ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 8 Μάη 1998
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Υποδαυλίζει την ένταση η Ουάσιγκτον

Με αμηχανία αντιμετώπισε η Αθήνα την προκλητική αμερικανική υιοθέτηση των ισχυρισμών της Αγκυρας για την υποτιθέμενη ελληνική υποστήριξη στη δράση της κουρδικής οργάνωσης του ΡΚΚ.

Η ελληνική απάντηση περιορίστηκε σε μια δήλωση του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών (για διάβημα, ούτε λόγος να γίνεται), με την οποία επιχειρείται ο καθησυχασμός της Ουάσιγκτον και της Αγκυρας ότι "στην Ελλάδα δε λειτουργούν γραφεία του ΡΚΚ ούτε τίθεται τέτοιο θέμα"

Στη δήλωση, βέβαια, γίνεται μια προσπάθεια να σημειωθεί, με κομψό τρόπο, ότι "τα ανθρώπινα δικαιώματα οπουδήποτε στον κόσμο δεν είναι εσωτερικό θέμα καμίας χώρας και ότι δεν είναι δυνατό να υιοθετούνται επιλεκτικά θέσεις".

Η παραπάνω αναφορά της δήλωσης του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών επιχειρεί να υπενθυμίσει στην Ουάσιγκτον τις θέσεις της αμερικανικής διπλωματίας για το Κόσσοβο. Στην περίπτωση αυτή, η Ουάσιγκτον έχει ήδη παρέμβει μη αναγνωρίζοντας την επιχειρηματολογία του Βελιγραδίου, πως "ό,τι συμβαίνει στο Κόσσοβο αποτελεί καθαρά εσωτερική σερβική υπόθεση". Αντίθετα, η αμερικανική διπλωματία δεν επιδεικνύει την ίδια "ευαισθησία" για το κουρδικό ζήτημα. "Η παραβίαση των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία, αναφέρει η δήλωση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, είναι λοιπόν ένα μείζον θέμα και μόνο η επίλυσή του εγγυάται σταθερότητα στη χώρα αυτή και την περιοχή".

Προφανώς, η κομψότατη ελληνική "αντίδραση", στην απροκάλυπτη αμερικανική παρέμβαση, περιγράφει με σαφήνεια τη δύσκολη θέση της Αθήνας και βοηθά να φανταστεί κανείς τη διόλου βολική θέση στην οποία έχει βρεθεί η ελληνική κυβέρνηση, κάτω από το βάρος των ασφυκτικών αμερικανικών πιέσεων.

Σύμφωνα με πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, πρώτος και άμεσος στόχος της κλιμακούμενης αμερικανικής πίεσης είναι η άρση των ελληνικών επιφυλάξεων για την προώθηση των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν προχωρήσει σε υποδείξεις και προς την Αγκυρα, προκειμένου να σπεύσει στις 25 Μάη στο Συμβούλιο Σύνδεσης, προσφέροντάς της το δέλεαρ να εξασφαλίσει - ένα μήνα αργότερα στη Σύνοδο Κορυφής - μια σαφή, για την ευρωπαϊκή της προοπτική, απόφαση...

Μέχρι τότε, πάντως, όπως υπογραμμίζουν πηγές του ΥΠΕΞ, η Αθήνα αναμένει κλιμάκωση των πιέσεων και προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μεθοδεύσεις που θα έχουν στόχο τη συντήρηση της έντασης στα Ελληνοτουρκικά.

Απ. Κακλαμάνης: Καλύπτουν την Τουρκία οι ΗΠΑ

Κριτική άσκησε χτες ο πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης,στην αναφορά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με την οποία Ελληνες βουλευτές έχουν σχέση με μέλη του PKK, καλώντας την αμερικανική πλευρά να μείνει ουδέτερη σε τέτοια θέματα.

