Το «Απλό θέατρο» αποτελεί μια δυνατή αναφορά στο χώρο του θεατρικού γίγνεσθαι και οι επιλογές του ρεπερτορίου του, που διακρίνεται για την τόλμη και την ανανεωτική του συνέπεια, έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο και σταθερό κοινό που παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον τις παραστάσεις του εδώ και 20 χρόνια.

Τα είκοσι δημιουργικά χρόνια του «Καλλιτεχνικού Οργανισμού Φάσμα - Απλό θέατρο»» και οι δημιουργικές δραστηριότητες του σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού του διευθυντή Αντώνη Αντύπα αποτυπώνονται σε ένα πολυτελές λεύκωμα 272 σελίδων, που εξέδωσε η «Μικρή Αρκτος». Η πολυτελής αυτή έκδοση προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό ένα επιπλέον σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο σε 2CD: Την ιστορική πλέον παράσταση «Η Διήγηση της Υπηρέτριας Τσερλίνε» του Χέρμαν Μπροχ, με την Αλέκα Παΐζη, που είχε παιχτεί με τεράστια επιτυχία επί δύο χρόνια στο «Απλό θέατρο» και είχε ζωντανά ηχογραφηθεί το 1993 από τον Γιάννη Σμυρναίο.

Παράλληλα με την έκδοση του Λευκώματος, κυκλοφορούν από την «Μικρή Αρκτο», σε 3 CD, οι πρωτότυπες ηχογραφήσεις της Ελένης Καραΐνδρου για 22 θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα (1986 - 2010). Συνοδεύουν ένα βιβλίο, αφιερωμένο στη «Μουσική για το Θέατρο», της διεθνούς φήμης συνθέτριας, εμπλουτισμένο με φωτογραφίες από παραστάσεις, αποσπάσματα κριτικών και πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις.

Η Μικρή Αρκτος πιστεύει ότι «η θεατρική αυτή κυψέλη πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και η ψυχή της, ο ακαταπόνητος Αντώνης Αντύπας δημιούργησαν ένα έργο που δύσκολα θα μπορούσε να αποτυπωθεί σε ένα λεύκωμα. Αυτό ήταν, άλλωστε, το στοίχημα!... Θελήσαμε να τιμήσουμε την πορεία του Καλλιτεχνικού Οργανισμού "Φάσμα" και τις επιλογές του Αντώνη Αντύπα, αλλά και να βοηθήσουμε ώστε να μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη, πρόσωπα, χειρονομίες, καταστάσεις, χρώματα, λέξεις, συναισθήματα».

Η έκδοση ζωντανεύει βήμα βήμα τη διαδρομή του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Φάσμα - «Απλό θέατρο» από τη γέννησή του (1990) μέχρι σήμερα (2010). Φωτογραφίες, σκηνικά, κοστούμια, σκίτσα, ντοκουμέντα, αποσπάσματα κριτικών, αλλά και κείμενα γραμμένα ειδικά για την έκδοση από τους: Κώστα Γεωργουσόπουλο, Δημήτρη Μαρωνίτη, Ελένη Βαροπούλου και Χαρά Μπακονικόλα, ταξιδεύουν τον αναγνώστη στα 34 έργα που παρουσιάστηκαν την εικοσαετία αυτή στο «Απλό θέατρο» - από τα οποία 24 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ 7 συγγραφείς πρωτοσυστήθηκαν από το «Απλό».

Το 1994, ο Αντώνης Αντύπας δημιούργησε μια δεύτερη θεατρική σκηνή στον ίδιο χώρο, δίνοντας βήμα σε πρωτοποριακές και πειραματικές μορφές θεατρικής αναζήτησης. Από τις 34 παραγωγές, ο Αντώνης Αντύπας υπέγραψε τη σκηνοθεσία σε 20, ενώ για τις υπόλοιπες ανέθεσε τη σκηνοθεσία σε άλλους σκηνοθέτες: Ρούλα Πατεράκη, Νικαίτη Κοντούρη, Βίκτορα Αρδίττη, Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, Ελλη Παπακωνσταντίνου, Εφη Θεοδώρου, Πάνο Παπαδόπουλο, κ.ά.

Το «Φάσμα» έχει συντελέσει ώστε να γίνει ιδιαίτερα γνωστό το έργο δύο κορυφαίων σύγχρονων συγγραφέων, του Βρετανού Χάρολντ Πίντερ και του Ιρλανδού Μπράιαν Φρίελ. Του Χάρολντ Πίντερ παρουσίασε στο κοινό εκτός από το «Πάρτι Γενεθλίων» και την «Προδοσία» τέσσερα άπαιχτα έργα: Αλλοι Τόποι (Οικογενειακές Φωνές, Μια κάποια Αλάσκα, Σταθμός Βικτώρια 1988), Φεγγαρόφωτο (1995), Νεκρή Ζώνη (1999 - 2000) και Επέτειος (2001), ενώ του Μπράιαν Φρίελ παρουσίασε τρία άπαιχτα έργα: Μόλλυ Σουήνυ (1996), Θαυματοποιός (2000 - 2001) και Ξεριζωμός (2002). Και οι δύο συγγραφείς ήρθαν στην Ελλάδα, παρακολούθησαν τις παραστάσεις, εκφράστηκαν με θερμά σχόλια, κρατώντας μέσω επιστολών μια ουσιαστική και ζωντανή επαφή με τον σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή Αντώνη Αντύπα.

