ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Σεπτέμβρη 2013 - 1η έκδοση
Σελ. /24
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Κόντρα στην ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ

Επιχειρήσεις σαν την ΛΑΡΚΟ δεν πωλούνται. Ακόμα και στα χάλια που την έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να την απαξιώσουν για να πουληθεί ευκολότερα, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, ένα σύμπλεγμα επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, που δραστηριοποιείται σε κλάδους και τομείς της εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών, τα οποία είναι απαραίτητα σε μια σειρά κλάδους της βιομηχανίας και όχι μόνο.

Η επιχείρηση κατέχει το μονοπώλιο εξόρυξης νικελίου στη χώρα, βρίσκεται στην πρώτη θέση παραγωγής νικελιούχων σιδηρομεταλλευμάτων στην Ευρώπη και μεταξύ των πέντε πρώτων παγκοσμίως. Εκτός από νικέλιο, παράγει λιγνίτη, σκουριά και αδρανή υλικά για τις οικοδομές. Με τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις, μόνο τα κοιτάσματα νικελίου που διαθέτει ξεπερνούν τα 16 δισ. δολάρια!

Η πώληση τέτοιων βιομηχανικών μονάδων είναι έγκλημα. Πολύ περισσότερο που η ΛΑΡΚΟ έχει μια μονάδα εξασφαλισμένης παραγωγής, μοναδική στον τομέα των εξαγωγών, της προσέλκυσης συναλλάγματος, της εξασφάλισης μόνιμης εργασίας, των δυνατοτήτων να τροφοδοτεί άλλους κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής με εγχώριες πρώτες ύλες.

Η ΛΑΡΚΟ, είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση. Τόσο το χειρότερο, κράζουν στην ΕΕ και φωνασκούν στου Μαξίμου. Αφού είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση, λένε, ας την αποκτήσει κάποιος ιδιώτης για να στηριχθεί η κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα. Με δεδομένο όμως ότι η οικονομική κρίση μπορεί να αποτρέψει κάποιον ενδιαφερόμενο να βάλει κεφάλαια στην ΛΑΡΚΟ, προτιμούν να την κλείσουν. Να μην παράγει αυτή, προκειμένου κάποια πολυεθνική της Γερμανίας ή της Γαλλίας να καλύψει το κενό.

Το ΚΚΕ έγκαιρα και με συγκεκριμένα στοιχεία είχε αποκαλύψει ότι στόχος και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι είτε να παραδώσουν τη ΛΑΡΚΟ σε κάποια σύγχρονη πολυεθνική για να αυξήσει τα μερίδιά της στην αγορά, είτε να την κλείσουν, ώστε να απαλλαγούν οι ανταγωνιστές της από την παρουσία της.

Οταν γίνεται λόγος για τη ΛΑΡΚΟ μιλάμε για:

  • Πέντε μεταλλεία επιφανειακής εκμετάλλευσης στην περιοχή της Εύβοιας.
  • Τα Μεταλλεία Αγίου Ιωάννη που βρίσκονται στο Νέο Κόκκινο του Νομού Βοιωτίας, 7 χιλιόμετρα από το Μεταλλουργικό Εργοστάσιο της Λάρυμνας.
  • Τα Μεταλλεία Καστοριάς, κοντά στα αλβανικά σύνορα, που ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1990. Τα μεταλλεία είναι επιφανειακά και λειτουργούν με εργολαβικά συνεργεία εξόρυξης και αποκάλυψης.
  • Το Λιγνιτωρυχείο Σερβίων, στην Κοζάνη.
  • Οι μεταλλουργικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο, βρίσκεται στη Λάρυμνα της Φθιώτιδας, όπου γίνεται πυρομεταλλουργική επεξεργασία των ελληνικών σιδηρονικελιούχων μεταλλευμάτων (λατεριτών) με στόχο την παραγωγή σιδηρονικελίου (FeNi), περιεκτικότητας 18-24% σε νικέλιο που αποτελεί πρώτη ύλη για τις βιομηχανίες παραγωγής ανοξείδωτων χαλύβων στον ευρωπαϊκό χώρο.
Στρατηγική σημασία

Η ΛΑΡΚΟ, είναι ένα συγκρότημα που κατέχοντας μονοπωλιακά τα κοιτάσματα νικελίου της χώρας, αποκτά αυτόματα ξεχωριστή σημασία και σημαντικότητα, αφορά ολόκληρη την κοινωνία και το λαό.