Οπως χαρακτηριστικά επισήμανε σε ερώτηση δημοσιογράφου, "τις γνωστές σκοπιμότητες της τουρκικής πλευράς δε δικαιούται να καλύπτει η αμερικάνικη εάν θέλει πραγματικά να παίξει το ρόλο τρίτου". Οσον αφορά τις σχέσεις βουλευτών με το ΡΚΚ, υποστήριξε πως "κάτι τέτοιο είναι ανακριβέστατο γι' αυτό και αθεμελίωτο. Προφανώς στηρίζεται στην άκριτη αποδοχή, όπως έχει συμβεί και σε άλλα ζητήματα, των τουρκικών ψευδών ισχυρισμών και θέσεων". Οσον αφορά την κατάσταση στην Τουρκία από την οποία προκύπτουν αυτές οι καταγγελίες, ο πρόεδρος της Βουλής σημείωσε ότι "χαλκεύονται κατηγορίες και στοιχεία, εξοντώνονται ολόκληροι πληθυσμοί, κόμματα διαλύονται και βουλευτές ρίχνονται στις φυλακές, κάτι το οποίο δεν ενοχλεί προφανώς τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ".


ΤΟΥΡΚΙΑ
Απολογισμός αίματος στο Κουρδικό

ΑΓΚΥΡΑ - ΝΤΙΓΙΑΡΜΠΑΚΙΡ. -Το "μπαράζ" των δηλώσεων Τούρκων (στρατιωτικών, πρωτίστως) αξιωματούχων για το Κουρδικό συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, σχεδόν ανάλογους των επιχειρήσεων του στρατού στη νοτιοανατολική χώρα. Στόχος: να "πειστεί" η κοινή γνώμη, εγχωρίως και διεθνώς, ότι το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡΚΚ) είναι "έξωθεν υποκινούμενο" και "χάνει τον πόλεμο".

Χτες ο διοικητής της περιοχής έκτακτης ανάγκης στη Νοτιοανατολική Τουρκία, Αϊντίν Αρσλάν, έδωσε έναν απολογισμό της σύγκρουσης από το 1987 έως σήμερα. Κατ' αυτόν, η "ζυγαριά" δείχνει 20.379 νεκρούς αντάρτες και 4.501 νεκρούς άντρες των δυνάμεων ασφαλείας.

Ο Αρσλάν υποστήριξε πως "η τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ παίρνει βοήθεια από γειτονικά κράτη που ονομάζουμε συμμάχους, πράγμα που δείχνει ότι οι ρίζες της οργάνωσης είναι στο εξωτερικό (... αλλά) έχει δεχτεί πολλά χτυπήματα και έχει υποχωρήσει".

Ο Αρσλάν είπε επίσης κάτι για 4.128 νεκρούς πολίτες, χωρίς να διευκρινίσει πώς και πότε έχασαν τη ζωή τους, ή πόσα χωριά καταστράφηκαν, ή πόσες παραβιάσεις οποιασδήποτε έννοιας (έστω, πολεμικού) δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατεγράφησαν. Είναι εξάλλου στρατιωτικός, όχι... ουμανιστής...

Ο Αρσλάν κατέληξε με διθυράμβους για την εξελισσόμενη επιχείρηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Νοτιοανατολική Τουρκία με την επωνυμία "Μουράτ". "Κατά την επιχείρηση που εξελίσσεται στις πόλεις Ντιγιαρμπακίρ, Μπίτλις και Μιος έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα 78 τρομοκράτες", είπε περιχαρής...

Στους νεκρούς στρατιώτες μάλλον θα πρέπει να προστεθεί ένας ακόμη, αφού χτες αντάρτες εκτόξευσαν ρουκέτα κατά ενός ταξί στο Χάκαρι που μετέφερε 4 στρατιωτικούς, με αποτέλεσμα ένα νεκρό και 3 τραυματίες.


Διαχωρισμός τώρα!

Στο προσκήνιο βρίσκεται τις τελευταίες μέρες το θέμα των σχέσεων εκκλησίας και κράτους, με αφορμή τα όσα διαδραματίζονται γύρω από την εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας. Πολλά γράφονται και ακόμα περισσότερα ακούγονται. Εκ των πραγμάτων αποκτά επικαιρότητα η ανάγκη χωρισμού εκκλησίας και κράτους, διαφορετικά μια κατάσταση θα διαιωνίζεται και με κάθε ευκαιρία θα βγαίνει στην επιφάνεια, ενώ δεν αποκλείονται και νοσηρά φαινόμενα. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο, όπου η μεν εκκλησία χρησιμοποιεί τις σχέσεις της με το κράτος, διεκδικώντας ευρύτερο κοσμικό - πολιτικό ρόλο, το δε κράτος, η εκάστοτε πολιτική εξουσία, χρησιμοποιεί πολιτικά τη δύναμη της εκκλησίας για τους δικούς του σκοπούς. Το αποτέλεσμα είναι καμία από τις δύο πλευρές να μην επιδιώκει τον διαχωρισμό και να ανοίγει έτσι ένας κύκλος "βυζαντινού" παρασκηνίου.

Το ΚΚΕ πάντα είχε ξεκάθαρη θέση, απαιτώντας τον πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Η εκκλησία από τη φύση της και με βάση την κοσμοθεωρητική της αντίληψη, δεν μπορεί παρά να έχει άποψη για ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία, όπως μπορεί να έχει άποψη και ο οποιοσδήποτε. Ομως είναι διαφορετικό πράγμα να διεκδικεί ρόλο στην κοινωνία και στις πολιτικές εξελίξεις. Ενα ρόλο που η εκκλησία, σύμφωνα με τις γραφές της, θα τον αντλεί"από τον Θεό" και στο "όνομα του Θεού" θα τον ασκήσει εάν τον αποκτήσει. Εκτός εάν ισχυριστεί ότι τον αντλεί από τον λαό, πράγμα όμως που θα σημαίνει πολιτικό κίνημα και όχι θρησκεία.

Βέβαια μια τέτοια κατάσταση αποτελεί χωρίς αμφισβήτηση οπισθοδρόμηση και αυτό άσχετα από τις θέσεις που μπορεί να εκφράζει η εκκλησία και οι εκάστοτε ιεράρχες της. Η διατήρηση αυτού του σφιχταγκαλιάσματος εκκλησίας και κράτους εμπεριέχει τον κίνδυνο δημιουργίας αποπροσανατολιστικών και επικίνδυνων καταστάσεων διχασμού του λαού, με κριτήριο το πώς τοποθετείται σε μια διαμάχη η οποία κατά τ' άλλα θα είναι εκτός τόπου και χρόνου. Τέτοια χαρακτηριστικά τείνει να πάρει και η τελευταία "διαμάχη" εκκλησίας και κρατικών αρχών γύρω από το πρωτόκολλο της ενθρόνισης του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Στα σχέδια κάποιων εκκλησιαστικών ή και μη εκκλησιαστικών κύκλων, το σενάριο διαχωρισμού του λαού σ' αυτούς που θρησκεύονται και σε αυτούς που δε θρησκεύονται, σε αυτούς που είναι ορθόδοξοι και σε αυτούς που δεν είναι ορθόδοξοι, σε αυτούς που θέλουν τον όρκο και σε αυτούς που δε τον θέλουν, έχει αρχίσει να εμφανίζεται ως ρεαλιστικό με απώτερους σκοπούς. Δεν μπορεί να είναι κριτήριο για την ενότητα και συσπείρωση του λαού, η στάση του απέναντι στην εκκλησία. Κάτι τέτοιο θα ήταν άκρως αποπροσανατολιστικό και διχαστικό. Η λαϊκή ενότητα, η υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας μας, δεν μπορεί να γίνει σε μια τέτοια βάση. Ο ελληνικός λαός κανένα συμφέρον δεν έχει από έναν τέτοιο διαχωρισμό. Αντίθετα η επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, θα βρίσκει διέξοδο μόνο με τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου πάλης ενάντια σε πολιτικές που τον καταδυναστεύουν, του ρουφούν το αίμα και τον γεμίζουν με μεταφυσικές, επικίνδυνες, άρρωστες και ναρκωτικές "ανησυχίες" για να τον αποκοιμίσουν και να σπαταλήσουν τις δυνάμεις του ευκολότερα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