Eurokinissi |
Οι Ryan Essex και Sharon M. Weldon, σε ένα άρθρο τους στο περιοδικό «New Engl J Med», γράφουν: «Η νόσος Covid-19 όχι μόνο επισήμανε τη συλλογική μας ευπάθεια αλλά επίσης αποκάλυψε τον αντίκτυπο δεκαετιών υποχρηματοδότησης και παραμέλησης των συστημάτων Υγείας, καθώς και μια πιο πρόσφατη περιφρόνηση για την επιστήμη».
Στη χώρα μας δεν υπάρχει ένα σύστημα πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας που θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα κρούσματα στην πρώτη φάση της πανδημίας, να τα απομονώσει και να διαγνώσει ποιοι κινδύνευαν ώστε σε μια πρώιμη φάση της νόσου τους να λάβουν φάρμακα, όπως είναι τα μονοκλωνικά αντισώματα, και ορισμένοι αντιφλεγμονώδεις παράγοντες, που ίσως να περιόριζαν τους θανάτους.
Η μεταφορά των ασθενών στα νοσοκομεία αποτελεί μια πρώτη ήττα του ανθρώπου απέναντι στον ιό. Η ανάγκη αυτή όμως υποδηλώνει ότι χρειαζόμαστε και άρτια και επαρκή σε αριθμό κρεβατιών ΜΕΘ και αυξημένης φροντίδας νοσοκομεία.
Η λογική των εμβολίων είναι να διεγείρουν το ανοσολογικό μας σύστημα ώστε να παρασκευάσει αντισώματα κατά της πρωτεΐνης-ακίδας τα οποία, συνδεόμενα επάνω σε αυτή, θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τη σύνδεση του ιού στα κύτταρά μας, και σε μια δεύτερη φάση να καταστρέψουν τον ιό.
Οι μελέτες έγκρισης των εμβολίων αυτών περιελάμβαναν μερικές δεκάδες χιλιάδες εθελοντές και διεξήχθησαν σε βεβαρημένες ενδημικά περιοχές όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Βραζιλία, οι ΗΠΑ και η Νότιος Αφρική, επειδή εκεί υπήρχε μεγαλύτερη πιθανότητα να εκτεθούν στον ιό οι εθελοντές και να έχουμε αξιόπιστες παρατηρήσεις. Οι μελέτες ήταν διπλές - τυφλές ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο.
Φάνηκε ότι η χρήση των εμβολίων είχε αποτελεσματικότητα από 75% για ορισμένα εμβόλια, μέχρι 95% για άλλα. Το εύρημα αυτό σήμαινε ότι αν 1 εκατομμύριο άτομα που έλαβαν το εμβόλιο έρχονταν σε επαφή με τον ιό, 750 - 950.000 δεν θα μολύνονταν. Συνεπώς τα εμβόλια αποτελούν ένα ισχυρό όπλο για την ανάσχεση της πανδημίας.
Τα ποσοστά των μη αποκρινόμενων είναι μικρά και όχι επαρκή για να τροφοδοτήσουν τον κύκλο μετάδοσης του ιού, αν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού (περίπου 70%) εμβολιαστεί. Συνεπώς όλα τα διαθέσιμα σήμερα εμβόλια είναι χρήσιμα και απαραίτητα για να προσεγγίσουμε αυτό το ποσοστό εμβολιασμού. Δεν περισσεύει κανένα.
Αυτοί οι λόγοι ανάγκασαν τις ρυθμιστικές αρχές Ευρώπης και Αμερικής να δώσουν έγκριση για επείγουσα χρήση στα εμβόλια - μια απόφαση που σημαίνει ότι σε περίπτωση συχνών ανεπιθύμητων παρενεργειών θα ανακληθεί η άδεια χρήσης τους. Οι εταιρείες - κατασκευαστές, με τη σειρά τους, ζήτησαν ασυλία από αστικές διώξεις αναγνωρίζοντας ότι ο χρόνος ελέγχου των προϊόντων τους ήταν πολύ μικρός και υπήρχε κίνδυνος παρενεργειών που δεν είχαν επισημανθεί.