Το νικέλιο αποτελεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, μια ιδιαίτερη περίπτωση ορυκτού, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό προϊόν, που παίζει σημαντικό ρόλο στη βιομηχανική παραγωγή παγκοσμίως, παραμερίζοντας σχεδόν όλα τα υπόλοιπα βιομηχανικά μέταλλα.

Στην Ελλάδα μπορεί να δημιουργηθεί κρατική μονάδα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα με κορμό τη ΛΑΡΚΟ, με στόχο τη συνολική στήριξη της βιομηχανικής παραγωγής και ανάπτυξης. Αλλά στις συνθήκες του καπιταλισμού, και βεβαίως στα πλαίσια της ΕΕ, αυτό προσκρούει στον ανταγωνισμό των μονοπωλίων. Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει μόνο σε άλλες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, όταν την εξουσία την έχει στα χέρια της η εργατική τάξη. Οταν μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, όλος αυτός ο πλούτος και τα βασικά μέσα παραγωγής περάσουν στα χέρια των εργαζομένων, κοινωνικοποιηθούν, οπότε αυτοί με τα όργανα της Λαϊκής Εξουσίας θα είναι σε θέση να εντάξουν τη ΛΑΡΚΟ, και τις άλλες παραγωγικές δυνάμεις, στον ενιαίο φορέα της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, το φορέα που θα παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην πορεία της παραπέρα ανάπτυξης της βιομηχανίας και του συνόλου των παραγωγικών δυνάμεων, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και στόχο την ικανοποίηση των πολύπλευρων αναγκών όλου του λαού.


Απ' το χτες στο αύριο

«35 μέρες κρατάει ο απεργιακός αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και στο Κόκκινο. Κι είναι ένας αγώνας δίκαιος και ηρωικός. Οι 1.200 εργατοτεχνίτες στο εργοστάσιο και οι 300 μεταλλωρύχοι στις στοές είναι αποφασισμένοι να νικήσουν. Συσπειρωμένοι στα σωματεία τους συνεχίζουν σταθερά τον αγώνα με άκαμπτο το ηθικό. Στο πλευρό τους βρίσκεται η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας, ο πληθυσμός της περιοχής. Από την άλλη μεριά, άκαμπτη και αδιάλλακτη παραμένει η στάση της εργοδοσίας. Ο μεγιστάνας της ολιγαρχίας Μποδοσάκης με την υποστήριξη της κυβέρνησης, αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των απεργών (...) προτιμάει να χάνει με την απεργία 12 εκατ. δρχ. τη μέρα, παρά να δώσει στους εργάτες 30 εκατ. δρχ. για μια ολόκληρη χρονιά (...) Στόχος της εργοδοσίας είναι να σπάσει την απεργία, να ταπεινώσει τους "σκλάβους" που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στο "μεγάλο αφεντικό", να τους αναγκάσει να υποκύψουν (...) στην πάλη αυτή (...) το κράτος παρεμβαίνει ανοιχτά και απροσχημάτιστα υπέρ της εργοδοσίας. Η παρουσία των κρανοφόρων - ροπαλοφόρων είναι έντονη, χτυπητή, εντυπωσιακή (...)

***

Οι απεργοί μαζεύτηκαν γύρω μας και άρχισαν να μας λένε τα νέα τους. Μας μιλούν: Για την απεργία που κρατάει γερά. Για τις συνθήκες της ζωής τους στο "Βασίλειο" του Μποδοσάκη. Για τα παιδιά τους που πεινάνε. Για τη συμπαράσταση των κατοίκων της επαρχίας.

