«Επειδή τόσο ο κ. Πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομικών δεν έχουν επαγγελματική πείρα - αυτό που λέμε "πείρα της αγοράς" - δεν ξέρουν και τους κανόνες της αγοράς. Γι' αυτό ξεπούλησαν τον ΟΤΕ, πράγμα που προϊδεάζει για το τι έχει να γίνει και με τα υπόλοιπα Εθνικά περιουσιακά στοιχεία... ».

Η «βαθυστόχαστη» αυτή ανάλυση της κυβερνητικής πολιτικής ανήκει - πού αλλού; - στον ΛΑ.Ο.Σ.. Θέλουν άραγε να τους πάρει στα σοβαρά ο λαός και να πιστέψει ότι η παράδοση του ΟΤΕ στο μεγάλο κεφάλαιο οφείλεται στο ότι τα στελέχη της κυβέρνησης δεν έχουν την «πείρα της αγοράς»; Προφανώς αυτό θέλουν. Να πειστεί ο λαός ότι όσα περνάει, όσα συμβαίνουν εξαιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής οφείλονται στην ανικανότητα ή στην έλλειψη εμπειρίας της κυβέρνησης. Και όχι στο γεγονός ότι ως συνεπής εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική που η πλουτοκρατία έχει ανάγκη, την πολιτική που της εγγυάται ότι θα περάσει την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και κυρίως με τα κέρδη της και την ανταγωνιστικότητά της ακόμα πιο ενισχυμένα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, την πολιτική αυτή την έχει στηρίξει με νύχια και με δόντια ο ΛΑ.Ο.Σ. που εμμέσως ισχυρίζεται ότι ο ίδιος έχοντας την «πείρα της αγοράς» θα τα έκανε αλλιώς. Αμ δε! Τα ίδια θα έκανε ή θα κάνει αν οι προσδοκίες του για συμμετοχή στην διακυβέρνηση ευοδωθούν.

Ας το βάλει καλά στο μυαλό του ο λαός. Δεν έχει απέναντί του ούτε ανίκανους, ούτε άπειρους όπως διατείνεται ο ΛΑ.Ο.Σ.. Εχει απέναντί του την άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό στο οποίο ανήκει το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη. Και μ' αυτούς όλους πρέπει να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα, για το δικό του καλό και των παιδιών του.

«Οι χθεσινές κινητοποιήσεις των πολιτών σε όλη τη χώρα αξιώνουν αλλαγή πορείας», εκτιμά η ΔΗΜ.ΑΡ. σε ανακοίνωσή της και σπεύδει να υποδείξει και τι είδους «αλλαγή» πρέπει να είναι αυτή, αναφέροντας: «Η κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει προσανατολισμό στην οικονομική πολιτική της (...) να υπάρξουν άμεσες πρωτοβουλίες για μια ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, οι οποίες να αφορούν, μεταξύ άλλων, τη λειτουργία των βουλευτών χωρίς την ύπαρξη προνομιακών ρυθμίσεων που είναι άσχετες με την άσκηση των καθηκόντων τους, τη μεγάλη μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα, την ενίσχυση της διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων και την καθιέρωση μορφών κοινωνικού ελέγχου της ασκούμενης πολιτικής».

Η αλλαγή προσανατολισμού στην οικονομική πολιτική κατά τη ΔΗΜ.ΑΡ., όπως πολλές φορές έχει αποσαφηνίσει, ταυτίζεται με το να υπάρξει «ένα δίχτυ ασφαλείας για τα χειμαζόμενα στρώματα της κοινωνίας» και η ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα όπως προκύπτει απ' τα παραπάνω ταυτίζεται με ένα «ρετουσάρισμα» του τρόπου λειτουργίας του. Ομως όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αλλαγή πορείας. Αντιθέτως είναι μέτρα που αποσκοπούν στο να πέσει στάχτη στα μάτια του κόσμου ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια αντιλαϊκή αντεργατική πορεία. Οσα δίχτυα ασφαλείας κι αν στηθούν για να συγκρατούν τους ανθρώπους του μόχθου ένα πόντο πάνω απ' την απόλυτη εξαθλίωση, καθόλου δεν θα τους ανακουφίσουν απ' την ανέχεια που ήδη βιώνουν. Οσο ψαλίδι κι αν πέσει στα «προνόμια» των βουλευτών, στην κρατική επιχορήγηση προς τα κόμματα, το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής θα μείνει ανεπηρέαστο, στην ίδια κατεύθυνση, υπέρ των μονοπωλίων, σε βάρος του λαού.

Αλλωστε από μόνο του λέει πολλά το γεγονός ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. επιλέγει να αφήσει στο απυρόβλητο την εξουσία του κεφαλαίου απ' όπου πηγάζουν τα δεινά του λαού και να στρέψει τη συζήτηση σε επιμέρους και ανώδυνα ζητήματα, για το σύστημα, όπως τα προνόμια των βουλευτών και η επιχορήγηση των κομμάτων.