ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αθλιότητα και η προοπτική

Οι αθλιότητες των κυβερνώντων δεν έχουν τέλος. Αφού ψήφισαν το Μνημόνιο που προβλέπει κατάργηση των συντάξεων, κατάργηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, αφού αλυσόδεσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες δημόσιους υπάλληλους και αυτοαπασχολούμενους στο μαγγανοπήγαδο για 40 ολόκληρα χρόνια, αφού μετέτρεψαν τις συντάξεις σε προνοιακά επιδόματα, για να κρύψουν το έγκλημα προχώρησαν στη δεύτερη αθλιότητα. Στην καθημερινή και χωρίς προσχήματα κοροϊδία των εργαζομένων. Σε μια ομοβροντία από ανακοινώσεις, συνεντεύξεις, διαρροές, επιστολές, για να μας πείσουν ότι μάχονται υπέρ των εργαζομένων... Και αφού δήθεν έδωσαν «μάχες», αφού αναμετρήθηκαν με τους «κακούς» του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τώρα επανήλθαν εκεί από όπου ξεκίνησαν: Στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και όσα ακριβώς είχαν συνομολογήσει και συνυπογράψει ως κυβέρνηση με την «τρόικα» πριν ένα μήνα.

Ομως αρκετά κράτησε αυτό το παιχνίδι της κυβέρνησης. Αρκετά οι εργαζόμενοι ανέχτηκαν τις προσβολές και την κοροϊδία. Γιατί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ούτε διαπραγματεύεται ούτε διαβουλεύεται με κανέναν. Και αυτό γιατί το μνημόνιο και όσα προβλέπονται εκεί για το Ασφαλιστικό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας έκτακτης ανάγκης, ούτε της επιβλήθηκε από κανέναν. Το μνημόνιο και οι ανατροπές είναι στρατηγική επιλογή, μιας αστικής κυβέρνησης, για λογαριασμό των συμφερόντων που υπηρετεί. Είναι το απόγειο μιας συνεχόμενης 20χρονης επίθεσης και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι ένας στόχος που υπηρετήθηκε με συνέπεια και επιμονή - και παρά τους ελιγμούς - όλα τα τελευταία χρόνια μέσα από αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις. Μήπως άραγε τα προηγούμενα χρόνια και πριν εκδηλωθεί η κρίση, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αύξησαν τις συντάξεις; Μήπως μείωσαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης; Μήπως βελτίωσαν τις παροχές Υγείας και την Πρόνοια;

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι εφαρμόστηκε ακριβώς το αντίθετο. Κάθε νέα «φουρνιά» που συνταξιοδοτείται εδώ και μερικά χρόνια, παίρνει μικρότερη σύνταξη, χειροτερεύει η θέση της. Ολοι γνωρίζουν ότι κάθε γενιά που μπαίνει στην παραγωγή, μπαίνει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη, υποχρεώνεται να δουλεύει περισσότερα χρόνια, με χειρότερες εργασιακές σχέσεις, να πληρώνει μεγαλύτερες εισφορές και της προεξοφλούν μικρότερη σύνταξη στο μέλλον. Και αυτό, ανεξάρτητα αν η οικονομία κινούνταν με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης ή βρισκόταν σε φάση ύφεσης. Εννοείται, ότι το κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις του, σε συνθήκες κρίσης, δεν έχασαν την ευκαιρία να προχωρήσουν στο πιο αποφασιστικό βήμα. Να ξεμπερδεύουν μια και έξω με τις συντάξεις και τα Ταμεία, συνολικά με τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση.

Μπροστά σε αυτή την πρόκληση βρίσκονται σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου. Και απέναντι σε αυτή την πρόκληση πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους. Οχι μόνο για να εμποδίσουν τον αντιασφαλιστικό οδοστρωτήρα, όχι μόνο για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά και για να διεκδικήσουν συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση που έχουν ανάγκη. Γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Υπάρχει ο πλούτος, υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αλλά όσο κουμάντο σε αυτό τον πλούτο κάνει η τάξη των καπιταλιστών, τόσο θα χειροτερεύει σχετικά και απόλυτα η θέση των εργαζομένων. Τόσο οι συντάξεις και η κοινωνική ασφάλιση θα σπρώχνονται στον Καιάδα. Τον φαύλο αυτό κύκλο μπορεί να τον σπάσει μόνο ο αγώνας των εργαζομένων, η λαϊκή πάλη, που μπορεί και πρέπει να επιβάλει και αλλαγή καπετάνιου και αλλαγή πορείας στο καράβι.