- Ηρθαν σήμερα και πούλμαν με εργάτες και εργάτριες από την "Πίτσος" και την "Πεσινέ". Μας πρόσφεραν και οικονομική ενίσχυση.

Μιλάνε με τα πιο θερμά λόγια γι' αυτή τη συγκινητική συμπαράσταση των συναδέλφων τους από άλλες επιχειρήσεις.

(Αποσπάσματα από ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» στις 3 Μάρτη του 1977).

***

«ΛΑΡΚΟ '77. Το βιβλίο, που γράψατε εσείς με την ηρωική απεργία σας».

Εξω από το εργοστάσιο μεσημέρι στην αλλαγή της βάρδιας. Οι εργάτες τρέχουν βιαστικοί να μπουν στο εργοστάσιο κι άλλοι να φύγουν για τα σπίτια τους και να ετοιμαστούν για τη συνέλευση.

Η φωνή «ΛΑΡΚΟ '77. Το βιβλίο σας...» τους σταματά. Ερχονται κοντά. Τα μάτια τους αστράφτουν. Ενα πλατύ χαμόγελο.

- Πόσο κάνει;

- Πενήντα δραχμές.

- Δώσε μου ένα.

«ΛΑΡΚΟ '77. Η ηρωική απεργία των εργατών της ΛΑΡΚΟ»

- Θεία, θα πάρεις το βιβλίο;

- Το 'χω πάρει. Είμαι και γω μέσα.

Το βιβλίο γίνεται ανάρπαστο.

(Από ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» στις 13 Αυγούστου 1977)

***

«Ο αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ που κράτησε 110 μέρες πέρασε επάξια στην Ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης. Μια σκληρή και πολύμηνη ταξική πάλη, μια νίκη που ανήκει στους ηρωικούς εργάτες της "ΛΑΡΚΟ" μα και σ' ολόκληρη την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας μας που είχαν κάνει δική τους υπόθεση τον τίμιο και σκληρό αυτόν αγώνα».

(Από άρθρο στο «Ριζοσπάστη» στις 13 Αυγούστου του 1977)

***

Αυτές οι 110 μέρες της απεργίας, παρότι μόνο «μια στιγμή» στους πολύχρονους αγώνες των εργατών του Μποδοσάκη, πέρασαν πράγματι στην Ιστορία του εργατικού κινήματος. Εβαλαν τη σφραγίδα τους στους αγώνες που ακολούθησαν. Κι ήταν σκληροί αγώνες και οι επόμενοι: Το 1982 για την κρατικοποίηση της επιχείρησης, τότε που οι βιομήχανοι παρατούσαν υπερχρεωμένα τα εργοστάσια κι αναλάμβανε το κράτος να τα ξεχρεώσει για να τους τα επιστρέψει πίσω καθαρά από χρέη. Αλλά και μετά στα χρόνια της «κρατικής» ΛΑΡΚΟ, δηλαδή της ίδιας καπιταλιστικής επιχείρησης στην οποία υπό κρατικό έλεγχο συνεχίστηκε και εντάθηκε η εκμετάλλευση των εργατών. Τα χιλιόμετρα των υπόγειων στοών στο Κόκκινο έχουν να μαρτυρήσουν ανείπωτες ιστορίες θανάτου. Το ίδιο και τα καμίνια στη Λάρυμνα για τους νεκρούς από τις εκρήξεις.

Σήμερα, που ένα νέο κοίτασμα στην καρδιά της ανατολικής Κωπαΐδας υπόσχεται τρελά κέρδη για τους καπιταλιστές που ορέγονται το Νικέλιο, οι αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν αναγκαστικά θα πάρουν υπόψη το χτες, θα πετάξουν στην άκρη διάφορες αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν ως τώρα, για να τραβήξουν μπροστά οι εργάτες, διεκδικώντας αυτό που τους ανήκει: Ολο τον πλούτο που παράγουν.


