Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την κατάρρευση του νοσοκομείου στην πανδημία, κάνουν υγειονομικούς, σωματεία και φορείς να αγανακτούν και οργανωμένα να διεκδικούν αναβάθμιση και όχι παραπέρα υποβάθμιση του Νοσοκομείου της Θήβας, όπως και αυτού στη Λιβαδειά. Η κυβέρνηση όμως έχει βγάλει το κομπιουτεράκι και προσπαθεί με προκλητικά επιχειρήματα να δικαιολογήσει αντιλαϊκούς σχεδιασμούς που έχουν για αποκλειστικό κριτήριο το «κόστος - όφελος» και τις «αντοχές της οικονομίας». Τα ίδια κριτήρια δηλαδή που οδήγησαν την Υγεία στο σημερινό χάλι, με αποτέλεσμα να μετράμε χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία και ακόμα περισσότερους αποκλεισμένους από το δημόσιο σύστημα Υγείας της μίας νόσου.

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε την Τρίτη, τα φορολογικά βάρη και το κόστος της Ασφάλισης για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τη χρονιά που διανύουμε αντιστοιχούν στα εισοδήματα 179 ημερών εργασίας! Δηλαδή, ένας εργαζόμενος ή αυτοαπασχολούμενος δουλεύει σχεδόν μισό χρόνο για να πληρώνει άμεσους και έμμεσους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Αν σε αυτά προστεθούν τα κρατικά ελλείμματα και χρέη, για τα οποία επίσης πληρώνει ο λαός, ή οι οφειλές σε τράπεζες, τότε προστίθενται καμιά 40αριά ακόμα μέρες! Οπως προκύπτει μάλιστα από τα στοιχεία της έρευνας, την εικοσαετία 1999 - 2018 προστέθηκαν 47 παραπάνω μέρες εργασίας για να αποπληρώνονται οι φόροι και έκτοτε υπάρχει μια σχετική σταθεροποίηση στα ίδια πάνω - κάτω επίπεδα. Οσα όμως κι αν πληρώνει ο λαός σε φόρους και εισφορές, τα λεφτά του καταλήγουν σε προνόμια και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, ενώ μεγαλώνει σταθερά η απόσταση ανάμεσα σε βασικές ανάγκες του και στην άθλια κατάσταση με την οποία έρχεται αντιμέτωπος χρόνο με τον χρόνο σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, συντάξεις κ.λπ. Απάντηση στη φοροαφαίμαξη δεν είναι επομένως οι «ευκολίες πληρωμών» που προτείνουν με διάφορες παραλλαγές τα αστικά κόμματα, για να σιγουρέψουν ότι το κράτος θα εισπράξει και την τελευταία δεκάρα από τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά ο αγώνας για αύξηση του αφορολόγητου μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, διαγραφή χρεών σε τράπεζες και εφορία, να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο για σύγχρονες παροχές σε Υγεία, Παιδεία, συντάξεις.