Icon

Με νέες αυταπάτες περιβάλλουν τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούν

Τις κυβερνητικές προθέσεις επιβεβαιώνουν τα «ταρατατζούμ» με τα οποία επιδιώκεται να πλαισιωθεί η διαδικασία (διάλογος σε εθνική κλίμακα, ανοιχτές εκδηλώσεις, διάλογος μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας κ.ά.). Σε δεύτερη φάση, τα συμπεράσματα από τη δημόσια αυτή διαβούλευση θα συγκεντρωθούν με τη διοργάνωση 13 συνελεύσεων σε κάθε Περιφέρεια της χώρας.

Μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης, την άνοιξη του 2017, η Επιτροπή θα συγκεντρώσει τα αποτελέσματα του διαλόγου και θα παραδώσει την έκθεσή της σε άλλη ειδική Επιστημονική Επιτροπή προς τελική επεξεργασία. Το φθινόπωρο του 2017 και αφού το υλικό της διαβούλευσης έχει παραδοθεί σε όλα τα πολιτικά κόμματα, αναμένεται να εκκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως ορίζεται από το άρθρο 110 του Συντάγματος και τον Κανονισμό της Βουλής.

Συντονιστής της Συντονιστικής Επιτροπής Διαλόγου θα είναι ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ. Στην Επιτροπή θα συμμετάσχουν: Αθανάσιος Δημόπουλος, πρύτανης ΕΚΠΑ, Ιωάννης Γκόλιας, πρύτανης ΕΜΠ, Ναπολέων Μαραβέγιας, καθηγητής ΕΚΠΑ, πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ, Ανδρέας Δημητρόπουλος, ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ, Νίκος Μουζέλης, ομότιμος καθηγητής LSE, Κώστας Αγοραστός, πρόεδρος ΕΝΠΕ, περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Ρένα Δούρου, περιφερειάρχης Αττικής, Κωνσταντίνος Μίχαλος, πρόεδρος Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, Αναστάσιος Τζήκας, πρόεδρος Συνδέσμου Εταιρειών Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας, Γιώργος Κιμούλης, ηθοποιός.

Αρχικά συμμετείχε και ο Πέτρος Παραράς, ομότιμος καθηγητής ΔΠΘ, ωστόσο μετά τις καταγγελίες για συμμετοχή του στην επιτροπή εκλαΐκευσης του Συντάγματος της χούντας, υπέβαλε την παραίτησή του.

Εχει σημασία να σημειώσουμε ότι στη σύνθεση της εν λόγω επιτροπής φιγουράρουν πρόσωπα συνδεδεμένα με την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, κάτι που προφανώς μπορεί να ερμηνευτεί ως «άνοιγμα» σε αυτόν το χώρο, καθώς και παράγοντες που συνδέονται με οργανώσεις της εργοδοσίας και των επιχειρήσεων.

Για την Επιστημονική Επιτροπή που θα επεξεργαστεί την τελική πρόταση, έχει πέσει στο «τραπέζι» το όνομα του Μιχάλη Σταθόπουλου, πρώην υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2000 - 2001, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Τον περασμένο Ιούλη, ο Αλ. Τσίπρας είχε παρουσιάσει σε εκδήλωση τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πρότασης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, απ' τους οποίους σαφέστατα προκύπτει ότι κατατείνουν σε περαιτέρω αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία του αστικού κράτους, στο όνομα μάλιστα της «δημοκρατίας», παράλληλα με την επιδίωξη ενσωμάτωσης και χειραγώγησης του λαού. Ταυτόχρονα, έχει ήδη γίνει καθαρή η επιδίωξη για νέο γύρο παζαριών με τα άλλα κόμματα της διαχείρισης πάνω στο κοινό ζητούμενο που είναι η σταθερότητα στην ανεμπόδιστη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, η παραπέρα θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, για να υπηρετεί αποδοτικότερα τις ανάγκες του, οι ομαλές κυβερνητικές εναλλαγές.

«Οι κυβερνητικές κορόνες περί "επανάστασης της δημοκρατίας" σταματούν έξω από τους τόπους δουλειάς, καταρρέουν μπροστά στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, το οποίο ετοιμάζεται για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση θα στήνει σε όλη την Ελλάδα φιέστες δήθεν διαλόγου για το Σύνταγμα, θα υλοποιεί τα βάρβαρα μέτρα και θα προετοιμάζει νέο πλήγμα σε μισθούς, μεροκάματα, συνδικαλιστικές ελευθερίες και φοροληστεία του λαού», σχολίαζε τον Ιούλη το ΚΚΕ για να επιβεβαιωθεί πλήρως απ' τις τελευταίες εξελίξεις.

Η επένδυση των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούν με «προοδευτικό» μανδύα δεν αποσκοπεί παρά στο να εξασφαλίζεται η περιβόητη «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο κράτος», στη μέγιστη δυνατή νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και στην καλλιέργεια νέων αυταπατών. «Η οικονομική κρίση ήταν τελικά το αποτέλεσμα της ήττας της μεταπολίτευσης ... η απάντηση στα σημερινά προβλήματα (...) δεν μπορεί παρά να είναι το πέρασμα σε μια Νέα Μεταπολίτευση», είχε ισχυριστεί στην εκδήλωση του Ιούλη ο Αλ. Τσίπρας, σκορπώντας νέες κάλπικες προσδοκίες. Είναι, βεβαίως, καθαρό ότι καμιά συνταγματική αλλαγή στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να πάρει προοδευτικό περιεχόμενο, πολύ περισσότερο που οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση είναι πίσω ακόμα και από ορισμένους αστικούς εκσυγχρονισμούς (π.χ. διαχωρισμός Εκκλησίας - κράτους).

Ο πρώτος άξονας περιλαμβάνει καταρχάς την πρόταση για την «εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας». Η πρόταση αυτή προβλέπει ότι, εφόσον έχει συγκεντρωθεί η απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών της Ολομέλειας, θα δίνεται η δυνατότητα στη Βουλή να αποσύρει την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση, με την προϋπόθεση ότι στην πρόταση δυσπιστίας θα προτείνεται νέος πρωθυπουργός. Πρόκειται για μέτρο που αποσκοπεί στην εξασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας ακόμα και με κυβερνήσεις μειοψηφίας, αλλά και της κυβερνητικής εναλλαγής χωρίς εκλογές. Δεύτερον, περιλαμβάνει τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και την εκλογή του «απευθείας από το λαό», όταν δεν συμπληρώνεται κατά τις δύο ψηφοφορίες η προβλεπόμενη πλειοψηφία στη Βουλή και αυτό για να μην πέφτει ούτε σε αυτήν τη φάση η εκάστοτε κυβέρνηση. Μάλιστα, έκανε λόγο και «λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ», όπως τη δυνατότητά του να παραπέμπει ψηφισμένο νόμο σε ειδικό όργανο, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικαστές.

Ο δεύτερος άξονας είναι η «Ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας». Αφορά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων για κύρωση συνθηκών που μεταβιβάζουν αρμοδιότητες του κράτους, για εθνικά θέματα κ.ά.

Ο τρίτος άξονας έχει τίτλο «ενίσχυση του κράτους δικαίου» και προβλέπει τη θεσμοθέτηση ειδικού γνωμοδοτικού οργάνου αποτελούμενου από δικαστές ανώτατων δικαστηρίων που θα γνωμοδοτεί και για ψηφισμένους νόμους. Προβλέπει ακόμα την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, την κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών κ.ά.

Ο τέταρτος άξονας αφορά τις ανεξάρτητες αρχές και προβλέπει να μη χρειάζονται αυξημένες πλειοψηφίες για την εκλογή τους. Επίσης, προβλέπει την κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του Κράτους με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας, της υποχρεωτικότητας του πολιτικού όρκου στους δημόσιους λειτουργούς κ.λπ.

Ο πέμπτος άξονας είναι η «ανάγκη για ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου των αγαθών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας», την ίδια ώρα που έχει ήδη προωθηθεί η ιδιωτικοποίηση και η απελευθέρωση των αντίστοιχων αγορών. «Σαφή και αποτελεσματική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για προσδιορισμό του μισθού» και αυτό την ίδια στιγμή που ετοιμάζεται μια νέα επίθεση στα Εργασιακά.

Ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» τα «δολώματα» αποπροσανατολισμού και ενσωμάτωσης που του πετάνε. Την ώρα που στήνονται φιέστες με αφορμή τη συνταγματική αναθεώρηση, κλιμακώνεται η επέλαση εναντίον των δικαιωμάτων του. Τώρα απαιτείται να οργανώσει την πάλη του για να αποκρούσει την αντιλαϊκή επίθεση, να διεκδικήσει ανάκτηση απωλειών. Την ώρα που αυτοί συζητάνε τη θωράκιση του εκμεταλλευτικού συστήματος, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να ανοίξουν τη συζήτηση για το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί και θωρακίζει τα δικά τους συμφέροντα.