ΠΑΜΕ
Συλλαλητήριο την άλλη Κυριακή για τη ΛΑΡΚΟ

Στις 12 το μεσημέρι στην Παραλία Λάρυμνας απέναντι από την πύλη της επιχείρησης

Να πάρουν μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο την επόμενη Κυριακή 15 Σεπτέμβρη στις 12 το μεσημέρι στην Παραλία Λάρυμνας, απέναντι από την πύλη της ΛΑΡΚΟ, καλεί τους εργαζόμενους το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, διαδηλώνοντας και απαιτώντας:

  • Κάτω τα χέρια από τον ορυκτό πλούτο της χώρας
  • ΟΧΙ στο κλείσιμο και το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ
  • ΟΧΙ στις απολύσεις

Στην ανακοίνωσή του, ενόψει του συλλαλητηρίου, το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Εργαζόμενοι - εργαζόμενες,

Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή ένωση και την τρόικα (κανέναν δεν πρέπει να ξεγελούν οι δήθεν διαφωνίες με την τρόικα, αυτές αφορούν τους τρόπους και το χρόνο εκτέλεσης του εγκλήματος) υλοποιούν και ολοκληρώνουν αυτό που από χρόνια έχουν σχεδιάσει, μεθόδευαν και σταδιακά υλοποιούσαν.

Τη δραστική συρρίκνωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων της ΛΑΡΚΟ αλλά και της πολεμικής βιομηχανίας που έχει απομείνει.

Την απόλυση εργαζομένων ακόμα και χωρίς αποζημίωση.

Το ξεπούλημά τους και την ολόπλευρη αξιοποίησή τους από τα μονοπώλια ή και το οριστικό τους κλείσιμο προς όφελος των πολυεθνικών.

Η ΛΑΡΚΟ και το προϊόν που παράγει είναι στρατηγικής σημασίας. Είναι καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη της βιομηχανίας μετάλλου για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Την κλείνουν όχι γιατί μειώθηκε η σημασία της, όχι γιατί οι παραγωγικές της δυνατότητες και λειτουργίες δεν είναι αναγκαίες για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας. Η συρρίκνωσή της, το κλείσιμό της ή και το ξεπούλημά της εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τους καπιταλιστές, μόνο τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα.

Υπεράνω όλων το καπιταλιστικό κέρδος. Το επιχείρημα ότι την πληρώνει και αυτήν, και τα ΕΑΣ, την ΕΛΒΟ κ.ά., ο ελληνικός λαός είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Τα όποια προβλήματα διοικητικά, λειτουργικά κ.ά. δεν ήταν και δεν είναι προϊόν ανικανότητας, αλλά συνειδητής δράσης των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη των δυνάμεών τους στα σωματεία, στην ΠΟΕΜ, στη ΓΣΕΕ. Οι ευθύνες όλων τους είναι εγκληματικές.

Ο ελληνικός λαός πληρώνει τρισεκατομμύρια για εισαγωγές σε προϊόντα που η ΛΑΡΚΟ και οι άλλες βιομηχανίες παράγουν και θα μπορούσαν, με έναν προγραμματισμό με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, να παράγουν. Αυτοί που τα λένε αυτά (κυβέρνηση και τρόικα) και τα επικαλούνται καθημερινά ταΐζουν με δισεκατομμύρια κρατικό χρήμα τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους.

Οσοι υπόσχονται ύπαρξη και φιλολαϊκή λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, της ΕΛΒΟ κ.λπ., χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εξίσου με την κυβέρνηση και την τρόικα πολιτικοί απατεώνες.

Εχουμε χρέος και μπορούμε να αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα σε βάρος του δικαιώματος που έχει ο λαός μας να λειτουργεί και να αξιοποιεί αυτές τις επιχειρήσεις σε όφελός του και για την κάλυψη των αναγκών του.

Ολοι για έναν και ένας για όλους».

  • Για τη μετακίνηση προς το χώρο της συγκέντρωσης τα λεωφορεία θα ξεκινήσουν την Κυριακή, 15 Σεπτέμβρη, στις 9 το πρωί από την πλατεία Καραϊσκάκη.


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