Η έγκριση για επείγουσα χρήση όμως εγείρει την ανάγκη για διαφάνεια στην παρακολούθηση του εμβολιαστικού προγράμματος και αυξημένη φαρμακοεπαγρύπνηση. Με τον όρο αυτό εννοούμε την πλήρη καταγραφή συμβαμάτων, τα οποία έχουν χρονική συνάφεια με τον εμβολιασμό, τόσο τα άμεσα, όπως πυρετός, κακουχία, πόνος στο σημείο της ένεσης, αλλεργικό σοκ, αλλεργικά εξανθήματα κ.λπ., όσο και τα απώτερα, τα οποία δεν καταγράφονται τόσο στις μελέτες έγκρισης επειδή δεν παρατηρήθηκαν στο βραχύ χρόνο παρακολούθησης των εθελοντών, αλλά παρατηρήθηκαν με την ευρεία χρήση των εμβολίων.
Τα όχι άμεσα συμβάματα ήταν μερικές σπάνιες αλλά αντιμετωπίσιμες νευρολογικές επιπλοκές, θρομβοπενία και θρόμβωση, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται μεταξύ 4 και 20 ημερών από τον εμβολιασμό.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι επιτακτικό, πρώτον, να εκπονήσουμε ορισμένα προληπτικά μέτρα σχετικά με τις ήδη γνωστές πιθανές παρενέργειες και να τα κυκλοφορήσουμε ως οδηγία προς τους εμβολιαζόμενους, και, δεύτερον, να εκπονήσουμε ένα περισσότερο αυστηρό πρόγραμμα φαρμακοεπαγρύπνησης υιοθετώντας λεπτομερή ερωτηματολόγια, πιέζοντας για νεκροτομές επί αιφνίδιων θανάτων που έχουν χρονική συνάφεια με τα εμβόλια και να ενημερώσουμε την Επιτροπή Εμβολιασμών.
Πιστεύω ότι το εμβολιαστικό πρόγραμμα αν αποτύχει, αυτό θα οφείλεται στην αδιαφάνεια, στην κακή οργάνωση (π.χ. έλλειψη υποδομών και προσωπικού) και την έλλειψη εμβολίων και όχι στην καταγραφή ανεπιθύμητων παρενεργειών. Το Ηνωμένο Βασίλειο κάθε εβδομάδα ανακοινώνει σύνοψη παρενεργειών, όπως αυτές προκύπτουν από τις κίτρινες κάρτες, χωρίς μεγάλη συζήτηση για τους μηχανισμούς που παράγουν τα ανεπιθύμητα συμβάντα, μολονότι τέτοιοι μηχανισμοί αρχίζουν να αποκαλύπτονται.
Είναι πολύ άσχημο, ένα τόσο σημαντικό επίτευγμα της σύγχρονης επιστήμης, όπως είναι τα εμβόλια έναντι της Covid-19, τα οποία μπορούν να σώσουν εκατομμύρια ζωές, αντί να παρέχεται μαζικά και με ασφάλεια σε όλους τους ανθρώπους, να αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας και εμπορικών ανταγωνισμών.
(Το κείμενο αποτελεί την ομιλία - παρέμβαση στην εκδήλωση του ΚΚΕ για την Υγεία, που έγινε στις 26 Απρίλη στον Περισσό)
Με την εγκύκλιο επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να προχωρήσει σε μαζικές προσλήψεις προσωπικού και ότι θα συνεχίσει τη γνωστή πρακτική «μπαλώματος» των μεγάλων κενών με μετακινήσεις προσωπικού (ενδονοσοκομειακά, ενδοπεριφερειακά και διαπεριφερειακά), που εν τέλει λειτουργεί σε βάρος της συνολικής λειτουργίας των νοσοκομείων και σε βάρος των ασθενών.
Επιχειρείται ταυτόχρονα ο εκφοβισμός των υγειονομικών που τολμούν να διαμαρτύρονται και να αναδεικνύουν τους κινδύνους από τη μετατροπή των νοσοκομείων σε μίας νόσου, αλλά και τις επιπτώσεις από τη μετακίνηση γιατρών αλλότριων ειδικοτήτων, κυρίως ειδικευόμενων και επικουρικών, στη διαχείριση και νοσηλεία Covid ασθενών.
Με τέτοιες εγκυκλίους και «εντέλλεσθε», επικαλούμενη την «έκτακτη ανάγκη», προσπαθεί η κυβέρνηση να δικαιολογήσει μετακινήσεις όπως οι περίπου 40 που έγιναν για τον μήνα Μάη στο «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, με πιο αποκαλυπτική τη μετακίνηση στη ΜΕΘ επικουρικών Χειρουργικής, ΩΡΛ και ειδικευόμενων Ουρολογίας και Παιδοχειρουργικής! Την ίδια ώρα, στο «Ιπποκράτειο» παραμένουν κενές 97 οργανικές θέσεις ειδικών γιατρών, 129 ειδικευόμενων και εκατοντάδες ακόμα λοιπού προσωπικού.
Με τη συγκεκριμένη εγκύκλιο, που υπογράφεται από τον αναπληρωτή υπουργό Β. Κοντοζαμάνη, διευκρινίζεται ότι στο μετακινούμενο προσωπικό εμπίπτουν ουσιαστικά όλοι οι εργαζόμενοι των μονάδων Υγείας του ΕΣΥ (γιατροί, νοσηλευτές, επιστημονικό μη ιατρικό προσωπικό, τεχνικό, διοικητικό, βοηθητικό κ.λπ.), οι ειδικευόμενοι γιατροί και το προσωπικό φύλαξης, καθαριότητας, εστίασης με σύμβαση Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου.
Επικαλείται τον νόμο του 2005, σύμφωνα με τον οποίο «ο ιατρός οφείλει να παρέχει τις υπηρεσίες του για την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών ανεξάρτητα από την ειδικότητά του», ενώ «η υποχρέωση αυτή τον βαρύνει ακόμα και όταν δεν υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα για την άσκηση της ιατρικής». Από τον συνδυασμό των διατάξεων που παραθέτει η εγκύκλιος προκύπτει ότι:
Οι γιατροί του ΕΣΥ που μετακινούνται σε κλινικές Covid «έχουν ως δημόσιοι λειτουργοί πρωταρχική υποχρέωση να συμμορφώνονται με την κείμενη νομοθεσία και με τις αποφάσεις μετακίνησης». Επιπροσθέτως, υποχρεούνται «ανεξαρτήτως ειδικότητας, να παρέχουν τις υπηρεσίες τους για την καλύτερη λειτουργία των κλινικών Covid-19 και να συνδράμουν τους συναφούς ειδικότητας με το αντικείμενο ιατρούς που υπηρετούν σε αυτές, σε λειτουργικά θέματα των κλινικών, διαχειριστικά ζητήματα ασθενών, καθώς και επιστημονικά και ιατρικά ζητήματα συναφή με την ειδικότητά τους».
«Η άρνηση παροχής ιατρικών υπηρεσιών από τους γιατρούς που μετακινούνται δεν δικαιολογείται για λόγους σχετιζόμενους με την ειδικότητά τους», ξεκαθαρίζει η εγκύκλιος, για να προλάβει αρνήσεις, αντιδράσεις και διεκδικήσεις, και καταλήγει με «ηθικές» παραινέσεις - απειλές στους γιατρούς ότι «οι συστάσεις και παροτρύνσεις συλλογικών φορέων περί δήθεν έλλειψης νομικής υποχρέωσης των μετακινούμενων ιατρών δεν ανταποκρίνονται στην ηθική και δεοντολογική επιταγή προσφοράς προς τους πάσχοντες συνανθρώπους και προστασίας του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης ζωής»,το οποίο πρώτο το κράτος και οι κυβερνήσεις του βάζουν στο ζύγι του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο.