Αν κάτι επιβεβαιώνεται ως συμπέρασμα από τη χτεσινή πρώτη μέρα της συζήτησης στη Βουλή για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, είναι ότι όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ συμφωνούν στο πανεπιστήμιο της αγοράς, απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για Ερευνα και εργατικό δυναμικό που θα υπηρετουν την κερδοφορία τους.

Αυτό ήταν άλλωστε το περιεχόμενο των «μεταρρυθμίσεων» στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση τις οποίες προώθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί πιάνει το νήμα τώρα η ΝΔ, για να προωθήσει μεταξύ άλλων και την κατάργηση του ασύλου, με στόχο να στείλει μήνυμα πυγμής για λογαριασμό του κεφαλαίου στο φοιτητικό και συνολικότερα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που παλεύει για σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση και στη δουλειά, ενάντια στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και στην πολιτική των κομμάτων τους.

Απ' αυτήν την άποψη, είναι προκλητικά τα προσχήματα που παρουσιάζουν η κυβέρνηση και όσοι συντάσσονται ανοιχτά μαζί της για την κατάργηση του ασύλου, αλλά και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως «θεματοφύλακας» τάχα των «κοινωνικών δικαιωμάτων», όταν ως κυβέρνηση κατέγραψε υψηλές επιδόσεις στο χτύπημα δικαιωμάτων και κατακτήσεων της νεολαίας και του λαού, όπως, για παράδειγμα, με τον αντιαπεργιακό νόμο που ψήφισε, την καταστολή αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων των φοιτητών και άλλα.

Η ΝΔ ισχυρίζεται ότι με την κατάργηση του ασύλου «επιστρέφει το πανεπιστήμιο στους πραγματικούς ιδιοκτήτες του, τους φοιτητές, τους ακαδημαϊκούς και τους διοικητικούς υπάλληλους». Λέει ψέματα. Η κυβέρνηση αξιοποιεί τη δράση μηχανισμών ξένων με το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα για να συκοφαντήσει το άσυλο και για να παραδώσει ολοσχερώς το πανεπιστήμιο στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, απαλλαγμένο από φωνές και αγώνες αμφισβήτησης της κερδοφορίας τους.

Ισχυρίζεται ακόμα η κυβέρνηση ότι με την κατάργηση του ασύλου στόχο έχει να πατάξει το παρεμπόριο και τα ναρκωτικά. Το επιχείρημα είναι αστείο. Οι πιάτσες διακίνησης των ναρκωτικών «ανθούν» και σε περιοχές που δεν υπάρχουν πανεπιστήμια, ενώ αυτοί που κόπτονται τάχα για τον περιορισμό τους, ψήφισαν πριν από λίγους μήνες, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το νομοσχέδιο για τους «χώρους ελεγχόμενης χρήσης», που ισοδυναμούν με χώρους «ελεγχόμενου αργού θανάτου» των χρηστών και αποτελούν μαγνήτη για τους κάθε είδους εμπόρους και διακινητές.

Οσο για το παρεμπόριο, κουβέντα δεν λένε για το οργανωμένο έγκλημα που βρίσκεται από πίσω, με ισχυρές προσβάσεις και σε κρίκους του κρατικού μηχανισμού, με διεθνή πλοκάμια και τζίρους δισεκατομμυρίων ευρώ, που η πάταξή του καμιά σχέση δεν έχει βέβαια με την κατάργηση του ασύλου. Αλλά και για τα κρούσματα εγκληματικότητας, για τα οποία δεν ευθύνεται το άσυλο, υπάρχει σήμερα το θεσμικό πλαίσιο να αντιμετωπιστούν χωρίς την κατάργησή του.

Εξίσου προκλητικός και αντιδραστικός είναι ο ισχυρισμός ότι «ο θεσμός του ασύλου είναι αναχρονιστικός» και ότι «δεν μπορεί να ισχύει σε μια δημοκρατία του 21ου αιώνα». Η «δημοκρατία» αυτή είναι που διώκει το συνδικαλισμό στους τόπους δουλειάς, που ποινικοποιεί την απεργία και τους αγώνες, που θωρακίζει την εκμετάλλευση.

Με τέτοια επιχειρήματα στην πραγματικότητα θέλουν να λοιδορήσουν και να απαξιώσουν ως «αναχρονισμό» τους αγώνες για σύγχρονα δικαιώματα, την πάλη εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων και νεολαίας για τις σύγχρονες ανάγκες τους, κόντρα στην πολιτική που τις συντρίβει για τα κέρδη των επιχειρήσεων.

«Αναχρονισμός» όμως είναι η αντιλαϊκή πολιτική και το σάπιο σύστημα που υπηρετούν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου. Είναι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί στους οποίους συμμετέχουν, βάζοντας σε θανάσιμο κίνδυνο το λαό, όπως στο ΝΑΤΟ, το οποίο μάλιστα κάνει μπίζνες με τα ελληνικά πανεπιστήμια, μοιράζει χορηγίες και υποτροφίες, εξωραΐζει με τη στήριξη όλων των κυβερνήσεων τα βρώμικα σχέδια και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές του.

Το ακαδημαϊκό άσυλο είναι κατάκτηση του φοιτητικού και ευρύτερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το πραγματικό περιεχόμενο του ασύλου μπορούν να το υπερασπιστούν οι φοιτητικοί σύλλογοι, συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή. Στην οργάνωση αυτού του αγώνα δίνει όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ.