Σε νέο επίπεδο αντιπαράθεσης εισέρχονται πλέον οι ενδοϊμπεριαλιστικοί διαγκωνισμοί για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου με επίκεντρο τις εξελίξεις στη Συρία, οι οποίες είναι πια προφανές ότι λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία με οτιδήποτε γίνεται και στο Ιράν. Ο «συμβιβασμός» στον οποίο κατέληξαν, μόλις το περασμένο Σάββατο, τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας - ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία, Κίνα - συναινώντας στις πρόσθετες προτάσεις Ανάν, που προβλέπουν, πέρα από την άμεση κατάπαυση πυρός και την απόσυρση όλων των ενόπλων από τις πόλεις, τη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας και την έναρξη διαδικασίας πολιτικής μετάβασης, δεν κράτησε ούτε μία εβδομάδα.

Τα πρώτα σημάδια ήταν ούτως ή άλλως εμφανή, καθώς η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη ερμήνευε κατά το δοκούν το περιεχόμενο που θα έπρεπε να έχει τόσο η κυβέρνηση εθνικής ενότητας όσο και η πολιτική μετάβαση. Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, ήδη, εξαρχής, είχε σπεύσει να «ερμηνεύσει» την απόφαση, λέγοντας ότι είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος Ασαντ και οι συνεργάτες και υποστηρικτές του δεν μπορούν να έχουν καμία θέση στο νέο αυτό τοπίο.

Μετά από μια βδομάδα λεκτικών υπεκφυγών και διαξιφισμών, η κατάσταση ξεκαθάρισε οριστικά στη λεγόμενη σύνοδο της ομάδας των «Φίλων της Συρίας» την Παρασκευή στο Παρίσι. Εκεί, ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία εξαπέλυσαν ενορχηστρωμένη επίθεση κατά «όσων αποτρέπουν την άσκηση πιέσεων» προς το καθεστώς Ασαντ κατονομάζοντας ανοιχτά και όχι πλέον απλώς φωτογραφίζοντας την Κίνα και κυρίως τη Ρωσία.

Η Κλίντον έθεσε θέμα «τιμωρίας» όσων επανειλημμένως εμποδίζουν τη λήψη σκληρότερων μέτρων κατά του καθεστώτος Ασαντ. Υπογράμμισε ότι «Ρωσία και Κίνα νιώθουν ότι δεν πληρώνουν κανένα τίμημα επιμένοντας στη στάση τους» και κάλεσε όλους τους συμμετέχοντες να εξετάσουν τρόπους με τους οποίους θα ασκηθεί πίεση σε Μόσχα και Πεκίνο για τη «στήριξη που παρέχουν στον Ασαντ». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ουίλιαμ Χέιγκ, ενώ ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γκουίντο Βεστερβέλε, υιοθέτησε τις διατυπωθείσες θέσεις, αλλά απέρριψε κατηγορηματικά κάθε ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής.

Ιδιαίτερα ομιλητικός και αποκαλυπτικός, ως προς τη στάση που τηρεί ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, ήταν ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ που μίλησε για «αναπόφευκτη πτώση του καθεστώτος Ασαντ» και υπογράμμισε ότι «πρέπει να φύγει». Απευθυνόμενος «σε όσους δε συμμετέχουν στη Σύνοδο» - δηλαδή κυρίως σε Ρωσία και Κίνα - σημείωσε ότι θα πρέπει πλέον να παραδεχτούν ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Συρία «αποτελεί απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια» και η συνεχιζόμενη παροχή στήριξης προς το καθεστώς της Δαμασκού «δεν συνεισφέρει σε κανενός είδους αποκλιμάκωση».

Ο Γάλλος Πρόεδρος, θέτοντας διπλωματικά μια σειρά από στόχους προς υλοποίηση, προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα, ανοίγοντας ουσιαστικά και πιο επίσημα την πόρτα για ενίσχυση της συριακής αντιπολίτευσης. Πρότεινε την ενίσχυση της αντιπολίτευσης «με επικοινωνιακά μέσα», αλλά και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, προκειμένου να τιμωρηθούν «οι ένοχοι για τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Συρία» και να εφαρμοστούν οπωσδήποτε «οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί».

Ενθαρρυμένοι από την αναζωπύρωση της ενδοϊμπεριαλιστικής έντασης, οι εκπρόσωποι εκείνων των αραβικών χωρών που ανοιχτά στηρίζουν και τώρα την αντιπολίτευση, προχώρησαν αρκετά βήματα παραπέρα. Ενδεικτικότερη ήταν η τοποθέτηση του πρωθυπουργού του Κατάρ, Σεΐκ Χαμάντ μπιν Τζάσιμ αλ Θάνι, ο οποίος έθεσε ξεκάθαρα θέμα «παράκαμψης» του Συμβουλίου Ασφαλείας και του ΟΗΕ, ζητώντας να ληφθούν μέτρα ακόμη και ν' αναληφθεί στρατιωτική δράση, όπως και στο Ιράκ.

