συλλήψεις

Η ΧΩΡΑ: «Κόκκινη γραμμή» στην Ντόρα για Βόννη

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΝΔ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΟΙΓΕΙ εκ νέου το θέμα του ασύλου

«Ενεργός γήρανση»

«Δίνουμε ιδιαίτερο βάρος σε αυτά που έρχονται στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης, δηλαδή Συνταξιοδότηση, Υγεία, Πρόνοια. Λένε "δε θα αυξήσουμε τα όρια συνταξιοδότησης". Το ίδιο έλεγε και η κυβέρνηση της ΝΔ. Τα έχουν αυξήσει ήδη. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μέχρι τα 65 επίσημα με δυνατότητα και αντικίνητρα για να παραμείνεις ως τα 67. Σκεφτείτε τώρα, γυμναστή ή νηπιαγωγό στα 65. Είναι αστεία πράγματα αυτά. Αλλά και οικοδόμος στα 65 και μια σειρά άλλα επαγγέλματα... Αφήνουν τη "δυνατότητα" να παραμείνεις στη δουλειά. Είναι η "ενεργός γήρανση" που λένε. Να δουλεύεις και ως γέρος, αν το θέλεις. Βεβαίως, όταν η σύνταξη είναι στα 400 και 500 ευρώ, θα αναγκαστείς να δουλέψεις, και στα 67 και στα 71. Για να συμπληρώσεις για τις δικές σου ανάγκες, είτε για να βοηθήσεις τα παιδιά ή τα εγγόνια σου...

Μείωση σύνταξης

(...) Το κυριότερο είναι η παγίδα του "εθνικού μισθού" και της "εθνικής σύνταξης". Να λες ότι "έχω - δεν έχω δουλειά, θα πάρω 400-500 ευρώ το μήνα, όταν γίνω 67 και 70 χρονών" (...) θα μειωθεί το ποσοστό των συντάξεων. Οταν υπολογίζονται οι συντάξεις σε όλο τον εργάσιμο βίο, καταλαβαίνετε. Ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, που ξεκινάνε και παίρνουν 600 ευρώ, αν φτάσουν στο τέλος του εργάσιμου βίου να παίρνουν έναν παραπάνω μισθό, θα μπουν όλα αυτά στο ίδιο τσουβάλι (...) Στη Μεγάλη Βρετανία που εφαρμόζεται αυτό το σύστημα, η σύνταξη είναι το 30%-40% του μισθού. Θα πέσει το ποσοστό της σύνταξης, θα θέλεις περισσότερα ένσημα.

Υγεία στο παζάρι

(...) η μεγάλη παγίδα είναι η εξής: Ενοποιούνται όλες οι υπηρεσίες της Πρωτοβάθμιας Υγείας (...) διαγνωστικά κέντρα, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, ιδιωτικά ιατρεία, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας γίνονται ένα. Και αυτοί παρέχουν υπηρεσίες. Που σημαίνει ότι, μέσα σ' αυτό το πρωτοβάθμιο σύστημα, ο ιδιωτικός τομέας θα αποκτήσει προβάδισμα. Και θα γίνεται αγοραπωλησία υπηρεσιών. Θα έχεις λοιπόν ένα επίπεδο δωρεάν, ανάλογο με ό,τι έχεις καταβάλει, και από κει και πέρα θα πληρώνεις. Και αυτό θα ισχύσει από τώρα. Αυτό θα κάνει η κάρτα υγείας που θα πάρουμε, θα είναι σαν την πιστωτική κάρτα. Εμείς θέλουμε ενιαίες παροχές και χωρίς κρατήσεις» (από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).