«Πάντα αντιστεκόμουν με τη δουλειά που κάνω στο "Απλό", μακριά από ευκολίες και μόδες», τονίζει ο Αντώνης Αντύπας. «Πάντα ανέβαζα έργα που μιλούσαν για την αλήθεια της ζωής, για την αφύπνισή μας, για ιδέες και ιδεώδη, για αισθητική ζωής και δουλειάς, για όσα ασχολούνται με την ουσία και όχι με το φαίνεσθαι». Γιατί για εκείνον «το θέατρο είναι ιερό γιατί δημιουργείται από την αγάπη, τη φαντασία, το πάθος και τη μανία των ανθρώπων του». Και, βέβαια, είναι μεγάλη ικανοποίηση να νιώθει συνεπής απέναντι σ' αυτά που επιθυμεί και να υπακούει μόνο σ' αυτά που προστάζουν το μυαλό και η ψυχή του.

Το 1994 το «Απλό» εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Biennale της Βόννης με το έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Λόγω Φάτσας». Το 2001 στο πλαίσιο του φεστιβάλ Επιδαύρου και σε περιοδεία εντός και εκτός Ελλάδας παρουσίασε τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Η μουσική της παράστασης, της Ελένης Καραΐνδρου, κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία διεθνώς από την γερμανική δισκογραφική εταιρεία ECM. Το 2006 με εισήγηση του νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ ο Αντώνης Αντύπας αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Συμπόσιο για τη βράβευση του συγγραφέα (Ευρωπαϊκό βραβείο θεάτρου) στο Τορίνο.

Οι φίλοι της μουσικής της Ελένης Καραΐνδρου έχουν κάθε λόγο να χαίρονται. Περισσότερες από 3 ώρες μουσικής, γραμμένης για 22 θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα (1986 - 2010) κυκλοφορούν σε μια ιστορική έκδοση - ντοκουμέντο από τη «Μικρή Αρκτο», σε 3 CD που συνοδεύουν ένα καλαίσθητο βιβλίο, εμπλουτισμένο με φωτογραφίες από τις παραστάσεις, κριτικές και πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις.

Η συνεργασία της Ελένης Καραΐνδρου με τον σκηνοθέτη και σύντροφό της Αντώνη Αντύπα ξεκίνησε το 1986, όταν εκείνος τής πρότεινε να συνθέσει μουσική για τη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη. Στα 3 CD που τη δραματουργία τους υπογράφει η ίδια η συνθέτρια, περιλαμβάνονται μουσικά θέματα που αγκαλιάζουν μια περίοδο συνεργασίας 24 χρόνων έως και την παράσταση «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» (1ο βραβείο μουσικής - θεατρικά βραβεία κοινού Αθηνόραμα 2010). Το κοινό και ειδικά το θεατρόφιλο, θα απολαύσει συνθέσεις από τον Ξεριζωμό, τον Σύζυγο, το Φεγγάρι για καταραμένους, τη Σκιά του Μαρτ, το Ρόσμερσχολμ, το Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα, το Πάρτι Γενεθλίων, τον Γυάλινο Κόσμο, τη Νίκη κ.ά.

«Αυτές οι ηχογραφήσεις που συγκεντρώθηκαν σ' αυτή την έκδοση» - σημειώνει στον πρόλογο η Ελένη Καραΐνδρου - «για να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη μοναδικών στιγμών και συναντήσεων, είναι εκείνες οι πρωταρχικές που γράφτηκαν υπό το κράτος της ταραχής και με το πάθος και την αθωότητα του πρώτου βλέμματος... Σαν κινηματογραφική ταινία ξεδιπλώνονται στα μάτια της ψυχής μου οι συναντήσεις μου με τα έργα, τους συγγραφείς, τους ηθοποιούς, τους σκηνογράφους, τους φωτιστές και κυρίως οι ατελείωτες ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια που πέρασα με τον σκηνοθέτη Αντώνη Αντύπα, αναζητώντας το βαθύτερο νόημα κάθε έργου. Και πάντοτε αυτή η δημιουργική ταραχή έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα στο στούντιο ηχογράφησης. Πλαισιωμένη πάντα από υπέροχους μουσικούς, άλλοτε πολύτιμους συνοδοιπόρους από το ξεκίνημά μου - όπως ο Βαγγέλης Χριστόπουλος, όμποε, η Στέλλα Γαδέλη, φλάουτο, ο Νίκος Γκίνος, κλαρινέτο, ο Σπύρος Καζιάνης, φαγκότο, ο Σωκράτης Ανθης, τρομπέτα, ο Βαγγέλης Σκούρας, κόρνο, ο David Lunch, σαξόφωνο, ο ακριβός Δημήτρης Βράσκος, που «έφυγε» νωρίς, ή ο Χρήστος Σφέτσας, βιολοντσέλο - και άλλοτε από νεότερους μουσικούς, που στην παλέτα της μουσικής μου ήταν απαραίτητα τα ηχοχρώματά τους - έχω διανύσει είκοσι τέσσερα χρόνια δημιουργίας, πλουτίζοντας τις αποσκευές μου, με διαμάντια του παγκόσμιου θεάτρου. Οι μουσικές ψηφίδες του κάθε έργου όλες μαζί μού φαντάζουν σαν ένα ψηφιδωτό που αφηγείται μια ιστορία δύο ανθρώπων που αγάπησαν βαθιά το θέατρο κι αυτό τους ταξίδεψε πέρα από το χρόνο»...