Εναν προεκλογικό μποναμά για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, επεφύλαξε την Κυριακή το απόγευμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατά την ομιλία του στο Συνεδριακό Κέντρο «Βελλίδης», στο πλαίσιο της ΔΕΘ, παρουσιάζοντας το αναπτυξιακό μοντέλο που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και που ταυτίζεται με τα συμφέροντα τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ομως και χτες, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε, έκανε λόγο για ένα αναγκαίο «αναπτυξιακό σοκ με αξιοποίηση των δημόσιων επενδύσεων, απ' τα προγράμματα ΕΣΠΑ και το πακέτο Γιούνκερ, με προσέλκυση ιδιωτικών άμεσων επενδύσεων και για να γίνει αυτό δεν απαιτείται μόνο καλή πρόθεση χρειάζεται σχεδιασμός, διότι οι ξένοι επενδυτές για να έρθουν θέλουν περιβάλλον σταθερότητας οικονομικής, αυτό το εξασφαλίσαμε, θέλουν και ένα σταθερό φορολογικό σύστημα και ένα πλαίσιο θεσμικό που να τους δίνει την εξασφάλιση ότι θα ξέρουν σε πόσο χρόνο θα έχουν απόδοση τα κεφάλαιά τους».

Στην πραγματικότητα, υποσχέθηκε περαιτέρω ενίσχυση των επιχειρηματιών και νέα πεδία κερδοφορίας, την ίδια στιγμή που θα υλοποιούνται τα μέτρα του τρίτου μνημονίου σε βάρος των εργαζομένων, που άλλωστε αποτελούν βασική συνισταμένη του «πλαισίου», το οποίο, όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζει στους ιδιώτες επενδυτές απόδοση των κεφαλαίων τους. Δηλαδή, φθηνά εργατικά χέρια με πετσοκομμένα εργασιακά διακαιώματα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου που θα «ξεκοκαλίσει» τα περίπου 90 δισ. ευρώ μέχρι το 2018, για τα οποία ο Αλ. Τσίπρας είχε το θράσος να ισχυριστεί ότι δεν προστίθενται ως χρέος στην πλάτη του λαού, την ώρα που αυτός καλείται να τα ξεπληρώσει διπλά και τρίδιπλα.

Η ουσία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ περικλείεται στις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για: Την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, το νέο ΕΣΠΑ, τη δημιουργία μιας νέας αναπτυξιακής τράπεζας, την αξιοποίηση του νέου επενδυτικού προγράμματος Γιούνκερ. Και όλα αυτά συνοδεύονται ανάμεσα σε άλλα από:

-- Την υλοποίηση του νόμου για την απλοποίηση της αδειοδότησης των επιχειρήσεων,

-- Την ίδρυση Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων

-- Την αναβάθμιση της θεσμικής υποδομής αναφορικά με την προσέλκυση Αμεσων Ξένων Επενδύσεων

-- Τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών σχεδιασμού, αδειοδότησης και ελέγχου της ανάπτυξης, δημιουργώντας τις αναγκαίες συνθήκες «ασφάλειας δικαίου» για τους πολίτες και τις επενδύσεις.

Σε μια προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού, ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε σαν ...μείζονες φιλολαϊκές παρεμβάσεις μέτρα όπως: οι 100 δόσεις, ρύθμιση που ευνόησε κατά κύριο λόγο επιχειρηματικούς ομίλους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να διευθετήσουν χρέη, την ώρα που για τα λαϊκά νοικοκυριά νομιμοποίησε τα κάθε είδους χαράτσια που τους φορτώθηκαν. Τα προγράμματα στέγασης και σίτισης που καλύπτουν ένα ελάχιστο μέρος των αναγκών εξαθλιωμένων από την πολιτική τόνωσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας που και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει κ.ά.