Ο λαός τούς παίρνει χαμπάρι

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ΚΚΕ καταστρέφει την οικονομία, ωρυόταν χτες από τον ΑΝΤΕΝΝΑ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χρ. Πρωτόπαππας, αναμασώντας τα ξοφλημένα περί «Ζενίθ» και τουρισμού. Μόλις στριμωχτούν στα τηλεοπτικά παράθυρα από κάποιον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, αρχίζουν να πιπιλίζουν το ίδιο επιχείρημα. Οτι οι εργατικοί αγώνες, και το ΚΚΕ που πρωτοστατεί στην οργάνωσή τους, καταστρέφουν την οικονομία. Το πρόβλημα για τον Πρωτόπαππα, το κόμμα του και την τάξη που όλοι μαζί υπηρετούν, είναι ότι ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι τους γυρνάνε κατάμουτρα την πλάτη αφού η πολιτική τους καταστρέφει κατακτήσεις και δικαιώματα, την ίδια τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Γιατί ξέρουν πως ο εργατόκοσμος και οι αυτοαπασχολούμενοι του Πειραιά, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από καράβια χωρίς ναυτεργάτες με συγκροτημένα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα ή από τουρίστες "άρπα - κόλλα", που αγοράζουν μέχρι και την τσίχλα από το καράβι που τους αποβιβάζει για λίγες ώρες στα ελληνικά λιμάνια. Ξέρουν πως τον τουρισμό τον καταστρέφουν τα χαμηλά μεροκάματα και η αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να κάνουν διακοπές, επειδή εκεί τους οδήγησε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Εχουν όμως τέτοιο θράσος, που για να ξεφύγουν από τη λαϊκή κατακραυγή προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Οσα περισσότερα χαστούκια θα δέχεται η στρατηγική τους από τους ταξικούς εργατικούς αγώνες και την ενίσχυση του ΚΚΕ, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τα κάθε είδους παπαγαλάκια να διαλαλούν τη συκοφαντική πραμάτεια τους από τα τηλεπαράθυρα, προσπαθώντας να φοβίσουν, να ρίξουν στάχτη στο λαό, να τον βάλουν στη γωνία.

«Από καθέδρας» υποταγή

«Οσο και αν θεωρώ μερικά από τα πρόσφατα μέτρα ανάλγητα, θα προτιμήσω να σιωπήσω, γιατί δεν έχω τίποτα να αντιπροτείνω». Η τοποθέτηση αυτή, στην κυριακάτικη «Καθημερινή», του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Ν. Αλεβιζάτου απέναντι στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που συνυπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ), είναι «αντιπροσωπευτική» μιας μεγάλης μερίδας των καθεστωτικών διανοουμένων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση. Τη στιγμή που η πλουτοκρατία έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο κατά του λαού, τσακίζοντας τα δικαιώματά του και σπρώχνοντάς τον σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, οι αποκαλούμενοι και «οργανικοί» διανοούμενοι όχι απλώς έχουν συνθηκολογήσει με την πλουτοκρατία, αλλά συμμετέχουν ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις κηρύσσοντας στις λαϊκές μάζες το «ρεαλισμό» και την υποταγή. Αποστολή τους είναι να επινοούν κάθε φορά τις κατάλληλες δικαιολογίες. Ο εν λόγω καθηγητής επικαλείται ότι «δεν έχει τίποτα να αντιπροτείνει» στην αντιλαϊκή λαίλαπα και γι' αυτό επιλέγει τη σιωπή, δηλαδή το σκύψιμο του κεφαλιού. Ευτυχώς οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, έχουν να αντιπροτείνουν συγκεκριμένη και ρεαλιστική πρόταση: Την κοινωνικοπολιτική συμμαχία τους με στόχο την ρήξη με τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους και στόχο τη λαϊκή εξουσία. Βέβαια, η πρόταση αυτή είναι απέναντι από τις «ιδέες» που υπερασπίζεται ο καθηγητής και άλλοι διανοούμενοι.

Αντιγράφει ό,τι καταδικάζει

«Είναι απαραίτητο να εμφανίσουμε τις ιδέες μας. Να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε προβάλλοντας τις ιδέες μας, όχι...ξεγελώντας τους "ταλαντευόμενους"». Την «γενναία» αυτή προτροπή έκανε προς τα στελέχη της ΝΔ ο Αντ. Σαμαράς στην πολυθεματική προσυνεδριακή εκδήλωση του κόμματός του. Ο ίδιος όμως στην ομιλία του όχι μόνο δεν την τήρησε αλλά έκανε αυτό ακριβώς που καυτηρίαζε: προσπάθησε να ξεγελάσει τους «ταλαντευόμενους». Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα. Πρώτον, υποστήριξε ότι «η ΝΔ είναι κόμμα λαϊκό, όχι ταξικό»(!). Με άλλα λόγια συνέχισε την παράδοση των προκατόχων του, που κατηγόρησε ότι δεν πρόβαλαν την ιδεολογία του κόμματος χάρη της «πολυσυλλεκτικότητας». Αραγε τι διαφορετικό πράττει ο Αντ. Σαμαράς όταν εμφανίζει το «κατ' εξοχήν αστικό κόμμα» (δική του έκφραση) και παραδοσιακό κόμμα της αστικής τάξης, ως δήθεν λαϊκό; Δεύτερον, επανέλαβε ότι ιδεολογία της ΝΔ είναι ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός». Ο ίδιος ο όρος είναι ο ορισμός της αντίφασης, γιατί «κοινωνικός φιλελευθερισμός», όπως έχει εύστοχα επισημανθεί, είναι κάτι σαν «σοσιαλιστικός καπιταλισμός». Είναι ολοφάνερο ότι στόχος αυτής της ιδεολογίας είναι να εξωραΐσει το αντιδραστικό πρόσωπο της κυρίαρχης πολιτικής και να δημιουργήσει σύγχυση στα λαϊκά στρώματα για το ρόλο της ΝΔ, ώστε να εγκλωβίσει και καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Οσο λοιπόν και αν προσπαθεί ο Αντ. Σαμαράς να καλλιεργήσει την εικόνα ότι η πολιτική του κόμματός του τάχα διαφέρει από αυτήν που εφαρμόζει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να το καταφέρει γιατί τον διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα.