Το οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης «Σίσσερ Πάλκο» και την απώλεια 500 θέσεων εργασίας, θεωρεί ως το πιο πιθανό ενδεχόμενο ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του, μετά τη συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και της εταιρίας.

Συγκεκριμένα ο υπουργός Εργασίας ενώ εμφανίζει ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης, ταυτόχρονα δηλώνει: «Από εκεί και πέρα, αν πραγματικά οδηγηθούμε σε αδιέξοδο -είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, ίσα - ίσα, θα 'λεγα για να είμαι ειλικρινής ότι αυτό φαίνεται να είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο». Με τον ύπουλο αυτό τρόπο, και μάλιστα ως ένδειξη ειλικρίνειας, ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός υπονομεύει το αίτημα των εργατών για ουσιαστική παρέμβαση της κυβέρνησης, ώστε η επιχείρηση να παραμείνει ανοιχτή.

«Εχουμε διατυπώσει εναλλακτικές προτάσεις -δήλωσε ο υπουργός- προκειμένου να υποστηρίξουμε την επιχείρηση, ώστε να παραμείνει ανοιχτή, βελτιώνοντας την ανταγωνιστική της θέση». Οσον αφορά τις περίφημες εναλλακτικές προτάσεις, πρόκειται για τις γνωστές επιδοτήσεις που και στο παρελθόν δόθηκαν και δίνονται στην τάξη των βιομηχάνων, οι οποίες εκτός από την αύξηση των κερδών τους, τους αυξάνουν στο κατακόρυφο και τις απαιτήσεις τους. Ομως τις θέσεις εργασίας δεν κατάφεραν να τις σώσουν. Και δεν κατάφεραν, γιατί όπως και στην περίπτωση της «Σίσσερ» γίνονται πάντα με το κριτήριο της εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας. Ακριβώς το ίδιο επαναλαμβάνει και ο υπουργός Εργασίας στη δήλωσή του. Ομως την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας προβάλλει και η εργοδοσία για να κλείσει το εργοστάσιο... Και από τη στιγμή που η κυβέρνηση υιοθετεί τα επιχειρήματα της εργοδοσίας, επί της ουσίας ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην επιβολή των επιλογών της.

Κατά τ' άλλα ο υπουργός δήλωσε έτοιμος να ανακοινώσει δέσμη μέτρων, για τους ανέργους. Δηλαδή τα γνωστά προγράμματα, που αντί για δουλιά, φτάνουν δε φτάνουν για τον... καφέ της παρηγοριάς!

«Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, αν οι επιχειρηματίες εγκαταλείπουν την Ελλάδα και προτιμούν να κάνουν επενδύσεις σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους; Αλλωστε, είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα...».

Αυτά ισχυρίζονταν χτες παράγοντες του υπουργείου Οικονομίας, όταν τους ζητήθηκε από το «Ρ» να σχολιάσουν την απόφαση της πολυεθνικής ΣΙΣΣΕΡ να βάλει λουκέτο στο εργοστάσιό της στην Αθήνα, να πετάξει στο δρόμο 500 εργαζόμενες και να μεταναστεύσει στη Βουλγαρία. Και ναι μεν, έχουν δίκιο όταν λένε ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, αλλά αυτό που ξέχασαν(;) να αναφέρουν είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια της ποικιλόμορφης ενίσχυσης των επιχειρηματιών, ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί με προκλητικό τρόπο και την εξαγωγή κεφαλαίου στις χώρες της Βαλκανικής, καθώς οι επενδύσεις προς τις χώρες αυτές έχουν ενταχθεί, από το Μάη του 2002, στον αναπτυξιακό νόμο, και επιχορηγούνται αδρά από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πρόκειται για τη συμβολή του κρατικού μηχανισμού, στην προσπάθεια της οικονομικής ολιγαρχίας να διεισδύσει στη «βαλκανική ενδοχώρα». Προσπάθεια, η οποία εντάθηκε μετά την ιμπεριαλιστική «συμμαχική» επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, η οποία στο οικονομικό της σκέλος πήρε τη μορφή του «Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων». Απότοκος αυτών των εξελίξεων είναι και η πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να στηρίξει, μέσω κρατικών επιχορηγήσεων τις επενδύσεις στα Βαλκάνια, στα πλαίσια του «Ελληνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων». Ηδη οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομίας, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», από το β΄ εξάμηνο του 2002 έως και σήμερα έχουν εγκρίνει 12 -14 επενδυτικά σχέδια με προορισμό τις χώρες της Βαλκανικής, ενώ τις μέρες αυτές καταθέτει σχέδιο προς έγκριση και η βιομηχανία μπισκότων «Παπαδόπουλος», η οποία προτίθεται να πραγματοποιήσει επένδυση στη Βουλγαρία.

Η σχετική απόφαση για επέκταση των αναπτυξιακών κινήτρων προς τις χώρες της Βαλκανικής, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 670 (29/5/2002) και προβλέπει τα ακόλουθα:

• Στο άρθρο 1 αναφέρεται ότι οι διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου 2601/98 επεκτείνονται και στις χώρες: Αλβανία, Βουλγαρία, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ρουμανία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη.
• Στο άρθρο 2 προσδιορίζονται τα μέγιστα και τα ελάχιστα όρια επενδύσεων, τα οποία χρηματοδοτεί ο κρατικός προϋπολογισμός. Για ίδρυση παραγωγικών μονάδων στη μεταποίηση τα όρια αυτά καθορίζονται μεταξύ 800.000 και 5.000.000 ευρώ και από 300.000 έως 1.500.000 ευρώ για επενδύσεις στον αγροτικό τομέα. Η δε κρατική επιχορήγηση καθορίζεται στο 30% της συνολικής επένδυσης. Αν, δηλαδή, κάποιος επιχειρηματίας πραγματοποιήσει επένδυση ίση με το ανώτατο όριο του επιχορηγούμενου κόστους 5.000.000 ευρώ (= 1,7 δισ. δρχ.) θα εισπράξει από το ελληνικό δημόσιο 1.500.000 ευρώ (= 510 εκατ. δρχ.). Ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο, το οποίο μάλιστα, κατά παράβαση των υφιστάμενων διατάξεων του αναπτυξιακού νόμου, θα του καταβληθεί σε μια μόνο δόση, σε αντίθεση με τις επιχορηγήσεις για επενδύσεις που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα, οι οποίες καταβάλλονται σε τρεις συνολικά δόσεις.

Στο υπουργείο Οικονομίας ισχυρίζονται - για να θολώσουν τα νερά - ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιχορηγηθεί επιχείρηση που κατεβάζει τα ρολά στην Ελλάδα και μεταφέρει τις παραγωγικές της δραστηριότητες σε χώρες της Βαλκανικής. Κατ' αρχάς αυτό δεν προβλέπεται από την Υπουργική Απόφαση, η οποία δεν αναφέρεται σε τέτοιες διακρίσεις, αλλά κάνει λόγο γενικά για επενδύσεις που πραγματοποιούν «ελληνικές» επιχειρήσεις στα Βαλκάνια, χωρίς να θέτει όρους και προϋποθέσεις για τη συνέχιση της δραστηριότητάς τους στην Ελλάδα. Αλλά ακόμα και να προβλεπόταν κάτι τέτοιο, ήταν δύσκολο για μια επιχείρηση να πραγματοποιήσει επένδυση σε μια βαλκανική χώρα, να εισπράξει την επιχορήγηση και μετά από λίγο διάστημα να κλείσει τις εγκαταστάσεις της στην Ελλάδα; Μάλλον μας δουλεύουν οι κύριοι στο υπουργείο Οικονομίας.

Μιλώντας στις εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ, την ώρα που ήταν συγκεντρωμένες έξω από το υπουργείο Εργασίας, ο παριστάμενος στη διαδήλωσή τους βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής επισήμανε τα παρακάτω:

«Υπάρχουν ευθύνες για το κλείσιμο του εργοστασίου και κυρίως της κυβέρνησης, η οποία μαζί με τη ΝΔ αλλά και τα άλλα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ, στήριξαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Αυτή τα προβλέπει όλα, την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, κεφαλαίων και ανθρώπων. Γι' αυτό το θέμα δεν περιορίζεται για το αν πρέπει να πιέσει η κυβέρνηση την επιχείρηση. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική. Αυτή είναι που επιτρέπει να φεύγουν επιχειρήσεις σε ξένες χώρες, τη στιγμή που "διψάει η αυλή μας", όταν έχουμε τόση ανεργία και μάλιστα να επιδοτούνται από το δικό σας κόπο και αίμα.

Γι' αυτό λέμε, συνέχισε ο Ν. Γκατζής, ότι πρέπει να παλέψουμε όλοι ενάντια σ' αυτή την πολιτική που γεννάει θρέφει και αναπαράγει την ανεργία. Η κυβέρνηση έδειξε, για ακόμα μια φορά, και στην περίπτωση αυτή ότι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας και την επίθεση που κάνουν τα μονοπώλια. Γι' αυτό ακριβώς ουσιαστικά συνηγορεί μ' αυτή την πολιτική».

Καταλήγοντας, ο βουλευτής σημείωσε ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στο πλευρό των εργατριών, αλλά το πρόβλημα δε θα λυθεί αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική. «Μόνο ένα άλλο σύστημα, μια λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία μπορεί να τα λύσει αυτά τα προβλήματα και που θα ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους. Συνεχίστε τον αγώνα σας και θα δείτε ότι δε θα πάει χαμένος», επισήμανε.