Μάλιστα, κομπάζοντας για αυτά τα ...σπουδαία, προϊδέασε ότι σ' αυτήν την κατεύθυνση της διαχείρισης φαινομένων ακραίας φτώχειας, θα κινηθεί και η επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ !!! Μαζί με την υπόσχεση για ψίχουλα άφησε να αιωρείται και η εντύπωση ότι το τρίτο μνημόνιο επιτρέπει τη λήψη ορισμένων φιλολαϊκών μέτρων. Ετσι, μίλησε για «τα σημεία της Συμφωνίας που αποτελούν πραγματικά και αδιαμφισβήτητα κέρδη για την ελληνική πλευρά». Απαριθμώντας τα δεν μπόρεσε να κρύψει πως τα όποια κέρδη αφορούν στο κεφάλαιο της Ελλάδας και όχι βεβαίως στα λαϊκά συμφέροντα: Το πρώτο σημείο είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι, δηλαδή τα ματωμένα πλεονάσματα που θα πληρώνει ο λαός με τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Το δεύτερο σημείο αφορά τη χρηματοδότηση από τον ESM, δηλαδή το δάνειο που συνοδεύτηκε από το αντιλαϊκό μνημόνιο με μέτρα σε βάθος δεκαετίας και παραπάνω και που κάθε δόση θα φέρνει πρόσθετα μέτρα. Το τρίτο σημείο που ανέφερε ως θετικό είναι ότι η συμφωνία δεν διέπεται από το αγγλικό Δίκαιο, όταν ακόμα και μια ματιά στο κείμενο της συμφωνίας δείχνει ότι όλα αποφασίζονται μετά από έγκριση των δανειστών, ενώ οι ρήτρες βαραίνουν τον ελληνικό λαό.

Επιπλέον, ανέφερε ότι το θέμα των εργασιακών παραμένει ανοιχτό και η κυβέρνησή του θα το διαπραγματευτεί. Παρασιώπησε ότι η επικείμενη διαπραγμάτευση θα βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί για προσαρμογή στα ισχύοντα στην ΕΕ, η στρατηγική της οποίας δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας για διάσωσή τους. Κι όλα αυτά στον απόηχο των περσινών εξαγγελιών απ' τη ΔΕΘ περί επαναφοράς του κατώτατου μισθού, της 13ης σύνταξης κ.ά.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας καλλιέργειας φρούδων προσδοκιών μίλησε για το χρέος, λέγοντας: «Πρώτη και κύρια μάχη είναι αυτή της αναδιάρθρωσης του χρέους». Μάλιστα, έθεσε ως κεντρικό ερώτημα το «ποιος είναι ικανός να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση του χρέους;», σαν να πρόκειται απ' αυτή να ωφεληθεί ο λαός. Να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι η απάντηση εμπεριέχεται στο τρίτο μνημόνιο, που ψήφισαν και στηρίζουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Ορος και προϋπόθεση για την όποια «διευκόλυνση» (χρονική επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων), αποτελεί η εφαρμογή του συνόλου των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων, που βέβαια θα κλιμακωθούν αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης, ανεξάρτητα από το ποιο από τα αστικά κόμματα θα βρίσκεται στο «τιμόνι» της κυβερνητικής διαχείρισης.

Επιχείρησε να λαθροχειρίσει γύρω απ' το ζήτημα που καίει τα λαϊκά νοικοκυριά και αφορά στα κόκκινα δάνεια. «Το δεύτερο μεγάλο θέμα που η επόμενη κυβέρνηση θα έχει μπροστά της είναι αυτό της διαχείρισης των κόκκινων δανείων», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας, λέγοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να εφαρμόσει άμεσα μέτρα για την αντιμετώπισή του με ταυτόχρονη μέριμνα για την προστασία της πρώτης κατοικίας όσων αποδεδειγμένα δεν έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους». Ταυτόχρονα, έκανε λόγο για την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, για τη «δημιουργία φορέα που θα μεσολαβεί μεταξύ των εμπλεκόμενων τραπεζών και των οφειλετών».

Πρόκειται για ένα ακόμη απροκάλυπτο εμπαιγμό. Η αλήθεια βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν προβλέπεται απολύτως κανένα πλαίσιο προστασίας ούτε καν για την πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών. Επιπλέον, με την πρώτη δέσμη των προαπαιτούμενων μέτρων που ήδη ψηφίστηκε, τα οικονομικώς ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά υποχρεώνονται να καταβάλουν στις τράπεζες, τουλάχιστον το 10% της οφειλής.

Απόλυτα χαρακτηριστικές είναι οι νέες ειδικές διατάξεις που ισχύουν για την «προστασία» λαϊκών οικογενειών (όπως ανέργων και άλλων) που βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία αποπληρωμής των οφειλών τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η δικαστική προστασία, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, παρέχεται εφόσον ο οφειλές δεν ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ, και μάλιστα σε συνδυασμό με μια σειρά από άλλα κριτήρια (μηδενικά εισοδήματα κατά το τελευταίο έτος, να μην υπάρχει οποιαδήποτε ακίνητη περιουσία κ.ά.).

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την ίδρυση κρατικού φορέα διαχείρισης, αφορά στην απαλλαγή των τραπεζών από τα βαρίδια των «κόκκινων δανείων», τα οποία και θα πωληθούν στον υπό ίδρυση κρατικό φορέα.

Σχετικά με το «τρίτο επίδικο της Συμφωνίας ... η δημιουργία του νέου Ταμείου Αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας» που κατά τον Αλ. Τσίπρα, η «μεγάλη διαφορά του από το αμαρτωλό ΤΑΙΠΕΔ είναι η δυνατότητα που δίνεται στο ελληνικό δημόσιο να συγκεντρώσει, να οργανώσει και να αξιοποιήσει τα διάφορα περιουσιακά του στοιχεία, χωρίς να είναι αναγκασμένο να τα ξεπουλήσει». Υπενθυμίζουμε τις ιδιωτικοποιήσεις που ήδη έχει ξεκινήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του «αμαρτωλού» ΤΑΙΠΕΔ (περιφερειακά αεροδρόμια, ΟΛΠ, ΟΛθ και μια σειρά από άλλες). Το «Ταμείο αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου», στο οποίο υπολογίζεται να μεταφερθεί απόθεμα κρατικής περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, αφορά και στις πρόσθετες εγγυήσεις που θα δοθούν προς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για τα χορηγούμενα δάνεια.

Ο Αλ. Τσίπρας ξεκαθάρισε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει κυβέρνηση, επικαλέστηκε μάλιστα τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ σαν απόδειξη της πρόθεσής τους να συνεργαστούν με όποιον χρειαστεί. Ξεκαθάρισε πάντως ότι σε κάθε περίπτωση θα στηρίξει την εφαρμογή του μνημονίου η οποία πρέπει να προχωρήσει γρήγορα! Ταυτόχρονα βεβαίως επιχείρησε να το εξωραΐσει σαν μια συμφωνία που ανοίγει τάχα προοπτική και που αφήνει δυνατότητες λήψης αντισταθμιστικών μέτρων. Στη βάση αυτής της κοροϊδίας έθεσε το ψευτοδίλημμα: «Ποιος είναι ικανότερος να διεκδικήσει τα περισσότερα δυνατά για το λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ;».

Αλλά και έπλεξε το εγκώμιο της κυβέρνησής του για το τρίτο μνημόνιο, θέτοντας το ερώτημα: «Εμείς τη φέραμε τη συμφωνία, πείτε μου ποιος θα έφερνε καλύτερη συμφωνία; Ο Σαμαράς; Ο Μεϊμαράκης; Ο Θεοδωράκης...». Οι κομπασμοί ακολουθήθηκαν από εξηγήσεις ότι με το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ η ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή ανέρχεται σε 2,9 δισ., όταν με το μνημόνιο Παπανδρέου ανερχόταν σε 17 και με το μνημόνιο Σαμαρά σε 10 δισ. Προσπέρασε βεβαίως το γεγονός ότι η επίδρασή τους στο λαό είναι αθροιστική, ότι δεν έχουν εξανεμιστεί οι συνέπειες των προηγούμενων μνημονίων και κάθε νέα επιβαρύνει πολλαπλάσια το λαό.