Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι αυτό, γιατί οι συντάκτες και οι ψηφίσαντες την πολιτική απόφαση φρόντισαν και πάλι να καλυφθούν πίσω από γενικόλογες ασάφειες, γεγονός που προδίδει αφερεγγυότητα και βαθύ ιδεολογικοπολιτικό αδιέξοδο.

Αντί για απάντηση, η ηγεσία του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) επιτέθηκε στο ΚΚΕ με έναν λίβελο, στον οποίο έλεγε, ανάμεσα σε άλλα, ότι αντί το ΚΚΕ να κοιτάζει πώς θα αποδυναμωθεί ο δικομματισμός, κάνει λόγο για εξουσίες, λες και υπάρχει πιθανότητα μετά τις εκλογές η αριστερά να γίνει κυβέρνηση!..

Και να πεις ότι ο ΣΥΝ δεν ανήκει στο «ευρωπαϊκό κόμμα»; Ανήκει και υπερθεματίζει. Λέει η απόφαση του Συνεδρίου του: «2. Με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στους αγώνες που έρχονται»!

Ωστόσο, την πρόταση για συνεργασία κυβερνητική, που κάνει ο Μπερτινότι στον Πρόντι, δηλαδή στο ιταλικό ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) δεν την έχει σχολιάσει. Κι ας τον έχει ψηφίσει για πρόεδρο του «ευρωπαϊκού κόμματος της αριστεράς»!.. Ενός κόμματος, που έχει αποδεχτεί τους όρους της δημιουργίας «ευρωπαϊκών κομμάτων» που καθόρισε η ΕΕ! Να υπερασπίζεται τις αρχές της...

α) Το γεγονός ότι διαμορφώνουν την πολιτική τους, σαν να μην έχει συμβεί σχεδόν τίποτα τα τελευταία 15 χρόνια (ιδιωτικοποίηση των πάντων, εμπορευματοποίηση παιδείας, υγείας, πρόνοιας, ελαστικές σχέσεις εργασίας, πόλεμος ΗΠΑ και ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν, οι λεγόμενοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, Μάαστριχτ και Λισαβόνα, ΟΝΕ και ΕΥΡΩ κ.ά.).

β) Το γεγονός ότι ο ΣΥΝ αποστασιοποιείται από το ΠΑΣΟΚ και από την κεντροαριστερά, όχι όμως και από τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζεται από τον ΣΥΝ περίπου ως παρασυρμένη κόρη. Κατά τον ΣΥΝ, από τη μια υπάρχει η πολιτική της ΝΔ και από την άλλη «η εγκλωβισμένη (sic) στα όρια του νεοφιλελευθερισμού αντιπολίτευση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ»! Ποιοι την έκλεισαν, πώς και γιατί αυτή την ηγεσία στο κλουβί; Δεν αποτελεί ταξική επιλογή της η πολιτική που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ εδώ και τόσα χρόνια, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση; Κατά την άποψη του Συνεδρίου του ΣΥΝ, όχι. Είναι εγκλωβισμένη, δηλαδή έχει αυταπάτες!.. Κι αν βεβαίως αναφέρονταν σε απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, θα είχε καλώς. Αλλά αναφέρονται στην ηγεσία του...

Ερώτημα πρώτο: Πώς μπορεί να είναι προοδευτική αυτή η λύση, από τη στιγμή που για τον ΣΥΝ είναι ιερό και απαραβίαστο το πλαίσιο του Μάαστριχτ (απελευθέρωση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικής δύναμης); Από τη στιγμή που έχει ως... καταστατικό του τις αρχές της ΕΕ; Πώς μπορεί η λύση να είναι αριστερή και προοδευτική, όταν δέχεται και στηρίζει την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, άρα και τη στρατιωτικοποίησή της, αφού η πολιτική είναι αδιανόητη δίχως τη στρατιωτική; Πώς, από τη στιγμή που χαιρετίζει την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ ως θετική εξέλιξη;

Ερώτημα δεύτερο: Οταν ο ΣΥΝ λέει ότι αγωνίζεται για την «πλήρη απασχόληση», πώς εννοεί ότι θα γίνει αυτό; Πώς εννοεί, δηλαδή, ότι θα εξαφανιστεί η ανεργία, όταν η οικονομία βρίσκεται στην εξουσία των μονοπωλίων;

Ερώτημα τρίτο: Τις διακηρύξεις του ΣΥΝ, υπέρ των εργαζομένων όπως λέει, έστω κι αν είναι κάτι σαν έκθεση ιδεών Λυκείου, ποιες κοινωνικές, κατ' αρχήν, δυνάμεις καλούνται να τις εφαρμόσουν; Ολες; Κάποιες; Ποιες; Στο κείμενο της απόφασης ούτε αυτό διευκρινίζεται...

Ερώτημα τέταρτο: Τι σημαίνει «μεταβολή του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού»; Αποδυνάμωση του δικομματισμού; Εστω ότι αυτό γίνεται. Μετά; Ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα; Ακόμη: Τι νόημα έχει η πάλη κατά του δικομματισμού, όταν αφήνει στο απυρόβλητο το οικονομικό στήριγμα του δικομματισμού, την πλουτοκρατία και τους οργανισμούς (εγχώριους και διεθνείς) που αυτή συμμετέχει και αντλεί πρόσθετες δυνάμεις ενίσχυσης της εξουσίας της;

Τι είναι ο σοσιαλισμός κατά τον ΣΥΝ; Είναι αναγκαίος και επίκαιρος; Αυτό δεν το καθορίζει ο συσχετισμός δυνάμεων. Το καθορίζουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Που έχουν αλλάξει κατά την άποψη του ΣΥΝ (και σωστά). Ομως οι αλλαγές, που το 4ο Συνέδριο του ΣΥΝ επισημαίνει, συνηγορούν σε αυτό που το ΚΚΕ υποστηρίζει, ότι δηλαδή ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Λέει η πολιτική απόφαση του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΝ: «Η παραδοσιακή εικόνα της Ελλάδας ως "κηδεμονευόμενης" χώρας δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή φάση ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού. Σήμερα όσο ποτέ τα συμφέροντα των ισχυρότερων οικονομικών κύκλων της χώρας συγκλίνουν με τις κατεστημένες ευρωπαϊκές επιλογές και τις αμερικανοατλαντικές προτεραιότητες. Η χώρα μας βρίσκεται μέσα σε ένα ευρύ δίκτυο των πιο σημαντικών συνενώσεων του σύγχρονου ιμπεριαλισμού».

Μα οι παραπάνω εξελίξεις, αν κάτι υπογραμμίζουν, αυτό είναι το ότι έχουν ενισχυθεί τα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού. Αρα, ότι οι υλικές συνθήκες για το σοσιαλισμό είναι ώριμες. Τι νόημα έχει, λοιπόν, η «ενδιάμεση εναλλακτική πρόταση εξουσίας»;

Εχει. Γιατί αυτή η πρόταση σημαίνει συμμαχία με κόμματα που εκφράζουν συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης. Δηλαδή σημαίνει πλήρη υπονόμευση της προετοιμασίας και οργάνωσης της πάλης των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον από το σοσιαλισμό.

Επόμενο, λοιπόν, είναι, την πρόταση που κάνει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στα μικρομεσαία στρώματα, για συγκρότηση της δικής τους συμμαχίας που έχει στόχο τη λαϊκή εξουσία, ο ΣΥΝ να την πολεμά με κάθε τρόπο. Αλλά και από εδώ γίνεται σαφές ότι η προώθησή της πηγαίνει χέρι χέρι με την ολόπλευρη ήττα του οπορτουνισμού.