Το "σχέδιο νόμου για την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας" ανέλαβε και κατάρτισε η πολυεθνική ΝΕRΑ. Η συγκλονιστική αποκάλυψη, που αποδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο ποιος πραγματικά βρίσκεται στην εξουσία και ποιος υπαγορεύει την πορεία των "εκσυγχρονιστών", περιέχεται στην επιστολή παραίτησης που έστειλε στις 6 του Μάη στη διοίκηση της ΔΕΗ ο βοηθός γενικός διευθυντής Μεταφοράς της Επιχείρησης Ραφαήλ Μαϊόπουλος.Οπως καταγγέλλει ο παραιτηθείς, οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται όλη την τελευταία περίοδο στη ΔΕΗ "θα είναι οδυνηρές για την Επιχείρηση", ενώ όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της επιστολής, στη ΔΕΗ η μία σκανδαλώδης ενέργεια ακολουθεί την άλλη.

Η παραίτηση Μαϊόπουλου και τα όσα καταγγέλλει φαίνεται να είναι η κορυφή του παγόβουνου σε ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει και στα "παιχνίδια" που θα παιχτούν το επόμενο διάστημα στα πλαίσια της "απελευθέρωσης" της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, στην εκχώρησή της δηλαδή στους εκπροσώπους συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Από αυτή την άποψη ενδεχόμενα να έχουν βάση τα όσα διατύπωναν χτες, ως "πρώτες εκτιμήσεις", παράγοντες που έχουν σχέση με τα ζητήματα της ενέργειας και οι οποίοι υποστήριζαν πως "το όλο πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι επιλογές κυβέρνησης - ΔΕΗ προσανατολίζονται προς τον όμιλο Κοπελούζο, ενώ κάποιοι άλλοι φαίνεται να "βλέπουν" αλλού". Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα όσα περιγράφονται στην επιστολή Μαϊόπουλου από μόνα τους δείχνουν τον τρόπο που η κυβέρνηση και τα διορισμένα από αυτή στελέχη της ΔΕΗ προωθούν την υπόθεση της ιδιωτικοποίησης με ό,τι αυτή συνεπάγεται σε βάρος της ΔΕΗ, αλλά και της χώρας συνολικά.

Η αναφορά του Μαϊόπουλου στο θέμα του νομοσχεδίου είναι σαφής. Βλέποντας από τη δική του σκοπιά το θέμα τρόπου λειτουργίας της Επιχείρησης και απαριθμώντας μια σειρά προβλήματα που συμβαίνουν, ανάμεσα στα άλλα σημειώνει και ότι "στη σύνταξη του "σχεδίου νόμου για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας" από τη ΝΕRΑ και τους συνεργάτες της - που με μειοψηφία μου ανατέθηκε από το Συμβούλιο Διεύθυνσης - δε συνεργάστηκαν ούτε οι Υπηρεσίες, ούτε οι Βοηθοί Γενικοί Διευθυντές".

Οπως αναφέρει ο Ρ. Μαϊόπουλος, αφορμή για την παραίτηση ήταν ότι ο γενικός διευθυντής της ΔΕΗ του επέστρεψε "ως αναρμοδίως υποβληθέν" σημείωμα που είχε ο ίδιος υποβάλει με θέμα "διαπιστώσεις, σκέψεις και προτάσεις πάνω στην ανάπτυξη του συστήματος παραγωγής - μεταφοράς".

Η ενέργεια αυτή του γενικού διευθυντή "αποτελεί το αποκορύφωμα μιας πρακτικής που ασκείται ενσυνείδητα και συστηματικά", ενώ ανάμεσα στις "λαθεμένες αποφάσεις πάνω σε σοβαρά ζητήματα", αναφέρονται περιπτώσεις όπως:

• Της μονάδας της Φλώρινας, όπου η Επιχείρηση έχει εμπλακεί σε επικίνδυνη περιπέτεια.
• Της μονάδας φυσικού αερίου στην Κομοτηνή, η αναγκαιότητα της οποίας βάσιμα αμφισβητείται.
• Της ανθρακικής μονάδας στο Αλιβέρι, της οποίας εκ των υστέρων αμφισβητείται η σκοπιμότητα.
• Του αγωγού φυσικού αερίου προς την Αλβανία, τη μελέτη σκοπιμότητας του οποίου δεν είχε λόγο να χρηματοδοτήσει.
• Της εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για την εσωτερική αγορά χωρίς τη συμμετοχή των υπηρεσιών.
• Των διαφόρων μελετών ξένων οίκων χωρίς τη συμμετοχή των αρμοδίων της ΔΕΗ.
• Της αναδιοργάνωσης της εταιρίας που επιχειρείται με δεδομένο ότι το νομοσχέδιο της πολυεθνικής θα ψηφιστεί από τη Βουλή όπως αυτή το κατάρτισε. Οπως καταγγέλλεται στην επιστολή, η πρακτική της διοίκησης έχει αποτέλεσμα να μην προωθούνται σημαντικά ζητήματα που έχουν σχέση με το μέλλον της ΔΕΗ. Σαν τέτοια αναφέρονται η απουσία μακροχρόνιου προγράμματος ανάπτυξης, σοβαρές καθυστερήσεις και μεγάλες υπερβάσεις στα διάφορα κατασκευαστικά έργα της Επιχείρησης, στοιχεία που επιβαρύνουν υπερβολικά το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και έχουν μια σειρά παρενέργειες για την προοπτική της εταιρίας.

Και η επιστολή καταλήγει με την εξής δραματική προειδοποίηση: "Οι επιλογές που γίνονται σήμερα θα κρίνουν όχι μόνο την επιβίωση της Επιχείρησης, αλλά και την ικανότητα του ηλεκτρικού τομέα να υπηρετήσει τη χώρα. Για να μην υπάρξουν κλυδωνισμοί και περιπέτειες, είναι αναγκαίο οι αποφάσεις για τις επιλογές αυτές να παίρνονται με τον αρμόζοντα στη σπουδαιότητα των ζητημάτων τρόπο. Και αυτός είναι τα αποφασίζοντα αρμόδια όργανα να λαμβάνουν γνώση όλων των απόψεων"...

Τις απαιτήσεις του επιχειρηματικού κεφαλαίου για τον ενεργειακό τομέα της χώρας, που η κυβέρνηση βαφτίζει εθνική πολιτική, παρουσίασε χτες ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης Αντ. Παπαθανασόπουλος, μιλώντας στο 3ο Συνέδριο "Ενέργεια και Ανάπτυξη". Συγκεκριμένα, ο Αντ. Παπαθανασόπουλος επανέλαβε την απαρέγκλιτη κυβερνητική απόφαση παράδοσης του ενεργειακού τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, λέγοντας ότι "η κυβέρνηση προχωράει με σταθερά βήματα στον περιορισμό του ρόλου του κράτους ως ιδιοκτήτη των ενεργειακών φορέων και στην ενίσχυση του ρόλου του ως ρυθμιστή σε μια ανταγωνιστική αγορά ενέργειας". Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό είναι μια αντίφαση, αφού το κράτος χωρίς την ιδιότητα του ιδιοκτήτη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί - και η κυβέρνηση δε θέλει - να έχει το ρόλο του ρυθμιστή. Ο ρόλος αυτός περιορίζεται απλώς στη σταδιακή εκχώρηση των δικαιωμάτων του στους ιδιώτες.

Ο ίδιος, αναφερόμενος στις εταιρίες παροχής αερίου, επανέλαβε το στόχο της κυβέρνησης να έχει ολοκληρωθεί η συγκρότησή τους μέχρι το τέλος του 1998. Στην ουσία από τις απαιτήσεις και τα παζάρια των υποψήφιων ιδιωτών θα κριθεί εάν το φυσικό αέριο θα εισέλθει στην αστική κατανάλωση και με τι όρους.

Επίσης, έκανε λόγο για το νομοσχέδιο σχετικά με την "απελευθέρωση" της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, το οποίο η κυβέρνηση βιάζεται να φέρει άρον άρον στη Βουλή μέχρι το τέλος του χρόνου, καθώς η ΕΕ έχει δώσει παράταση στην Ελλάδα να αρχίσει η εφαρμογή της εναρμόνισης με τις κοινοτικές αποφάσεις μέχρι το 2001. Την ίδια στιγμή, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης βάφτισε "ανάγκη προσαρμογής της ΔΕΗ με συγκεκριμένες απαιτήσεις της Οδηγίας" τη σαλαμοποίηση της Επιχείρησης που προωθεί η κυβέρνηση, χωρίζοντας σε "κομμάτια" τους κλάδους λιγνίτη, παραγωγής, μεταφοράς και διανομής, προκειμένου να περάσουν ανεμπόδιστα στους ιδιώτες τα πιο κερδοφόρα απ' αυτά.

Μιλώντας για το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ενέργειας, ο Αντ. Παπαθανασόπουλος είπε ότι η κυβέρνηση "εξετάζει τη σκοπιμότητα και τη δυνατότητα απλούστευσης των διαδικασιών υπογραφής των σχετικών συμβάσεων, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο παρά η διευκόλυνση των ιδιωτών".