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της μεγαλύτερης οργάνωσης της συριακής αντιπολίτευσης, του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου, που στήθηκε κυρίως από δυνάμεις προσκείμενες στους ισλαμιστές «Αδελφούς Μουσουλμάνους» με την άμεση παρέμβαση της Τουρκίας, ο Αμπντουλμπασέτ Σεϊντά, επανέφερε το αίτημα για ενεργοποίηση του άρθρου 7 του καταστατικού του ΟΗΕ - που προβλέπει ακόμη και ανάληψη στρατιωτικής δράσης, προκειμένου να εφαρμοστούν αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας - και ζήτησε να δημιουργηθούν «ζώνες ασφαλείας» για τη δράση της αντιπολίτευσης, συμπληρώνοντας βέβαια το αίτημα με το πρόσχημα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας. Επίσης, απροκάλυπτα, ο Σεϊντά ευχαρίστησε για τη βοήθεια «κάθε είδους» που προσφέρουν μέχρι στιγμής η Σ. Αραβία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες ότι οι ένοπλοι της αντιπολίτευσης εξοπλίζονται κανονικότατα με όπλα που τους προμηθεύουν οι τρεις αυτές αραβικές χώρες, που πρόσκεινται κυρίως στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Σύμφωνα, με αμερικανικές πηγές, την επόμενη εβδομάδα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συμμετέχουν στους «Φίλους της Συρίας» θα επιδιώξουν να μεταφέρουν τις αποφάσεις της Συνόδου αυτής - δηλαδή το σχέδιο πολιτικής μετάβασης που εκπόνησε ο Ανάν με την προσθήκη της απομάκρυνσης Ασαντ, τη λήψη νέων σκληρών κυρώσεων αλλά και την παροχή «μαζικής βοήθειας στην αντιπολίτευση» - με κάποια μορφή ως σχέδιο απόφασης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ρωσία και Κίνα προς το παρόν δεν μοιάζουν διατεθειμένες να αλλάξουν τη στάση, που έχουν τηρήσει μέχρι στιγμής και το πιθανότερο εκτιμάται ότι είναι να ασκηθεί «βέτο» σε οποιοδήποτε σχέδιο απόφασης δεν συμπεριλαμβάνει τα όρια που έχουν τεθεί.

Το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών απέρριψε κατηγορηματικά τους αμερικανικούς ισχυρισμούς ότι η Μόσχα «συντάσσεται και υποστηρίζει το καθεστώς Ασαντ». Ανταπέδωσε λέγοντας ότι τα τεκταινόμενα και τα λεγόμενα στη Σύνοδο των «Φίλων της Συρίας» υποσκάπτουν το όλο σχέδιο αποκλιμάκωσης που εκπόνησε ο Ανάν και υπενθύμισε ότι αυτό συμβαίνει εξαρχής, για να καταλήξει ότι δεν είναι η Μόσχα αυτή που στηρίζει μία από τις δύο πλευρές στο συριακό πρόβλημα, αλλά οι «Φίλοι της Συρίας» που δεν έπαψαν να υποστηρίζουν μόνο την αντιπολίτευση. Οι δηλώσεις προμηνύουν μια μάλλον τρικυμιώδη συνεδρίαση για τη Συρία του Συμβουλίου Ασφαλείας που δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί πότε ακριβώς θα διεξαχθεί και με ποιο συγκεκριμένο αίτημα. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που στην ανατολική Μεσόγειο συρρέει πλήθος πολεμικών πλοίων όλων των δυνατοτήτων και από πληθώρα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, ενώ στον Περσικό Κόλπο παρατηρείται επίσης συνωστισμός από αμερικανικά, γαλλικά, βρετανικά αλλά και αραβικά πλοία).

Επίσης, ενδεικτική είδηση των ημερών είναι η αποσκίρτηση του υποστράτηγου Μανάφ Τλας, διοικητή ταξιαρχίας της Προεδρικής Φρουράς, και προσωπικού φίλου του Μπάσαρ αλ Ασαντ που φαίνεται ότι θα αξιοποιηθεί, καταρχάς σε επίπεδο πολέμου προπαγάνδας ως βασική ένδειξη ότι η ηγεσία της Δαμασκού αρχίζει να «χάνει συμμάχους και να κλυδωνίζεται» όπως θριαμβολογούσαν όλοι οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο των «Φίλων της Συρίας».