Τα 90χρονα της ίδρυσης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουγγαρίας (24 Νοέμβρη 1918) γιόρτασε το περασμένο Σαββατοκύριακο το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας σε πανηγυρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη, όπου είχε προσκληθεί το ΚΚΕ, το οποίο εκπροσώπησε ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Ο γιορτασμός των 90χρονων του ΚΚ Ουγγαρίας έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, καθώς μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού ο λαός της χώρας πλήττεται βάναυσα. Μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις έχουν εγκαταλειφθεί, οι εργαζόμενοι στερούνται σημαντικών δικαιωμάτων, τους επιβάλλονται απάνθρωπες εργασιακές σχέσεις, δρομολογείται η κατάργηση κεκτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ καθημερινά ο ουγγρικός λαός βιώνει τις αρνητικές συνέπειες από την ένταξη στην ΕΕ.

Παρ' όλα αυτά, και παρά τον εντεινόμενο αντικομμουνισμό και το «κυνήγι μαγισσών» που παρατηρείται σε πολλές πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως και στην Ουγγαρία με διώξεις κατά κομμουνιστών και προοδευτικών ανθρώπων, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας ξαναοργανώνει τον αγώνα της εργατικής τάξης και δηλώνει περήφανο, γιατί είναι ο συνεχιστής της 90χρονης πορείας του ΚΚ Ουγγαρίας.

Χαιρετίζοντας στην πανηγυρική εκδήλωση, ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, εκ μέρους του ΚΚΕ, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Νιώθουμε ιδιαίτερη τιμή, γιορτάζουμε αυτήν την επέτειο, σε μια χώρα, που, κατά τη διάρκεια του σοσιαλισμού, έδωσε καταφύγιο και φιλοξένησε χιλιάδες μαχητές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, που συμμετείχαν ενεργά στη σοσιαλιστική οικοδόμηση στο πλάι της εργατικής τάξης της χώρας σας. Το χωριό Νίκος Μπελογιάννης παραμένει, σε πείσμα της αντεπανάστασης, ζωντανό μνημείο αυτής της περιόδου. Φέρνουμε στη μνήμη μας τον Μπέλα Κουν, τον Γιάνος Καντάρ, αποτίουμε φόρο τιμής στους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους Ούγγρους προλετάριους που αγωνίστηκαν και επιχείρησαν δύο φορές την έφοδο στον ουρανό.

Το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στην Ουγγαρία έχει βαθιές ρίζες και μακρόχρονες παραδόσεις. Ο ουγγρικός λαός το 1848 έκανε μια μεγαλειώδη επανάσταση ενάντια στην απολυταρχία των Αψβούργων που κατέπνιξε η επέμβαση της τσαρικής Ρωσίας. Το 1919 η εργατική τάξη της Ουγγαρίας πήρε στα χέρια της την εξουσία. Παρά τη σύντομη διάρκειά της (133 μέρες), η Σοβιετική Δημοκρατία της Ουγγαρίας είχε μεγάλη ιστορική σημασία για την ανάπτυξη του ουγγρικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος. Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα μετά τη Ρωσία που εγκαθίδρυσε σοβιετική εξουσία. Ο αγώνας ενάντια στην 26χρονη αιματηρή δικτατορία του Χόρτι και το φασισμό είχε ως επιστέγασμα τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, τη δημιουργία της ΛΔ Ουγγαρίας. Οπως και σε προηγούμενες ήττες του επαναστατικού κινήματος, έτσι και η αντεπανάσταση του '89 μπορεί να οπλίσει με πολύτιμη πείρα. Το τέλος της Ιστορίας δεν ήρθε, οι λαοί δε σταύρωσαν τα χέρια.

Το κόμμα μας, όπως και άλλα ΚΚ στην Ευρώπη, στάθηκε στο πλευρό του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του κόμματος της εργατικής τάξης. Από κοινού αντιστεκόμαστε στην ιδεολογική επίθεση των αντιπάλων μας με στόχο τη συκοφάντηση και διαστρέβλωση της πορείας του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, ώστε να αθωώσουν και να εξιδανικεύσουν τον καπιταλισμό. Καταγγείλαμε τις διακρίσεις και απαγορεύσεις σε βάρος των κομμουνιστών και των συμβόλων τους. Καταδικάσαμε την πρόσφατη αντικομμουνιστική αντιδημοκρατική δίωξη εναντίον του Προεδρείου του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, την ωμή επέμβαση του αστικού κράτους στα εσωτερικά του κόμματός σας και εκφράσαμε αγωνιστικά την αλληλεγγύη μας. Αποδοκιμάσαμε την προκλητική βεβήλωση του τάφου του Γιάνος Καντάρ, που είναι ενδεικτική του κλίματος που καλλιεργείται σήμερα στη χώρα σας και την ΕΕ.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το κόμμα μας οδεύει προς το 18ο Συνέδριό του. Σε αυτό δίνουμε συνέχεια στον προβληματισμό και τη μελέτη για τις αιτίες που οδήγησαν στην προσωρινή επικράτηση της αντεπανάστασης, προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε τα συμπεράσματα που βγαίνουν για τον εμπλουτισμό της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό.

Γνώμη μας είναι ότι χωρίς μιαν αποτίμηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα από τη σκοπιά του μαρξισμού - λενινισμού, δεν είναι δυνατή η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, δεν μπορεί να γίνει μια ολοκληρωμένη επεξεργασία της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος στις σύγχρονες συνθήκες.

Ο προβληματισμός μας εστιάζεται στις εξελίξεις στην οικονομία ως τη βάση εμφάνισης και επίλυσης κοινωνικών αντιθέσεων και διαφοροποιήσεων, τη λειτουργία της δικτατορίας του προλεταριάτου και το ρόλο του ΚΚ, τη στρατηγική και τις εξελίξεις στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Παρατηρούμε ότι σε μια φάση, αντί να αντιμετωπιστούν προβλήματα με την ενίσχυση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, επιλέχθηκαν λύσεις που τις αποδυνάμωναν. Πολλά, που έγιναν στο όνομα της διόρθωσης λαθών, προξένησαν πολλαπλά μεγαλύτερη ζημιά απ' ό,τι τα ίδια τα αρχικά λάθη. Οσο υιοθετούνταν επιλογές που αποδυνάμωναν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ιδιοκτησίας και ενδυνάμωναν το στενό ατομικό και ομαδικό συμφέρον, με συνέπειες στη συνείδηση, άνοιγε ο δρόμος για την παθητικότητα, την αδιαφορία, τον ατομισμό, δυνάμωναν οι κοινωνικές προϋποθέσεις του οπορτουνισμού, που στην ανάπτυξή του ολοκληρώθηκε ως το όχημα για την αντεπανάσταση.

Η εργατική τάξη, οι λαϊκές μάζες γενικότερα δεν αρνούνταν το σοσιαλισμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα συνθήματα που χρησιμοποίησε η περεστρόικα - όπως και παλιότερες αντεπαναστατικές απόπειρες - ήταν "επανάσταση μέσα στην επανάσταση", "περισσότερη δημοκρατία", "περισσότερος σοσιαλισμός", γιατί ένα μεγάλο μέρος του λαού αντιλαμβανόταν προβλήματα, αλλά ήθελε αλλαγές μέσα στο σοσιαλισμό.

Μας ενδιαφέρει η μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας πέραν της ΕΣΣΔ. Πώς εκφράστηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία η μορφή της εργατικής εξουσίας, πώς επέδρασε στο χαρακτήρα των ΚΚ εξουσίας η ενοποίηση, μετά το 1945, με τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας.

Η πείρα της Ουγγαρίας είναι σημαντική και πολύτιμη, και όχι μόνο από το 1989. Από τη συντριβή της σοβιετικής εξουσίας το 1919 κάτω από το βάρος όχι τόσο των λαθών, αλλά της εξωτερικής επέμβασης σε συνδυασμό με την ανοιχτή προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας, μέχρι τη διαπάλη μέσα στο Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα το διάστημα 1953-1955 και την ανοιχτή εκδήλωση της αντεπανάστασης στις 23 Οκτώβρη 1956, βγαίνουν ευρύτερα συμπεράσματα που μπορούν να δώσουν σημαντικά εφόδια στον αγώνα για το σοσιαλισμό σήμερα. Να εμπλουτιστούν με ακόμη πιο ολοκληρωμένα διδάγματα γύρω από τη στρατηγική της αντεπανάστασης.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, κρίσιμο ζήτημα είναι η κατάσταση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Συνεχίζεται η διαπάλη γύρω από ζητήματα στρατηγικής και φυσιογνωμίας του, όπως: Η επικαιρότητα του μαρξισμού - λενινισμού, η αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού σε συνθήκες προσωρινής νίκης της αντεπανάστασης. Ο χαρακτήρας του ιμπεριαλισμού και των ιμπεριαλιστικών διακρατικών ενώσεων. Η στρατηγική των συμμαχιών, η στάση των κομμουνιστών απέναντι στην καπιταλιστική κρίση και στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Το νέο κύμα αντικομμουνισμού στην ΕΕ δεν είναι τυχαίο. Αποτελεί συστατικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, της άγριας επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων. Συνοδεύεται από μιαν έντονη ιδεολογική - πολιτική επίθεση ενάντια στην κομμουνιστική ταυτότητα και τη στήριξη οπορτουνιστικών και λικβινταριστικών ρευμάτων που ευθυγραμμίζονται με την αντικομμουνιστική εκστρατεία - ιδιαίτερα δυνάμεις του λεγόμενου "Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς". Μια επίθεση που θα κλιμακωθεί του χρόνου, με αφορμή τα 20 χρόνια από την αντεπανάσταση.

Η παράταση της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος περικλείει κινδύνους ακόμα μεγαλύτερου πισωγυρίσματος. Οι επαναστατικές κομμουνιστικές δυνάμεις χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κρίσης που επιδρά ευρύτερα στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα των λαών, εμποδίζει την ανασυγκρότηση και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Τα κόμματά μας έχουν συνεργαστεί στενά σε αυτή την κατεύθυνση, για την προώθηση μιας διακριτής παρουσίας μαρξιστικών - λενινιστικών κομμουνιστικών κομμάτων.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Την περίοδο που διανύουμε, οξύνονται οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας. Παράλληλα, σε όλη την Ευρώπη, σημειώνονται ελπιδοφόροι ισχυροί ταξικοί αγώνες. Δυναμώνει η λαϊκή αμφισβήτηση προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οι δυσκολίες στην ΕΕ με την καταψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας, ενώ σε πλήρη χρεοκοπία οδηγούνται τα κεντροαριστερά σχήματα, η εγκατάλειψη των κομμουνιστικών παραδόσεων και αρχών, η οπορτουνιστική μετάλλαξη ορισμένων κομμάτων.

Δημιουργούνται προϋποθέσεις να γίνει το λαϊκό κίνημα στην Ευρώπη ο πόλος της αντιιμπεριαλιστικής συνεργασίας και πάλης, το αντίπαλο δέος ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της, κίνημα ρήξης και ανατροπής. Η θετική αυτή εξέλιξη εξαρτάται κατά πολύ από τη δράση και τις πρωτοβουλίες των κομμουνιστικών κομμάτων που έχουν σαφή θέση για το χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης, από την ένταση της πάλης κατά του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού.

Η γνώμη μας είναι ότι σήμερα μεγαλώνει η ανάγκη συντονισμένης προβολής, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μιας αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης, σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και ανοιχτό ορίζοντα στη σοσιαλιστική προοπτική. Μια σημαντική ευκαιρία, που δεν πρέπει να χαθεί, αποτελούν οι Ευρωεκλογές του 2009».